Αγγλία
Flash Back
''Harry πιάσε με'' στριγκλίζει η μικρή Adaline καθώς τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί στους δρόμους του κάστρου. Ακουει τον δεκάχρονο Harry να διαμαρτύρεται που δεν μπορεί να την πιάσει και η Adaline χαχανίζει αυτάρεσκα. Αν υπάρχει ένα παιχνίδι που νικάει συνέχεια τον Harry, αυτό είναι το κυνηγητό. Ποτέ δεν την είχε πιάσει και ούτε πρόκειται.
Τρέχουν ανάμεσα από τους υπηρέτες και τους φυλακές, όλοι γελούσαν μαζί τους όπως κάθε φορά. Τα παιδιά ήταν η ευτυχία μέσα σε αυτό το μουντό παλάτι, οι παιδικές φωνές τους άγγιζαν τις καρδιές όλων και γέμιζαν με χαρά την ψυχή τους.
Η Adaline στρίβει στην γωνία στο τέλος του διαδρόμου και πλέον βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ξεφυσάει απελπισμένη μιας και πλησίαζε ο Harry. Αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που θα χάσει στο αγαπημένο της παιχνίδι και δεν της άρεζε καθόλου η ιδέα. Ο Harry θα της το χτυπούσε για μέρες, βδομάδες, χρόνια!
Όταν ο Harry έφτασε λαχανιασμένος στο αδιέξοδο και είδε την εξάχρονη Adaline παγιδευμένη χαμογέλασε. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισε να τρέχει προς το μέρος της, ήξερε ότι δεν υπήρχε διαφυγή και είχε την νίκη του σίγουρη!
'Harrold;!' ακούστηκε ξαφνικά ή δυνατή φωνή της βασίλισσας κάνοντας τον Harry να σταματήσει. Όπως κάθε φορά το παιχνίδι τους έφτανε στην λήξη του, με την μητέρα του Harry να τον επιπλήττει που έπαιζε με το παιδί μιας μαγείρισσας. Ο Harry ήταν πριγκηπόπουλο και δεν είχε καμία δουλειά μαζί της.
'Την επόμενη φορά, θα σε πιάσω! Είσαι τυχερή που γλύτωσες, Ada!' λέει ο Harry πονηρά κάνοντας την Adaline να χαμογελάσει. Δεν ήρθε ακόμη η μέρα που θα χάσει στο κυνηγητό και αυτό την ευχαριστούσε στο έπακρον.
'Θα έρθεις σήμερα;' την ρώτησε ο Harry ψιθυριστά καθώς το βαρύ περπάτημα της βασίλισσας πλησίαζε ολοένα και περισσότερο στο αδιέξοδο που είχαν ξεμείνει,
'Έχεις πάλι εφιάλτες;'ρώτησε στεναχωρημένη η Adaline. Κάθε βράδυ που ο Harry της το ζητούσε το έσκαγε από το δωμάτιό της και έτρεχε στον Harry, για να κοιμηθούν αγκαλιά. Τους είχε γίνει συνήθειο πλέον, ήταν σαν αδέρφια. Τώρα τελευταία όμως οι εφιάλτες του Harry τον κράτουσαν ξύπνιο και του άρεζε να κοιμάται στην ζέστη αγκαλιά της μικρής του φίλης.
'Ναι, θα σε περιμένω! Είναι διαταγή'!'είπε αστεία και η Adaline έκανε πως υποκλίνεται.
Όταν έφτασε η θυμωμένη βασίλισσα πήρε τον Harry από το χέρι και τον απομάκρυνε από το πλευρό της Adaline. Εκείνη φοβισμένη κατέβασε το κεφάλι της στο αυστηρό βλέμμα της και δάκρυα μαζεύτηκαν στα μάτια της. Την προηγούμενη φορά την είχε χτυπήσει άσχημα και φοβόταν να μην έκανε το ίδιο ξανά. Δεν ήθελε να το μάθει ο Harry, ήταν η μαμά του.
'Δεν σου έχω πει να μην κανείς παρέα με λεπρούς, Harry; Είναι ένα τίποτα!' είπε η βασίλισσα και τα δάκρυα χύθηκαν από τα κάστανα ματάκια της Ada. Θύμωσε που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, να την παρηγορήσει. Όμως ήξερε πως έπρεπε να μείνει ήσυχος όσο η μητέρα του ήταν μπροστά.
'Harry φύγε. Πάνε στο δωμάτιό σου.' είπε η βασίλισσα και ο Harry την υπάκουσε και έφυγε από το αδιέξοδο αφήνοντας την μαμά του μαζί με την Ada. Καθώς περπατούσε ένα δυνατό 'σλαπ' ακούστηκε και έτρεξε πίσω για να δει τι συνέβη. Κοίταξε διακριτικά από το τοιχάκι και είδε την φίλη του, την Adaline πεσμένη στο πάτωμα και η βασίλισσα να την έδερνε. Ο Harry οργισμένος ορκίστηκε πως δεν θα άφηνε ποτέ ξανά την φίλη του τόσο μόνη και απροστάτευτη μπροστά σε κανέναν! Δεν θα την άγγιζε κανείς έτσι ούτε θα τολμούσε να της φέρει δάκρυα στα μάτια. Ποτέ ξανά! Όταν θα μεγάλωνε και θα γινόταν βασιλιάς τίποτα και κανείς δεν θα την πείραζε.
°•°•°•°•°•°•°•°•
Ο Harry περίμενε στο κρεβατάκι του την φίλη του να έρθει και να του γιατρέψει τον πόνο από του εφιάλτες του, όπως έκανε κάθε βράδυ. Όμως εκείνο το βράδυ άργησε, άργησε πολύ. Η Adaline δεν εμφανίστηκε ποτέ και ο Harry αποφάσισε ότι θα πήγαινε να την βρει στο δωμάτιό της κρυφά. Όταν έφτασε έξω από την πόρτα ήταν λίγο ανοιχτή και μπορούσε να δει τι συνέβαινε. Η φίλη του ήταν κοκκινισμένη και χτυπημένη άσχημα στο πρόσωπο.Δάκρυα δεν σταματούσαν να τρέχουν από τα μάτια της καθώς η μητέρα της την καθάριζε. Ο Harry ήξερε πως αυτό το έκανε η μητέρα του, και την μίσησε γι αυτό. Όμως θυμήθηκε τον όρκο του, και σε λίγα χρόνια από τώρα, όταν θα ήταν αρκετά μεγάλος θα τον τηρούσε.
