Δέκα χρόνια αργότερα
'Harry, ξύπνα' είπε μουγκρίζοντας η Adaline. Είχε υδρώσει. Ο Harry ήταν ξαπλωμένος επάνω της και την είχε πλακώσει. Το κεφάλι του ήταν ακουμπησμένο πάνω στο στήθος της και τα χέρια του τυλιγμένα γύρω από την μέση της καθώς ανάσαινε βαριά, με την ανάσα του να της βαράει το στέρνο ρυθμικά. Τα πόδια του ήταν μπλεγμένα με τα δικά της και την έσφιγγε επάνω του, ενώ κοιμόταν. Η Adaline προσπαθούσε να τον ξυπνήσει εδώ και ώρα μιας και ο φύλακας του δωματίου του χτύπησε πριν λίγη ώρα την πόρτα και είπε πως ο βασιλιάς ήθελε τον Harry στο διαμέρισμά του. Όσο και αν δεν ήθελε να τον ξυπνήσει και να βγει από την αγκαλιά του, έναντι στον λόγο του βασιλιά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Έπρεπε να τον σηκώσει. Χάιδεψε τις μακριές του μπούκλες και τον φίλησε στο κεφάλι. Άρχισε απαλά να του χαϊδεύει την πλάτη καθώς προαπαθούσε να τον διώξει από επάνω της. Λάτρευε τις καστανές μακριές μπούκλες του, ήταν το αγαπημένο της πράγμα επάνω του, μετά το υπέροχο χαμόγελό του.
'Harry' ψιθύρισε στο αυτί του καθώς του τραβούσε τα μαλλιά. Ο Harry μούγκρισε σιγανά από ευχαρίστηση και κουνήθηκε λίγο αλλάζοντας στάση. Ανέβασε το σώμα του δίπλα στην Adaline και την έβαλε μέσα στην αγκαλιά του,
'Καλημέρα' είπε τελικά ανοίγοντας τα πράσινα του μάτια. Η Adaline τον κοίταξε και χαμογέλασε με αγάπη στον αγουροξυπνημένο φίλο της.
'Μέρα, Harry πρέπει να σηκωθείς. Σε φώναξε ο πατέρας σου' είπε η Adaline και την κοίταξε δυσαρεστημένος. Του άρεσε τα πρωινά να ξυπνάει αργά μέσα στην αγκαλιά της Ada και να του χαϊδεύει τα μαλλιά όπως κάνει πάντα.
'Δεν θέλω να σηκωθώ' εξομολογήθηκε και ζάρωσε ξανά στην αγκαλιά της κλείνοντας τα μάτια του. Την τράβηξε ξανά κοντά του κι εκείνη χαμογέλασε. Δεν μπορούσε να ξαπλώσει άλλο ήθελε να σηκωθεί και να βγει από τα σκοτάδια του δωματίου. Η μέρα έξω ήταν υπεροχή αν και ήταν χειμώνας, όμως δεν μπορούσε να πει όχι σε μία ακόμη αγκαλιά του Harry. Αισθανόταν σαν μωρό όταν βρισκόταν γύρω του, την πρόσεχε πολύ από τότε που πέθανε ο πατέρας της. Ήταν καλός άνθρωπος και παρά την μικρή θέση ενός στρατιώτη κατάφερε να κάνει οικογένεια με την μαγείρισσα του βασιλείου.
'Πρέπει Harry. Μη ξεχνάς τι μου υποσχέθηκες σήμερα!' λέει η AdaΙine και ο Harry χαμογέλασε μαζί της.
'Όχι, πως μπορώ να ξεχάσω; Άλλωστε αύριο είναι και η ανοιξιάτικη γιορτή, τα γενέθλιά σου' λέει ο Harry κάνοντάς της να χαμογελάσει. Χάρηκε που ο φίλος της δεν ξέχασε τα γενέθλιά της, φοβόταν πως θα το έκανε. Σήμερα της είχε υποσχεθεί πως θα πήγαιναν βόλτα με τα άλογα αφού αύριο θα ήταν απασχολημένος λόγω της γιορτής. Αύριο ήταν η πρώτη μέρα της άνοιξης και σύμφωνα με τα έθιμα θα γινόταν γιορτή στο παλάτι με φαγοπότι, σκοποβολή, διασκέδαση και το βράδυ, όταν πλέον θα είχε πέσει ο ήλιος θα άφηναν τα πυροτεχνήματα στον ουρανό. Λάτρευε αυτό το έθιμο.
Αύριο θα ήταν όλοι ευγενείς εδώ, γι αυτή την γιορτή, και απ'ότι άκουσε θα ερχόταν και ο βασιλιάς της Γαλλίας κάνοντας επίσημη την συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στις δύο χώρες.
