Can You Teach Me?

Με πονας! Ασε με!

Σηκώνεται και..της λεει αυστηρά
-Καλα..
Πως το επιτρέπετε αυτο?????
Τι δηλαδη?Την ενθαρρύνεται να συνεχίσει ακομα μαζι του δηλαδη??? Ααα πολυ ωραία!!! Μηπως να του κανουμε το τραπεζι εδω να τον υποδεχθουμε και ολας?!!
Επικράτησεε απολυτη ησυχία για λιγο δευτερολεπτα μεχρι που η γραμματέας αντέδρασε.
-Δεν βρισκω τον λογο που σας πειραζει τοσο και παρεμβενετε Κυριε Κρίστιαν.Το τι κανει εξω απο το φροντιστήριο του σχολειου δεν ειναι δικη μας δουλειά να παρεμβουμε.Και ακομα δεν καταλαβαίνω για την πηραχτηκατε τόσο.
Εγω ενιωσα αβολα και κοκκινησα
-Ε...Φυσικα και δεν πηραχτηκα.Δεν με αφορά το τι κάνει η κοπελα απο εδω δεν την ξερω καν απλα δεν το θεωρώ σωστο το οτι το εγκρίνετε.Αντιθετως το θεωρω απαραδεκτο.Τωρα πρέπει να ειναι αφοσιωμένη σε αυτο που κάνει και να αφησει τα γκομενιλικια, συγνωμμη για την εκφραση..αλλα...
Δεν αντεξω αλλο και ετσι πηρα θεση
-Να προσέχετε τα λογια σας Κυριε..Κρίστιαν..πως σας λενε τελωσπαντων..Το τι κανω στην προσωπική μου ζωή δεν νομιζω να σας αφορά γι αυτο να μην ξαναακουσω να ξανασχολιασετε παλι το τι κανω και τι δεν κανω χωρίς να με ξέρετε καν
Με τραβαει με δυναμη απο το χέρι μπροστα στις 2 γραμματείς
-Ακου να σου πω μικρή. .Σε εμενα θα προσεχεις πως μου μιλας
..Θα σου ελεγα ποια ειναι μικρή τωρα αλλα εχε χάρη ειπα ψιθυριστά αλλα για κακη μου τύχη με άκουσε.Μου εσφιξε περισσοτερο το χέρι τωρα.
-Τι ειπες?????
-Με πονας ασε με!

Μου αφησε με δυναμη το χέρι.Κοιταξα γύρω μου μας κοιτουσαν με το στόμα ανοιχτο.
-Συγνωμμη για την αναστάτωση ισως να το παρακανα λιγο και παραφερθηκα.
Ειπεεε.
-Να μην ξαναεπαναληφθουν τετοιου είδους αντιπαραθεσεις, τουλαχιστον οσο βρισκεστε εδω.Κατανοητό?!
-Μαλιστα της απάντησε
-Οφείλετε μια Συγνωμμη νομιζω στην δεσποινης! Και αυτη βέβαια οφείλει να κανει το ιδιο.
-Συγνωμμη!
ειπε αλλα δεν εδειξε να το εννοοει!
-Δεκτή!!
Είπα
-Λοιπόν εχεις να πεις και εσυ κατι στον Καθηγητή? ειπε η ξανθια γραμματέας αλλα αυτη που δεν συμπαθουσα.
Τον κοιταζα και δεν απαντούσα
-Λοιπόν?ακουμε!
Ξαναείπε.
Αυτος με κοιταζε εχωντας σταυρωμενα τα χερια του με ενα βλέμμα ανυπομωνισιας.Περίμενε με ευχαρίστηση να βγει απ'τα χείλη μου η απάντηση μου!
-Μμ ναι..Συγνωμμη!
Είπα κοφτά και άνοιξα την πόρτα! Τωρα με συγχωρείτε πρέπει να φύγω! Είπα και έφυγα.Περίμενα να κατέβει το ασανσέρ μιας και το σχολειο ηταν καινούργιο& σύγχρονο οποτε διέθετε πλέον και ασανσέρ λογω τον πολλων ορόφων αλλα μονο οι καθηγητές επιτρεπονταν να το χρησιμοποιησουν.Αλλα δεν με ένοιαζε.Τετοια νευρα που είχα σιγα μην καθόμουν να ανέβω με τις σκάλες τοσους ορόφους.Με το που άνοιξα την πόρτα μπηκα μεσα αλλα δεν ακουσα την πορτα πισω μου να κλείνει και κατάλαβα πως καποιος την κρατουσε για να μπει.Με το που γύρισα το βλέμμα μου να κοιταξω πισω...