Çocuktuk,
İki koltuk arası evimiz,
Çarşaftan damımız,
Minderden döşeğimiz
Demirden hayallerimiz vardı.
...Ve biz çocuktuk.
Büyüdük,
Dört duvar evimiz,
Betondan şehrimiz,
Güneşten damımız
Yanıyor bedenimiz
Minderler taş,beton
Fikirler çelik kalyon
Hayaller şimdi balon
Büyük ve törpülenmiştik
Kocadık, geç kaldık
Bulduk hakikati
Bir tutam tahta kurusu her yanım
Biraz naftalin döşeğim
Hafif bir nikotin öksürüğü boğazımda
Ciğerim ağzımda
Alnım secdede
Aklım kim bilir nerde?
Hayallere geç kaldık,
Ölüme erken
