"Başta yakın zannettim kalbimi huzur kıyılarına, alabora vaktine dek."
Mutluluk bir saman alevi sanki
göğüs kafesimde, bir var bir yok. Ama mutsuzluk her kadim yüreğimde her daim. Bu hissettiklerim Tanrının bana reva gördüğü hüzün mü? yoksa Bana bahş ettiği bir bendimi keşif okulu mu? Aklım uzun zamandır bu sorularla dolu. Önümde iki seçim vardı. Ya sorular içinde boğulup aklımın ve kalbimin uçsuz, huzursuz hallerinde harâp olacaktım, yada kendimde kaybolup sonuna kadar kendimi aramaya devam edecektim Tanrı intiharı mübah görene dek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
#Wattys2017 Sigara Kütüphanecisi
Historia CortaKendini kendinde kaybetmek lâzım bazen, mahsendeki kendimizi ortaya çıkarmak için. Aslen bir karanlığın Güneşiyiz herbirimiz. Tanrının ipleri bağlı omuzlarımızda, bazen bir zincir kalınlığı bazen kıldan incedir inanç.
