Problems {H.S}

Κεφάλαιο 21.

Διαρκεί μια ψύχρα μετάξυ μας. Ο Evan και εγώ δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα απο την ώρα που καθίσαμε στο παγκάκι και πράγματι είναι το πιο άβολο πράγμα. Τον παρακολουθώ καθώς ρουφάει τον καπνό μέσα του.

"Θα με κοιτάζεις για πολύ ώρα;" με ρωτάει με χιούμορ και γελάω.

"Σόρρυ.." του λέω σιγανά και κοιτάζω μροστά τα λουλούδια καθώς κουνιούνται απο τον αέρα.

"Λοιπόν,πως και ήρθες εδώ πέρα;" με ρωτάει και γυρνάει προς το μέρος μου. Φυσάει τον καπνό πάνω μου και εγώ αλλάζω πλευρά.

"Οικογενειακά προβλήματα,εσύ;" τον ρωτάω.

"Λοιπόν,κατάθλιψη.." μου λέει έτσι απλά με ένα χαμόγελο στα χείλη μιας και δεν τον ενδιαφέρει.

"Απο τι;" τον ρωτάω. Δεν ξέρω αν έκανα το σωστό μα θέλω να μάθω για πιο λόγο είναι εδώ πέρα όσο θέλει και αυτός για εμένα.

"Λοιπόν,κατάθλιψη για τα πάντα. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο ή κάποια κοπέλα,απλώς η ζωή τα φέρνει αλλιώς. Είναι λίγο περίεργο να είσαι απο μικρός μόνο σου χωρίς έναν φίλο. Χωρίς να σου δίνουν αγάπη οι ίδιοι σου οι γονείς. Νομίζω ξέρεις πως είναι να νιώθεις έτσι.." μου λέει και του γνέφω.

"Ξέρω πως είναι και λυπάμαι για όλα αυτά.." του λέω και φτιάχνω την ζακέτα μου μιας και κάνει πάρα πολύ κρύο εδώ πέρα έξω.

"Λοιπόν,πάμε μέσα; Όπου να ναι πρέπει να μαζευτούμε στα δωμάτια μας.." μου λέει και του γνέφω. Καθώς περπατάμε προς τα μέσα ο Evan κάνει την τελευταία του τζούρα απο το 5ο του τσιγάρο. Κάνει τόσα πολλά,το ένα πίσω απο το άλλο.

"Χαρακώνεσαι;" με ρωτάει και κοιτάζω τα χέρια μου.

"Παλιά,το έχω σταματήσει πλέον.." του λέω και μου ανοίγει την πόρτα και μπένουμε μέσα. Ο Harry κάθεται στον καναπέ αλλά δεν μας έχει προσέξει.

"Ο φίλος σου μας κοιτάει.." λέει ο Evan και γυρνάω να δω τον Harry. Τα βλέμματα μας κλειδώνουν μα και οι δύο με την πρώτη στιγμή αλλάζουμε πλευρό και κάνουμε πως δεν κοιτιόμαστε. Με νευριάζει τόσο πολύ η ανόητη και η παιδιαρίστικη συμπεριφορά του.

"Emma,έλα λίγο που σε θέλω.." με φωνάζει μια κυρία η οποία δουλεύει ως γιατρός εδω πέρα.

Πηγαίνω με αργά βήματα προς το μέρος της. Νιώθω τα μάτια του Harry να με καρφώνουν την πλάτη μου ολή την ώρα καθώς περπατάω προς το μέρος της κυρίας που με φώναξε.

"Πείτε μου.." της λέω ευγενικά.

"Η μητέρα σου στο τηλέφωνο,θες να της μιλήσεις;" με ρωτάει και εγώ αρνούμαι. Μου γνέφει και πηγαίνω προς το δωμάτιο μου μα πρώτα πρέπει να καληνυχτίσω τον Evan.