The Wild Cat

Chapter 33

Nagbabasa ako ng libro sa salas pero halos padaanan lang ng paningin ko ang mga letra. They were just words but the meaning failed to register in my mind.

Napamura ako sa isip ng maalala ang nangyari kagabi. Damn it!

My index finer started to tap on the arm rest of the sofa while my other hand held the meaningless book.

Nararamdaman ko rin ang tensyon sa paligid. The four of my men where standing near me, guarding me and this place. They were tense as they feel my bad mood.

My finger stopped moving. They stiffened.

"Call Raul." Mas lalo kong napansin ang panginginig nila nang magbigkas ako ng utos sa malamig na boses.

One immediately followed. They known it better. Alam nilang hindi na 'ko dapat mag utos ng dalawang beses. Tiyak na lalo silang maninigas. Hindi sa takot at nerbyos kung hindi dahil mga bangkay na sila.

I need something to put all my irritation to. An outlet at alam ko kung ano 'yon.

Nang dumating si Raul ay napansin niya agad na hindi maganda ang mood ko.

"Where are they?"

"Basement."

Sinarado ko ang libro at nilapag sa tabi ko. Tumayo ako.

"Bring me to them." Naglakad ako palabas ng kwarto nang hindi siya tinatapunan ng tingin.

Tinahak ko ang papunta sa basement at alam kong nakasunod silang lima.

May dalawang taong nagbabantay sa labas ng pinto. Kampante sila pero agad silang umayos ng tayo pagkakita sa'kin.

One opened the door for me. Gusto kong sabihin hindi dapat silang maging kampante kapag andyan sa paligid ang kalaban pero hindi sila ang gusto kong pagbuntunan ng inis kundi ang apat na taong nakatali sa upuan na nakikita ko.

Isa sa kanila ay babae pero pare pareho lang sila. They are enemies and enemies are all equal to my eyes. Pain and death.

Inilagad ko ang kaliwang kamay ko sa gilid. Ang tingin ko ay hindi nawawala sa kanila. Halata ang pagod sa kanilang mga itsura. Lahat sila ay pawang naka black T shirt at army pants. May mga sugat sila sa katawan. Mukang naglaro na ang mga tauhan ko sa kanila. One looked like sleeping or maybe he passed out. The others were panting and tired. Hindi nila ako makita dahil nakatalikod sila sa pinto.

I felt cold touched my open palm as Raul handed me one of my favorite gun. Hinaplos ko ito at napangiti. It's Cerberus' head. The fastest one.

Pumunta ako sa harapan nila. The three looked up to me and smirked. Talaga lang? Sige. Tignan natin kung sa'n kayo pupulutin ng kayabangan niyong 'to.

Nilapitan ni Raul ung pangatlo. Akmang susuntukin para magising pero tinawag ko ang pangalan niya para pigilan.

"Let him sleep. I want him to wake up with his colleagues dead." Diretso at malamig kong sabi.

Umatras siya. Ang tatlo naman ay nagsitinginan bago mahinang tumawa na para bang nagbitaw ako ng biro.

The woman in the fourth chair talked to them in Russian before they all laughed in chorus.