Pozory mylą.

Szkoła.

Skończyło się na tym, że autobus po nas przyjechał i zabrał do szkoły. Kiedy weszłyśmy do budynku liceum jak zwykle poszłyśmy wziąć książki z szafek. To właśnie przy nich męczy mnie najwięcej osób. 

- Renia! - usłyszałam swoje imię. Nagle zauważyłam biegnącego w moją stronę Karola. Uśmiechnęłam się do niego. On jako jedyny znał moją prawdziwą osobowość. Można by powiedzieć, że jest... Przyjacielem. Przytuliłam go. Pewnie już myślicie, że jestem w nim zakochana... Nic  z tych rzeczy. Jest mi jak brat, którego niestety nie mam. Szczerze, to byłam zakochana tylko jeden raz... W chłopaku z Internetu, z którym byłam ale to już przeszłość. Wolę do tego nie wracać. 

Po kilku lekcjach i rozmownych przerwach dzień dobiegł końca. Cieszyłam się, że w końcu będę mogła normalnie porozmawiać z Karolkiem. Mieliśmy się spotkać o 17.00 na przystanku pod szkołą. Przebrałam się w luźniejsze ubrania, wzięłam moją ukochaną torbę i wyszłam. Doszłam do miejsca, z którego zabrał mnie autobus i podjechałam pod budynek liceum. Tam czekał już na mnie brązowo-włosy Karol. 

- Hej! - zawołałam do chłopaka. Tak naprawdę to tylko na jego widok się cieszę. Jak na razie...

.................

Za plecami Karola ujrzałam wysokiego, chudego i przystojnego szatyna. Wydawał się być ponury co bardzo mnie w nim zaintrygowało. Miał długą czarną grzywkę, która zasłaniała mu brwi i wchodziła lekko na oczy, które były koloru błękitno turkusowej wody... Zamyśliłam się i zapomniałam o tym, że cały czas tule Karola.

- Renia, żyjesz? - spytał, a ja zaraz po tym się ocknęłam i puściłam jego wąskie ramiona. 

- Zawiesiłam się... Przepraszam. - odwróciłam wzrok i zagryzłam wargi. Teraz wysoki chłopak, który stał za moim przyjacielem na pewno pomyślał, że coś czuję do Karola. Szatyn się na mnie spojrzał i albo mi się wydawało, albo on się lekko uśmiechnął.

- Natan jestem. - wysoki chłopak wyciągnął rękę w moją stronę, a ja mu podałam swoją. Poczułam jego tętno. Było stabilne. Od dłoni biło ciepłem co bardzo mi się spodobało. Po chwili puściłam go i stanęłam na baczność. Byłam zdenerwowana? Ciekawe w ogóle czym... Przecież chłopak jest na pewno starszy i nie interesuje się takimi dziewczynkami jak ja. O czym ja myślę?! - krzyknęłam w myślach.

- Natan jest nowym uczniem naszej szkoły, a także nowy w naszej klasie. - uśmiechnął się Karolek. Spojrzałam na przyjaciela, a potem na wysokiego chłopaka. Zastanawiałam się kim oni mogą być dla siebie... Nigdy nie słyszałam od Karola o tym chłopaku.

- Jesteśmy kuzynami. - szatyn uspokoił moje myśli. Jakimś cudem mi ulżyło. Ciekawe czemu... Przecież mega bym się cieszyła gdyby się okazało, że oni są partnerami czy coś...