If You Love Him

Chapter twelve

Miyuki's POV

"Hiro!!???!!" bulalas ko habang nakaturo ang isang daliri ko sa kanya.

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. So that's how he looked like when you could actually see his face. Halos nakatabon na kasi sa mukha ni Hiro ang buhok niya kaya naman ito ang unang pagkakataong nakita ko ng buo ang mukha niya without all those hair covering it. He could actually look neat . . . and a lot more handsome.

"You know each other?" Nagtatakang tanong ng Lolo ni Hiro. Si lolo naman ay nagtataka ding pinagpapalit palit ang tingin mula sa akin papunta kay Hiro tas sa akin uli.

"We bumped into each other a few times. So yeah, we kinda know each other." Emotionless na sagot ni Hiro.

"Kung gayon mas mapapadali na pala ang lahat." Sabi ni Lolo sabay tulak sa akin ng bahagya papunta kay Hiro. "Ikaw na ang bahala sa apo ko ngayong gabi. I'm counting on you young man." Nakangiting sabi ni Lolo. Kunot noo naman akong tumingin kay Lolo. Hay naku! Balak pa niya ata akong ibenta. "At ikaw Miyuki! Don't give him any trouble okay!" Dagdag pa niya.

"Remember what I told you Hiro." Sabi naman ng lolo ni Hiro sa kanya. Bahagya namang tumango si Hiro bilang pagsagot.

Naglakad na ang dalawang matanda paalis habang masayang nagku-kwentuhan kaya naman naiwan kaming dalawa sa gitna ng crowd. I gulp as I look at him. May hawak siyang isang glass of wine sa isa niyang kamay habang tumitingin tingin sa paligid while keeping his poker face on. Somehow he seemed distant, alam ko namang parati siyang suplado but right now para bang ni maki pagusap ay hindi ko magawa sa kanya . . . he seems . . . . . so behave and I don't know why I've got the feeling na para bang may humahawak sa leeg niya that keeps him from being himself.

"Stop stupidly staring at me, it's getting me annoyed." Seryosong sabi niya.

What did I do to him? Tinitingnan ko lang naman siya kung maka react para bang nilapastangan ko ang lahat ng mga kamag anak anakan niya.

"Sungit!" sagot ko pero hindi naman niya na ako pinatulan at nag patuloy lang sa paunti unting pag inom niya ng wine habang tumitingin tingin sa paligid.

"Tatayo na lang ba tayo dito?" tanong ko sa kanya. My feet are starting to torture me. Kung bakit naman kasi kailangan pang mag suot ng heels ng mga babae eh.

"You can go wherever you like and do what ever you want. I don't really care." Sagot naman niya at naglakad na palayo sa akin.

What in the world! Mang iiwan na lang siya ng ganun ganun na lang! Hindi pwede! I don't know anyone here except my Lolo!

"Hiro wait lang! Wag mo naman akong iwanan!" tawag ko sa kanya at lakad takbong sumunod sa kanya.

Dire-direcho lang siya sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa isang napaka ganda at napaka laking garden.

Huminto siya sa tapat ng fountain at saka humarap sa akin.

"Why are you following me?" walang kaemo-emosyong tanong niya sa akin.

"You told me to do whatever I want and go wherever I like di ba? Sinunod ko lang yung sinabi mo." I said smiling. Napailing na lang siya sa sinabi ko at hindi na uli ako pinansin. Tss etong lalaking to parang parating my PMS. Masyadong suplado.

Dahil mukhang wala naman siyang balak na magpunta pa sa kung saan eh kinuha ko na ang pagkakataong iyon para maka upo dun sa gilid ng fountain.

It felt like heaven nung sa wakas ay nakaupo na din ako at naipahinga ang mga paa ko. I decided to take off my stilettos at iapak ang mga paa on the grassy ground.

Much better.

Pakiramdam ko ay bahagya pang tumunog ang mga buto ko sa paa nung mailapag ko yun sa damuhan.

"What are you doing?" Napalingon ako kay Hiro at nakatitig siya sa akin like I'm some kind of an alien.

"Exactly what you're seeing." sagot ko sa kanya then I closed my eyes at dinama ang samyo ng malamig na hangin. This past few months parang ngayon na lang ako uli nakapag pahinga ng ganito.

"You're really weird." dinig kong sabi ni Hiro at naramdaman ko siyang umupo sa tabi ko. I opened my eyes at naka kunot ang noong tumingin sa kanya.

"At bakit naman ako naging weird." Tanong ko sa kanya. He just smirk at me. Kung meron mang weird sa aming dalawa I must say na siya yun. Hindi ko kasi makuha ang ugali niya. One time he'll be all grumpy then the next he'll smirk at me like he always do. Maskomplikado pa siya kesa sa mga abstract painting na pilit na pinapa-interpret ng mga teachers ko sa akin and he's much more complicated than a womans brain! baka naman dati siyang babae sa past life niya!?

"I told you not to stare at me." Kunot noong sabi niya sa akin. See what i told you? he's on his grumpy mood again.

"Ano bang masama kung titigan kita?" kunot noo kong tanong sa kanya. i just don't get him! Is it a sin kung tumingin ako sa kanya?

May pilyong ngiti ang gumuhit sa kanya mga labi then the next thing I know is he's an inch away from my face.

" Wag mong sabihing . . . . na in-love ka na sa akin?" He said smirking. Pakiramdam ko eh umakyat lahat ng nagsi-circulate kong dugo sa mukha ko. What? me ? Falling for him?

"NO WAY!!!!!" Sagot ko at sa pagkagulat sa sinabi niya ay hindi sinasadyang napalakas ang pagkakatulak ko which ends up really bad.

Nung tinulak ko kasi siya eh na out of balance siya at dahil naka upo kami near the fountain. He slipped . . . at nahulog siya dun sa fountain.

So now . . . he's soaking wet and stunned.

"Oh no!" Nag papanic na sabi ko. I don't know what to do. Should I run back at the mansion para humingi ng towel or should I get him out of the water first. "I-I'm sorry! Wait lang! hihiraman kita ng towel." I said habang tinutulungan ko siyang makaalis dun sa fountain.

"No need. I'll just go there myself." Emotionless na sagot niya then started to walk towards the mansion.

"I-I'm really sorry! Hindi ko sinasadya! I swear i didn't mean it."

"No prob. Just go back to the party. I can handle myself." At iniwanan na niya ako dun.

Tss *pout* It was his fault for saying those stuff but I can't help feeling guilty.

Marahan kong tinapik ang makabila kong pisngi at naglakad na pabalik dun sa party. Sana lang hindi siya magkasakit or else talagang kakainin ako ng aking konsensya.