My Possessive Brother Is A Mafia

Kabanata 32

Kabanata 32

Maureen's POV

I found myself at the park. Just watching every child with this distinguish playful smile on their faces.

I don't know how long I've been here. I just really don't know. Ayoko nalang alamin. Kahit anong bagay, biglang ayoko ko nalang maki alam.

The physical pain is just too much to bear para balingan ko pa ng pansin ang ibang bagay.

Hindi ko narin alam kung ilang beses ko nang pinupunasan ang pisngi ko sa dami ng luhang lumalandas.

Napayuko ako. I never expected this. Ano ba ito? I never thought that meeting my real parents means losing my entire family!

This is just too destructive. I don't know if I can handle this anymore.
Simula nang mabunyag sakin ang lahat, hindi ko alam ang gagawin. Everything seems perdition to me.

How can I ever accept the whole fact that been feed to me in a just a while? Papaano ko matatanggap lahat lahat nang ganun nalang?

Lumaki ako ng simple, napapasaya ng mga simpleng bahay, pinalaki ng simpleng pamilya..

But never in my wildest dreams na ganito pala kakumplikado ang lahat. Paano nagawa nila Mommy ito sakin?Paano nila nagawang ilayo ako sa totoo kong pamilya? Bakit ngayon ko lang nalaman ang lahat ng ito? Bakit ngayon pa?

Bakit ang mga taong mahahalaga sakin ang siya pang... magkalaban? Hindi ko matanggap na magkalaban sila at naiipit ako dahil mahal ko silang lahat pareho.

Isa pa sa mga hindi matanggap ng sistema ko ay ang katotohanang hindi ako isang Silvestre. Ni isa sa dugo nila ay wala ako. Lumaki akong sila ang kasama, sila ang kinilalang pamilya...

Malaman ko man na nilayo nila ako sa tunay kong pamilya, ay hindi ko naramdaman na hindi nila ako minahal.

They showered me with their love to the extent na hindi ko naramdaman na hindi nila ako kadugo, and to think na anak ako ng isa sa mga kalaban ng mga Silvestre.

How did they treat me so well when they know that I'm the daughter of their worst enemy? That I am Luxel?

Nang magkaroon ako ideya sa tunay kong ina, I thought hanggang doon nalang iyon, na anak ako ng ibang babae, pero si Daddy parin ang ama ko. But hearing the truth from my real mother, na hindi si Mr. Henry Silvestre ang ama ko, ay mas lalo lamang akong nalumo. Gumuho ang lahat sakin.

Hindi na matuwid ang pag iisip ko dulot ng sari saring emosyon. Biglang gusto ko nalang sumabog. I can't ever put into words the pain that I am feeling. This is surreal.

Nag unahan na naman sa pag agos ang mga luha ko. Sa mga nalaman ko ay lumabas agad ako sa mansion ng mga Rivera.

Agad nila akong pinigilan ngunit sinabi kong gusto kong mapag-isa kaya hinayaan nila ako.

Hindi ko kayang tanggapin agad ang mga impormasyon na sinabi nila. All was so dreary at hindi agad nagsink in sa utak ko. At hindi ko alam kung kaya ko ba itong tanggapin.

Natagpuan ko nalang na nasa park ako. Naka upo sa isa sa mga benches at pinagmamasdan ang mga batang naglalaro.

"Ate, may nagpapabigay po sa inyo."