Güzel bir sabaha başladı kadın, üzerinde saks mavisi geceliği ve tenine değen o kumral saçlarıyla aynaya bakıyordu. Arkasından adam belirdi, incecik beline sarıldı ve boynundan öptü. Küçük bir kahkaha duyuldu odada. Telefon çaldı, döndü ve çalan telefonu kapattı adam. Sanki bu anların hiç bitmemesini istiyor gibiydi. Gözlerini kıstı kadının sıcak teninde ki kokuyu ciğerlerine çekti. İncinmesinden korkar gibi kadını bıraktı adam o da doğru mutfağa gitti. Üzerine dar siyah tişörtünü giyip evden çıktı adam. Hemen -iki sokak ötede olan- fırına doğru yürümeye başladı.
Durakladı biraz elini cebine görüldüğünde telefonunu unuttuğu geldi aklına. Geri dönmek istedi ama dönmedi. 5 dakika içinde kadının yanına vardı. Evin kapısını neşeli bir şekilde açtı ve doğruca mutfağa girdi. Mutfak yanmış ekmek kokusuyla boğuşuyordu ama tek boğuşan evin kendisi değildi sevdiği kadında birisi yada birileriyle boğuşuyordu. Yerde kan izleri ve birde kırık bir vazo vardı olayların deliliydi adamın gözünde.
Kan izlerini takip etmeye başladı. İzler banyoyu tarif ediyordu ama adam durakladı ve doğruca odasına girdi. 3 yıldır kullanmadığı silahını aldı ve kapıyı yavaşça itti. Eve giren işgalci bu hamlesine sert tepki vermiş olacak ki adam kolundan yaralandı. Aldırmadı ve içeriye girdi. Sevdiği kadının kanlar içinde duran bedeni can çekişiyordu, adama bitir bu ızdırabımı diyemese de gözleri sözlerinin yerini tutuyordu. Aklına bir fikir geldi birden elinde ki silahıyla işgalci adama ateş etmeye başladı. Adam ise dolabın soluna saklanıp kıza doğru ateş etmeye başladı. İşte onunda istediği buydu.
Sevdiği kadını kendi öldürmeden ızdıraptan kurtarmıştı.
