ZİFİRİ

"Doruk"

Gariptir insanoğlu. Sinirden gülen, mutluluktan ağlayan.. Avaz avaz susan. Iyi niyetli olup hata üstüne hata yapan. Bazen o koca hayatı birine bağlı yaşayan. Seven ama sevilmeyen. Hayatının değişmesi saniyeler sürebilen. Tırnağı kırılsa ağlayan kızlar, kaldırabileceğinin çok üstünde yüklere katlanacak hale geliyorsa bir iş vardır bu yaşamda. Delice yaşamak isterken ölüme aşık oldugunuz oldu mu hiç? Ama kötü haber; ölüm bir kaçış değil tutsaklığın ta kendisidir. Şu dünya üzerinde en zor şeydir yaşamaya mecbur olmak. Ama bir neden arar insanoğlu yaşamak için. Biri için yaşamak daha kolay gelir belki de. Her zaman en kolay yolu seçer. Bilmez ki sonundaki yıkımın ne kadar can yaktığını. Bilse kimseye bağlanmaz. Kaybedecek bir şeyi de olmaz. Eğer varsa geçmiş olsun. Canınızı yakmak isteyen herkes ilk ona saldırır. Onu almak ister elinizden. Bu yüzden kendini koruma yoludur yalnızlık.
Ben, kaderi kederi yazılmış ürkek bir nara...

Telefonumun-Doruk'un bana verdiği antika telefonun-çalması ile daldığım düşüncelerden sıyrıldım. Arayan kişinin kim olduğunu hiç merak etmiyordum çünkü telefonda sadece Doruk kayıtlıydı. Mesaj atmış.
"Bir şey lazım mı? "

Sadece onu eski haliyle görmek istiyordum. Banka hesabında Karya'nın adını gördüğünden beri bana karşı garip bir tavır edindi. Tanıyor olduğu kesindi ama nereden? Ona açıklama yapamamıştım ve o da ısrar etmeden evden gitmişti. Bu konunun tekrar gündeme geleceğini biliyordum. Ama nasıl bir açıklama yapacağımı bilmiyordum. Sanırım o gelene kadar biraz alıştırma yapmam gerekiyor. Evde neyin eksik olduğunu biliyordum. O gittiğinden beri bu çöplüğü eve benzer bir hale getirmeye çalışıyordum. Öğrenci adam sonuçta ama bazı şeyler alması gerekiyordu. Kendi evi.

"Çamaşır suyu, deterjan, sünger, camsil, bez...gibi temizlik malzemeleri. Ve Doritos. " evet o olmazsa olmaz zaten.

"Doritos ne alaka?"

"Canım istemiş olamaz mı? "

"Yağlı canım o. Hem sivilce yapar. Kilo da alırsın. Sonra kimse seninle evlenmek istemez bak."

"Yani?"

"Param yok."

"Anlaşıldı. Sadece temizlik şeylerini al. Evdekiler bitti."

"Hepsi mi?"

"Bu eve fabrika dayanmaz."
Bu son mesaj olmuştu. Bir daha cevap vermedi. Eh bu kadar konuşması da bir şeydi. Evi elimden geldiği kadar temizlemeye devam ettim. En azından biraz ev olduğu belli oluyordu. Kıyafetlerin hepsini banyoda kirli çamaşırların arasına atmıştım ama o kadar kıyafeti makinenin yıkaması imkânsızdı. Onun dışında evde koltukların altına kadar ulaşan yemek pisliklerini temizledim. Çarpılmadan durması da çirkin şansıydı heralde. İç sesim bana ondaki çirkin şansıysa sendeki ne acaba diye göz devirdi. Tamam Doruk çok yakışıklı bir çocuktu. Esmer uzun boylu. Kirli sakalları ve kasları her kızı etkileyebilecek kapasitedeydi ama davranışları bir çocuktan farksızdı. Ben ise esmer klasik bir kızdım. Fazla narin görünen bir vücudum vardı. Ama bu vücudun ne acılar çektiğini kim bilebilirdi ki. Düz ve dalgalı arasında sıkışan saçlarım belime kadar uzanıyorsu. Çok uzun bir boyum yoktu. Normaldi ama zayıf olmam biraz daha uzun görünmeme neden oluyordu. Eğer şansı tip ile ölçüyorsak, ben dünya güzellerine taş çıkartan mükemmel güzel bir kızdım. Böyle bir şansın açıklaması anca bu olurdu.

Ev temizliği bittiğinde Doruk henüz gelmemişti ve ben de kendime güzel uğraşlar aramaya çıkmıştım. Odasını temizlediğim için acaba ölür müyüm kaygısı olmadan girdim. Her yerde oyun vardı. Bir kaç tane fantastik film. Bana göre bir roman bulmak güzel olurdu aslında. Kitaplığına yöneldim. Fazla kitabı yoktu zaten.
Mm Çalıkuşu. Demek ki komik çocuğumuz aşk romanları da okuyormuş. Bu kitabı daha önceden okumuştum ama bir kez daha okumanın kimseye bir zararı olmazdı. Yatağına uzanıp okumaya başladım.
Dünyada ne şanslı insanlar var. Bakınız Feride. Annesini babasını tanımadan, onlara bağlanmadan kaybediyor. Ve annesi, babası, evi, yurdu olacak bir insanla tanışıyor. Daha ne olabilirdi ki. Ama oluyor işte. Hayat kimsenin uğraşmadan, hak etmeden mutlu olmasına izin vermiyor. Evim yurdum dediği adam da onu aldatıyor... Su halime bak. Kitap karakterleri için bile ağlar hale geldim.