Έξι μέρες αργότερα
Η Adaline περπατούσε ανήσυχη στο δωμάτιό της. Οι μέρες της τέλειωναν και δεν κατάφερε να μιλήσει καθόλου στο Harry. Ήθελε να τον δει έστω και μία τελευταία φορά για να τον αποχαιρετήσει με τον τρόπο της. Δίχως να του πει ότι θα φύγει και που θα πάει. Ήθελε απλά να τον δει.
Υποσχέθηκε στον εαυτό της πως μία τελευταία φορά αρκούσε, όμως ο Harry την απέφευγε πάντα. Οπότε προσπαθούσε να του μιλήσει πάντα είχε κάποια δουλειά. Ας ήταν λοιπόν! Αύριο έφευγε και με τον καιρό θα τον ξεχνούσε.
'Λοιπόν θα μου πεις επιτέλους τον λόγο που πρέπει να φύγουμε, Adaline;' την ρώτησε ο πατέρας της για πολλοστή φορά. Τι ακριβώς να του έλεγε; Πώς η αγάπη της είναι έγκλημα; Πώς αντί ο έρωτας να είναι ένα όμορφο πράγμα, κατάφερε να την καταστρέψει;
'Σου είπα μπαμπά δεν μπορώ. Δεν χαίρεσαι που εκεί θα έχουμε μία μακράν καλύτερη ζωή;' είπε και ο πατέρας της ξεφύσιξε. Ήξερε πώς ότι συνέβη και πάρθηκε αυτή η απόφαση είχε να κάνει σχέση με τον Harry αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί γιατί ο Harry να την θέλει μακρυά του. Από παιδιά ήταν κολλημένα το ένα με το άλλο. Η μόνη λογική εξήγηση ήταν πως μπορεί να κινδύνευαν στο κάστρο και να τους ήθελε κάπου μακρυά. Όμως και πάλι δεν έβγαζε άκρη,
'Όπως και να έχει η αδερφή σου αρρώστησε δεν νομίζω μέχρι αύριο να είναι καλά. Πρέπει να το αναβάλλουμε' απάντησε και η Adaline τον κοίταξε έντρομη. Δεν μπορούσαν να φύγουν ώρα αργότερα η βασίλισσα ήταν ακριβής.
'Όλα θα γίνουν όπως ήταν κανονισμένα. Η Aria μέχρι αύριο θα ναι καλά' απάντησε προσπαθώντας περισσότερο να πείσει τον εαυτό της. Δεν έπρεπε να πάει τίποτα λάθος αλλιώς το λιγότερο που θα μπορούσε να τους κάνει η βασίλισσα είναι θάνατος.
'Το εύχομαι αγάπη μου' είπε και την έβαλε στην αγκαλιά του. Τις τελευταίες μέρες φερόταν περίεργα και ανησυχούσε.
'Θα πάω να χαιρετήσω τα κορίτσια. Θα πάμε για ιππασία όλες μαζί' είπε η Adaline καθώς βγήκε από την στοργική αγκαλιά του πατέρα της.
'Να προσέχεις' της είπε καθώς η Adaline ήδη έβγαινε από το δωμάτιο αφού κατάλαβε πως είχε αργήσει στο ραντεβού τους. Θα ήταν πολύ δύσκολο να πει στις φίλες της πως θα φύγει. Όπως επίσης της ηταν πολύ δύσκολο να τις αποχωριστεί. Πέρασαν μία ζωή μαζί, και ξαφνικά από το πουθενά θα χωριστούν.
'Άντε κορίτσια, πάμε!' φώναξε η Adaline στις φίλες της καθώς ανέβηκε στο άλογό της και άρχισε να καλπάζει. Γύρισε το κεφάλι της πίσω και είδε την Dalia να βοηθάει την Sofia να ανέβει στο άλογό της με τον πιο χαζό τρόπο. Έσπρωχνε τους μηρούς της με την πλάτη της. Γέλασε μαζί της,
