Özlemin hasretle buluşurken,çözümlerin imkansızla savaşma vakti bu gece...Kaç geceyi harap eder yokluğun? Kaç alfabeyi tüketir,kaç dili fetheder,kaç mısrayı katledersin?
Gözler kalbin aynasidir derler sevgilim. Bak gözlerime! Kalbim nefret,kalbim aşk,kalbim kin,korku,husran,vuslat,kalbim sen... Bak gözlerime gor kendini
Sen ki gözlerimdeki ışık,sen ki ömrümün viranı,sen ki yokluğunu yüreğime ilmek ilmek doladığım,acısını gülüşüme kazıdığım.
Ne derim ben harcadığım yıllara,ne derim ben dünde bıraktığım yarınlara? Dermanım derdimin ta kendisiyse sızlıyor diye ağlanır mi yaraya
Hadi umutsuz umutlarıma kaldır kadehini,kutla zaferini. Dağıt masayı,kır,dök kalkıyorsun. Ben ömrümü adadığım o ellerinin değdiği cam kırıklarına basarak yürüyeceğim
Bu kez yine haberin olmadan o sonunu bulamadığım "son"diye kendimi kandırdığım vedalardan birinde buluyorum beni. Hiçbir felsefe bana olamayan birine veda edilemeyeceğini açıklamasın. Kafam daralıyor,kalbim karışık. Sen...Sen muaf ol vedamdan adam. Benle kal.
