The Wild Cat

Chapter 13

Nicholas Gonzales as Raul

**_**

It was getting cold.

Halos magdadalawang oras na 'ata akong nakagapos sa upuan. My hands are getting numb for fvck's sake.

Catarina left after someone told her something. Isa sa mga tauhan niya. She left Raul to 'tend' to me. Not to mention that there's still a lifeless body beside me. She didn't say anything to me before she left.

As if I was waiting for her to say something.... God, of course not. Mas palagay lang siguro ako kung alam kong andito siya malapit sa'kin.

That woman is damn crazy and scary. At least pag andito siya ay alam ko ang mga ginagawa niya.

"How much the police knows?" Agad akong nakaramdam ng hapdi sa pisngi ko nang sapakin niya ko.

Fvck! This guy really knows how to punch. Pero mamatay muna ako bago niya makita ang satisfaction sa pananakit sa'kin.

"It's ask, wait for an answer then punch. Know the cycle, Idiot." May angas kong sabi.

"Edi hindi na masaya 'yon para sa'kin." Napainda ako sa sakit nang sikmuraan niya ko. I silently cussed with that one. Damnit! Napupuruhan na ko!

I bended my body forward, my body feeling every pain from his punches and my injuries from before. Garalgal na ang paghinga ko. Tiningala ko siya. Nakangiti siya sa'kin. Nasisiyahan sa mga nangyayari. I gritted my teeth.

This fvcktard is really enjoying this. Humanda ka sa'kin mamaya bwiset ka.

"Makipag cooperate ka nalang." Damn you.

He smirked. Pulled back his arm to punch me and I prepared myself for the pain and impact of his fist.

"Tama na 'yan." Tumigil sa ere ang kamao niya at pareho kaming napatingin sa pinto. Isang lalaki ang nakatayo sa pinto. "Dalhin mo daw siya sa taas." Yun lang ang sinabi niya bago umalis.

"Lucky for you."

"What? Fun's over for you?" Pang-aasar ko.

Mukang hindi siya tinamaan sa sinabi ko. He didn't get the chance to hurt me again dahil sa pagsulpot nung isa but he made sure to get back on me by pushing and slamming me from wall to wall. Not to mention of the tight grip the rope has on my hands.

Iniwasan kong 'wag pansinin ang ginagawa niya at itinuon ang atensyon ko sa maaring mangyari. Medyo kinakabahan ako.

What was she planning at ano ang naghihintay sa'kin sa taas?

My questions got answered the moment this asshöle called Raul pushed me inside a large dining room.

May mahabang lamesa at maraming upuan. Chandelier hanging above the middle of the table and expensive vases and painting decorated the whole place.

The place was stunning and classic indeed pero ang nagpatigil sa'kin ay ang babaeng nakaupo sa isang gilid ng lamesa. Si Andrea.

The fvck! Mas kinabahan ako para sa kanya. Nalaman kaya ni Catarina na tinulungan niya ulit ako. Of course. Malalaman at malalaman niya 'yon. Shït!

She looked nervous like me. Ang pinagkaiba nga lang namin ay halata ang nararamdaman niya. She's scared too. Tangna talaga! Dapag hindi ko na siya dinamay dito.

"Move." Tinulak ulit ako ni Raul at pinaupo sa katapat ni Andrea. Napasinghap si Andrea sa gulat ng makita ko. I felt relief when the motherfvcker cut the rope loose on me. Lumabas siya matapos.

"I'm sorry." I sincerely said to her while rubbing my wrist. Mangiyak ngiyak siya sa sinabi ko at mas lalong lumaki ang guilt na nararamdaman ko.

"Okay lang..." Pilit siyang ngumiti. I sighed. "Alam ko namang mangyayari 'to."