Seni sevmek bağımlılık bende bir tür tutku,alışkanlık. Vazgeçilmez birşey nefes gibi. Seni sevmek hayat bende yaşamın ta kendisi,huzur. Çoğu zaman zor bazende imkansızı başarmak seni sen olarak sevebilmek.
Seni sevmek iyi birşey mi bilmiyorum. İyi dersem yalan olacak aslında. Çünkü senden başka herşeyden vazgeçtiğim yerde başlıyor bu olay. Hayallerden vazgeçtiğim yerde başlıyor,mantıklı olanlardan vazgeçtiğimde,diğerlerini sildiğim zamanda. Çünkü hayallerime de en çok sen yakışıyorsun sadece sen! İşte sen varsan mantık ölüyor zaten bende saçmalıklar başlıyor o vakit.
Seni sevmek doğru birşey demiyorum çünkü gelecekten de vazgeçtiğim anda başlıyorsun. Sana "geleceğim' dediğim zaman mahfediyorum zaten tüm doğruları. "Ya seninle gelecek ya da hiç gelmeyecek" gibi kurallar koyuyorum kendi kendime. İşte hayaller de bitiyor böylece mantık ta yok oluyor gelecekte. Ama yüzümü güldürüyorsun en çok da bu yönünü seviyorum seni sevmenin. Seni düşümdüğüm zaman tebessüm oluşuyor istemsiz bir şekilde. Nedensiz seviyorum seni,sebepsiz hatta amaçsız. Sadece seviyorum. Herşeyi bırakmış sabahtan akşama kadar seviyorum seni. Hatta uykularımda bile. Sende seviyorsun biliyorum. Bak yer edinmişsin kalbime,aklıma,duygularıma. Her zerremde sen varsın çünkü anlam kazanıyor her hücrem her hücrenle. Biliyorum bunu sende özlüyorsun inkar etme. Özlemiyorsan ne işin var rüyalarımda ne isteyesin ki uykularımdan. Onu bunu bilmem ben seni severken bir seni bilirim bir de ,aklıma gelince gülüşlerimi. Mantık falan da aramam bu işte mantığa meydan okurum seni severken. Tüm kötülüklerin bittiği yerde başlarsın. Tüm nefretin,kinin bittiği yerde en masum yanım olursun. Bütün iyi yönlerimle gelirim sana. Ben çocuk olurum seni severken. Nefesim olursun,soluğum,hayallerim,yarınlarım,geleceğim,herşeyim olursun işte. Ben varya ben bir tek seni severken kendim olurum bir tek sende ben olurum.
