Oyun (Germancest)

5

Aptal Ludwig.

Karşısında oturup her şey yolundaymış gibi gülücükler saçan İtalyana her bakışında kardeşinin ne denli aptal olduğunu düşünüyordu. Gilbert acı acı gülümsedi. Kahverengi saçlının, iki kardeş arasındaki ilişkiden haberi yoktu ki? Tabii ki Gilbert'a gülücükler saçıp arkadaş olduklarını iddia edecekti.

Ludwig, "sevgilisine" bir tabak daha makarna getirmek için mutfağa gittiğinde Gilbert bunun iyi bir fırsat olduğunu düşündü ve zaten ufak tefek çelimsiz bir oğlan olan Feliciano'yu yakasından tutup havaya kaldırdı.

"Kardeşimden uzak dur!"

Zavallı İtalyan korkudan kalp krizi geçirecekti neredeyse.

"Özür d-dilerim, Gilbert... Ben... Arkadaşız s-sanmıştım..."

"Seninle arkadaş falan olmam ben!"

diye gürledi Gilbert. Hemen ardından da, zavallı oğlanı ilk gördüğünden beri gıcık olduğu kıvrık saç perçemine asıldı. İtalyan sanki Gilbert saçından tutmamış da boğazına yapışmış gibi bağırmaya başladı. Gilbert onun çığlıklarına aldırmadan devam etti.

"Kardeşimi benden çaldın. Senden önce biz..."

"GILBERT! WAS MACHST DU?!"*

Ludwig'in sesi odayı doldurunca Gilbert'ın elleri seğirdi, böylece Feliciano yakasını ve saçını kurtarmayı başardı.

"Ludwig ben bir şey yapmadım, ona ne oldu böyle?" diye ağladı İtalyan.

Gilbert şoka girmişti sanki. Ludwig'in ise gözleri dehşet içinde büyümüştü.

Gllbert bu noktaya nasıl gelebildi?

Sarışın genç bu düşünceleri kafasından atarak ifadesiz bir yüzle konuştu.

"Birinin Feliciano'yu eve bırakması gerek. Seninle sonra konuşuruz, bruder."

Ludwig eve geldiğinde Gilbert'ı yatağında uyur numarası yaparken buldu.

"Uyumadığını biliyorum."

Bu sözlerin üzerine albino genç, kırmızı gözlerini açtı ve onları kardeşinin üzerine dikti. Bir süre ikisi de tek kelime etmedi. Daha sonra Ludwig konuştu.

"Onu seviyorum."

Gilbert'ın kalbi, kabus gördüğü geceden beri pek çok kez acıyla sıkışmıştı ama bu en kötüsüydü.

Bu sefer Ludwig'i kalıcı olarak kaybettin.

"Bruderlein..."

"Ne istiyorsun?"

"Senden son bir isteğim olacak, lütfen reddetme."

"Hm?"

"Sana yalvarıyorum, sadece bu gece için, son bir kez benimle ol. Bir daha asla yolunuza çıkmayacağım."

Ludwig şaşırsa da belli etmiyordu. Yüzünde alaycı bir gülümseme oluşmuştu.

"Anlaştık."

Ludwig hala kararsızdı, ama abisi Feliciano'nun yakasına yapışıp onu hırpalayınca Gilbert'la bu işin yürümeyeceğini anlamıştı. Genç adam ondan son bir kez kendisiyle olmasını istediğinde ise, onu kıramamış ve kabul etmişti. Şu anda ise ne yapacaklarını bilemez haldeydiler. Teklifi yapan Gilbert olduğundan, Ludwig ondan bir hamle bekler gibi ondan tarafa baktı. Bu işin bir an önce bitmesi ikisi için de...

Abisi aniden Ludwig'i kendine çekip öptüğünde az önceki düşünceleri buharlaşıp gitti. Her şeyi unutan genç adamın o an tek düşündüğü karşısındakini daha fazla hissetmekti. O yüzden ellerini abisinin göğsüne koydu ve gömleğinin düğmelerini açtı. 

Gilbert ise görünüşe göre farklı şeyler düşünüyordu. Öpücüklerin arasından "Bu son oyunumuz olacak." diye fısıldadı. Hemen ardından da yatağa sırtüstü uzandı. Ludwig'i da kendine çekti. Birbirlerine o kadar sıkı sarıldılar ki ne kıskançlık, ne sadakatsizlik, ne şiddet, ne de ilişkilerini yok eden herhangi bir unsur o gece aralarına giremeyecekti.