Sokak lambalarıyla dertleştiğim gecelerden biriydi. Birkaç cümle fısıldamak istedim Gönül Yarama;
Zifiri karanlık çökmüş,güya ışıklar sönmüş yüreğimin gecesinde farkedilmiyor. Bilmiyorum günlerden ne,çözemiyorum hangi mevsim...
Bir sen varsın benden öte bir sen herşeyden öte. Buğulu camdan dışarıyı seyrederken sanki el edecekmişsin gibi. Sesin diyorum; kulaklarımı tıkarcasına farklı tüm tonlara,beynimin içine nasıl kazınmış öyle? Bir çocuk kahkahası adeta,sabah huzurla uyandıran kuş cıvıltısı,binbir ritim sesinde ne de güzel saklı. Gözlerin ne kadar anlamlı bakıyor bana bu gece. Akşam babasını karşılayan bir çocuk misali,yaşamın eşsiz renklerini saniyelere sığdırır gibi... Sözlerin anlamdan anlama giriyor,her kelimenin gizemi ayrı. Sen ne kadar hoş gelmişsin bu gece.
Ben unutmuşum sanki katilimi sadece hayallerimin adamı karşımda. Hatırlamıyorum kan damlalarımı "tebessümüne sağ olsun" diyorum,susuyorum...
Hayır,olamaz bu da neyin nesi? Kokun adam kokun yakıp geçiyor ciğerimi. Ruhum diriliyor sanki meşale yakıp ışık oluyorsun geceme. Yine kandırıyorsun beni nolur yap'(ma) bunu.
Gitme dur biraz daha kal,bitme sev az daha yak. Hayalini alma benden bari, çok acıtıyorsun yalvarırım yapma...
Ve sokak lambaları başladı sönmeye . İyi geceler Gönül Yaram ya da günaydın herneyse. Velhasıl kelam; bir gecem daha "tebessümüne sağ olsun"...
