'Ο εξοχότατος!' αναφώνησε ο φρουρός της αυλής και όλες μαζί σαν στρατιωτάκια σηκώθηκαν από το γρασίδι. Τίναξε γρήγορα η μία την άλλη και περίμεναν με το κεφάλι κατεβασμένο να περάσει ο βασιλιάς. Η Adaline σκούπισε γρήγορα τα μάτια της από τα δάκρυα και σήκωσε διακριτικά το κεφάλι της. Ο βασιλιάς δεν ήταν μόνος του, αλλά με όλα του τα παιδιά κατευθύνονταν προς αυτές. Πίσω τους ήταν το στάδιο σκοποβολής οπότε εκεί θα πήγαιναν σκέφτηκε η Ada. Ο Harry ακολουθούσε δυσαρεστημένος τον πατέρα του, μέχρι που έκπληκτος εντόπισε το βλέμμα της Adaline.
'Adaline; Εσύ είσαι; Δεν το πιστεύω πόσο μεγάλωσες' είπε ο βασιλιάς όταν έφτασε μπροστά τους. Η Adaline αμήχανη σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε τον βασιλιά στα μάτια, όταν την είδε κλαμένη ο βασιλιάς με το χέρι του σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια της. Για μια στιγμή κοίταξε τον Harry να τους παρατηρεί σφιγμένος,
'Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο Harry μου σου έχει τόση αδυναμία' είπε ο βασιλιάς κοιτώντας την μαγεμένος. Πρώτη φορά είδε μια τόσο όμορφη κοπέλα που έχει γήινα χρώματα. Δεν είχε τίποτα το ξεχωριστό επάνω της ούτε ξανθά μαλλιά, ούτε πράσινα μάτια, ήταν μια απλή καστανή. Όμως ήταν ξεχωριστή από μόνη της. Τα κόκκινά της χείλια σε αντίθεση με το κατάλευκο δέρμα της έκαναν τον βασιλιά να την θέλει για δική του, και θα την έκανε δική του. Το ενδιαφέρον του γι αυτήν μεγάλωσε κι έτσι την κάλεσε να παρακολουθήσει τον αγώνα τοξοβολίας ανάμεσα στον Harry και τον νόθο γιό του βασιλιά, Liam. Την πρόσταξε να καθήσει δίπλα του για να μπορεί να θαυμάζει την ομορφιά της. Την ήθελε να την κάνει δική του εκείνη της στιγμή, και ούτε ή αδυναμία που της είχε ο Harry δεν θα τον σταματούσε. Ο Harry κοίταξε με θυμό την Adaline λες και έφταιγε εκείνη γι αυτό που συνέβαινε. Λες και δεν έπρεπε να βγει έξω από δωμάτιό του όπου θα ήταν προστατευμένη. Μία παράλογη ζήλεια γεννήθηκε μέσα του για τον πατέρα του που δεν μπορούσε να την ηρεμήσει. Τον τελευταίο καιρό η μικρή του Ada είχε μεγαλώσει, είχε γίνει ολόκληρη γυναίκα. Ήταν πανέμορφη και τραβούσε την προσοχή όλων των ανδρών χωρίς καν να το θέλει. Και κουρέλια να φορούσε ήταν πάλι ελκυστική. Την ήθελε μόνο για τον εαυτό του όπως ήταν τόσο καιρό. Δεν είχε σκοπό να την δώσει σε κανέναν, και το εννοούσε σε κανέναν. Τα αισθήματά του γι αυτήν είχαν μεγαλώσει, αλλά αν εκείνη από μόνη της δεν του έδειχνε ενδιαφέρον δεν θα έκανε τίποτα. Όμως αυτή την στιγμή ή οργή μέσα του ήταν τόσο μεγάλη που δεν απωθούσε τα χάδια του βασιλιά που ήθελε να τον σκοτώσει. Με νεύρο πέταξε το πρώτο βέλος και δεν βρήκε τον στόχο του, δεν πήγε καν κοντά στον στόχο. Απλά ήθελε να τραβήξει την προσοχή της Adaline για να τον κοιτάξει, και το κατάφερε.
