Problems {H.S}

Κεφαλαιο 9.

Αφου πηγαινουμε προς τα σπιτια μας συζηταμε διαφορα. Μου λεει σε πιο σχολειο πηγαινει και λογικα θα παω και εγω εκει. Θα το πω κιολας αυριο στην μανα μου ωστε να παει να με γραψει. Μου ειπε πως υπαρχουνε πολλα παιδια,ιδιαιτερα κοριτσια που το παιζουνε καποιες και πως το μονο που τους ενδιαφερει ειναι πια θα βγει βασιλισα του σχολικου χορου και πια θα βγει με το πιο δημοφιλες αγορι. Ευτυχως εγω δεν αδχολουμαι με αυτες τις βλακειες και θα κατσω στο σπιτακι μου να δω ταινια.

Αφου φτασαμε στο κτηριο που ειναι τα σπιτια μας,αγκαλιασα την Μπελα και την καληνυχτισα. Μου υπενθυμισε πως τις 12 θα περασει να με παρει και ειμαι πολυ χαρουμενη μπορω να πω που βρηκα μια φιλη.

"Ηρθα.." φωναζω αλλα η μανα μου δεν ειναι στο σαλονι. Λογικα θα ειναι στο δωματιο της και θα ξεκουραζεται. Πηγαινω σιγα σιγα στο δωματιο της αλλα δεν ειναι εκει. Λογικα θα ειναι με την μανα της Μπελα κατω στην καφετερεια και απλως εγω δεν την ειδα. Πηγαινω στο δωματιο μου και βαζω ενα προχει σορτσακι και μια μακρια μακρυμανικη μπλουζα. Μαζευω κοτσο τα μαλλια μου και πηγαινω να κατσω στο κρεβατι μου.

Ανοιγω το ημερολογιο μου και ξεκιναω να γραφω. Αποφασισα να ξεκινησω να γραφω στο ημερολογιο επειδη δεν εχω σε κανεναν να μιλησω και να με καταλαβει. Να μου πει μερικα πραγματα,να με κανει να ξεχαστω. Βεβαια εγω ευθυνομαι σε αυτο που δεν ειμαι τοσο κοινωνικη ωστε να κανω φιλους.

Αγαπητο μου Ημερολογιο,
5/8/14

Σημερα ηρθα για πρωτη μερα στο Λονδινο μαζι με την μαμα μου,ειναι πολυ ωραια εδω,δεν εχει φασαρια,δεν εχει ανθρωπους να σε κατακρινουνε για το πιος εισαι,μεχρι στιγμης βεβαια. Σημερα,για πρωτη φορα μετα απ'ολο το καλοκαιρι πηγα στην παραλια,ηταν κατι αγορια,βασικα ενα συγκεκριμενο το οποιο αρχιζε να με κοροιδευει,δεν μου φανηκε και παραξενο,δεν ειμαι και τοσο ομορφη,ουτε εχω κατι ξεχωριστο πανω μου ωστε να προσελκυσω ενα αγορι. Ειμαι ενα κοριτσι το οποιο εχει προβλημα,ενα κοριτσι χωρις πατερα,χωρις φιλους,ενα κοριτσι το οποιο πηγαινει σε μια κλινικη ωστε να πει τα προβληματα τις σε κατι βλακες,που καθονται να σε ακουνε μονο μια ωρα ωστε να περνουνε τα λεφτα μας. Δεν βοηθανε σε τιποτα,σε κανουν να νιωθεις πιο χαζος απ'οτι εισαι.

Το μονο που μου κυνισε το ενδιαφερον ηταν το αγορι με τις καστανες τις μπουκλες και τα πρασινα τα ματια του. Ειπε στον μελαχρινο να σταματησει να με κοροιδευει και τον ευχαριστω πολυ. Ενιωσα τοσο αμηχανα σε αυτα τα αγορια,δεν εκανα καν την κινηση να του μιλησω,ουτε να τον βρισω το μονο που εκανα ηταν να σηκωθω και να φυγω σαν ενα αδυναμο κοριτσι που δεν εχει το θαρρος να μιλησει.