"En iyiler, genellikle intihar ederler. Ve o geride kalanlar asla anlamazlar, neden biri onlardan kaçmak istesin ki?"
Bizler kitaplarız, son sayfasında toprak bulunan. Fakat içimizdeki her satır kanımızla yazılmış. Biz uzaklaşmaya çalışırken bu hikayeden, Tanrı zorla hapsediyor kalemiyle bizi. Bizi bazen bazı aşklar yeşertiyor içimizde, gönlümüzde görüyoruz gökyüzünü. Sonu bir avuç yok oluş olan aşklar deryasında gecelere kapılıyoruz. Her bir yıldızla beraber akarken, gözümüzden taştı o içimizde kopan fırtınanın dalgaları. Bir hüzün seyyahı olduk, gönüllerde dolandık. Elimize yalnızlık bıraktılar, ve onlarca izmarit.
Zamanla gömdük kalbimizi, anılarımız topraklaştıkça. Kaybettik ya zaten hayat denen cümleler arasında kendimizi. Yıllar geçti bir göz kapağındaki kirpik sayısınca. Aynaların hasret kaldı yüzüne sen yalnızlaştıkça. Bir parıltı kalır mı bu geceden gözlerimize diye düşünürken, bir sigara alevlendirdi bizi bu hayattaki tek sonsuzluk formülüne. Kaç sigaranın yaşamı son buldu da ellerimde, şu hikayenin son sayfasını göremedi.
Son sayfada kalacak ya belki bir kaç vefalı dost, ve yalandan hüzün. Tam 2 lira 45 kuruş ettiğini anlayacaklar hayatın, o son sayfada bir tek kurşunun ve onlarca acının fiyatını öğrenecekler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
#Wattys2017 Sigara Kütüphanecisi
ContoKendini kendinde kaybetmek lâzım bazen, mahsendeki kendimizi ortaya çıkarmak için. Aslen bir karanlığın Güneşiyiz herbirimiz. Tanrının ipleri bağlı omuzlarımızda, bazen bir zincir kalınlığı bazen kıldan incedir inanç.
