Oyun (Germancest)

1

İki yıl sonra

"Bu notlar ne böyle, Gilbert?"

Gilbert susuyordu.

"Bunlar yetmezmiş gibi, öğretmenin bana diyor ki, ödevlerini Ludwig yapıyormuş! İkinize de gününüzü göstereceğim sizi..."

"Bruderlein'a ceza verme vati*, onu ben zorladım."

Sarışın adamın bakışları biraz yumuşadı.

"Öyle olsun bakalım. Siz ikinizin birbirinizi koruyup kollaması hoşuma gitmiyor değil."

Gilbert gülümsedi. Fakat babası devam etti.

"Fakat böyle tembellik etmeye devam edersen Gilbert, Ludwig seni geride bırakacak. Daha şimdiden ortaokul derslerine aklı eriyor. Eğer çaba göstermezsen, kardeşin senden çok daha iyi yerlere gelip seni unutacak."

Gilbert babasından bunları duymaktansa, ondan sıkı bir yumruk yemeyi isterdi. Kalbi kırılmıştı. Babası odayı terk ettikten sonra kendini yatağına attı. Ağlıyordu.

"B-bruderlein b-b-beni unutacak mı?"

Gözyaşları ateş gibi yanan yüzünü serinletiyordu.

Gilbert Beilschmidt o an kendine söz verdi.

Ludwig'in onu bırakmaması için asla ondan geri kalmayacaktı, böylece hiç ayrılmayacaklardı.

O gece Ludwig nihayet odasına çıktığında, önce kapıda durup hafifçe seslendi.

"Gil?"

Cevap yoktu, ama sarışın çocuk abisinin ay ışığında parlayan beyaz saçlarını görebiliyordu.

"Gil? Vati odaya çıkmama izin vermedi. Sen iyi misin?"

Gilbert konuşmadı.

"Ah, Gil... Vati sana vurdu mu? B-ben üzgünüm..."

"Hayır vurmadı, Ludwig."

Sarışın çocuk dondu kaldı. Albino çocuğun kırmızı gözleri ağlamaktan daha da kızarmıştı ve gözyaşlarıyla birer yakut gibi parlıyorlardı.

"Gil, ne oldu?"

"Ludwig... Eğer bir gün benden çok daha iyi yerlere gelirsen... Beni unutacak mısın?"

Küçük çocuğun kalbi tekledi.

"Gil. Bunu nereden çıkardın? Seni unutmam için hafızamı falan kaybetmem gerekir."

"Vati öyle söyledi ve..."

Ludwig parmağını abisinin dudaklarına koydu.

"Gil, biz birbirimize aidiz. Bunu unutma."

"Birbirimize... Aidiz?" Bu kelimeler Gilbert'ın ağzında garip bir tat bırakmıştı.

"Ludwig..."

O anda hissettiği duygular Gilbert'ın ödünü koparıyordu. Bu... Bu normal değil... Kurallar...

Ludwig parmak uçlarında yükselip abisinin yanağına bir öpücük kondurduğunda, Gilbert'ın bu düşünceleri eriyip gitti.

Kuralların canı cehenneme.

*Vati: Baba