I Own You, Lira

Chapter 2

Obsessional does not necessarily mean sexual obsession, not even obsession for this, or for that in particular; to be an obsessional means to find oneself caught in a mechanism, in a trap increasingly demanding and endless.
~Jacques Lacan
---------------------------
Daniel's PoV

After I covered her mouth with a handkerchief that I filled with chloroform, I positioned her with my arms. She is not heavy enough to lift. I could feel her soft body within my chest.

"Lira, This is the least thing I could do to be with you. " I mutterd.

I caress her face and remove the strands of her hair that covered her cheeks. Her soft rosy cheeks  that I admired the whole time, I can't believe that Im holding her right now.

I flashed a smile everytime I look upon her face.

" You're so beautiful Lira." I whispered into her ears. I could smell her sweet scent that makes me want her more.

I look left and right to assure that no one is around. It looks like people in this area are fast asleep.

As I walked towards my van I carefully put her at the back. I grab my bag that is located beneath the van and searched for the rope.

" I don't want to do this Sweetheart but I needed to."  I went towards her and she's still unconsious. I tied her hands and feet. I also taped her mouth so that she won't make any unnecessary noise.

I went back at my seat and started the engine. Good thing it's still midnight, there are no police that will inspect  the road.

I grinned in the mirror upon seeing her.

Lira....from now on you are mine.

--------------------------
Lira  PoV

Unti -unti kong iminulat ang aking mga mata. Nasinagan ako ng araw na nanggaling sa itaas ng bintana. Nakaramdam ako ng hapdi sa braso at binti ko.

Pagtingin ko nakatali ang braso ko ng mahigpit pero ang binti ko ay may bakas ng pagkakatali.

Mukhang itinali rin ang binti ko pero tinanggal din.

Sinubukan kong  paluwangin ang pagkakatali ng braso ko sa pamamagitan ng paggalaw sa mga ito pero, lalo lamang tumindi ang sakit.

Gustuhin ko mang sumigaw pero nakatakip ang bibig ko ng tape.

Hindi ako makapaniwalang nadukot ako, parang kailan lamang masaya akong nagtatrabaho sa coffee shop kasama sila Cindy at Warren.

Tinignan ko ang paligid kung saan ako nakakulong. May nakita akong pintuan na kulay itim at gawa sa bakal. Pinuntahan ko agad ito at hinampas ang katawan ko sa pintuan.

Mahirap siyang buwagin.
Nakaramdam ako ng kirot sa braso.
Hindi ko namalayang nahampas ang braso ko sa handle ng pinto kaya ganun na lamang ang pagdurugo nito. Wala na akong nagawa kundi pigilan ang sakit na aking nararamdaman.

Bukod sa puting pader at kahoy na kisame, walang kalaman laman ang kwarto.

Mukhang sinigurado ng kidnapper na wala akong gamit na magagamitan para makatakas.

Kahit na ganoon pa man ipinagpatuloy ko pa rin ang paghahanap ng mapagtatakasan.

Pagtingin ko sa kanan may bintana, pumunta ako sa gawing iyon pero may nakaharang na metal. Sinilip ko ang bintana para malaman kung nasaan na ako, pero ang nakikita ko lamang ay puro damuhan at puno.

Naramdaman ko na lang ang paginit ng pisngi ko at mga mata dahilan para maiyak ako.

Kung sanang sumabay na lang ako kina Cindy...