Okul yaz tatiline girmişti ve ben bir daha Öykü'ü göremedim. Nerede oturduğu hakkında bir bilgim bile yoktu. Sadece, giderken gözlerimin içine hüzünlü bakışı vardı ve birde mavi renkli atkısı. Selami Abinin yanına uğradım yine, sekiz lirayı çıkarttım başladım tekrardan saymaya. Cebimde sekiz lira olduğunu biliyordum ama bakkal psikolojisi galiba cebimde ki bozuklukları çıkartıp diğer avucuma koydum ve başladım saymaya bir, bir ikiyüz elli, iki ikiyüzelli.. Bir tane wiston layt verir misin Selami Abi? Lark içmiyorum artık onun paketi mavi aklıma olur olmadık şeyler geliyor. Yüzüme " bu çocuk iyi değil galiba" bakışı attıktan sonra, neyin var olum senin. Sen hep lark içerdin niye wiston layt? Onun izmariti sarı, belki de ondandır.. Saçma sapan muhabbetlerde olur olmadık bahaneler bulunca kendimi çok kötü hissediyorum. Bakkaldan çıkıp yürümeye başladım nereye gittiğimin hiç bir önemi yoktu. Sadece kafamın için de ki sorulara cevap bulmaktı niyetim hem Üzeyir Abi de bayadır uğramıyor yanıma. Yoksa aramız mı bozuk? Bilmiyorum ama şu hayatta yalnızlık kavramının vücut bulan haliydim. Paketi çıkartıp bir sigara yakmak geliyordu içimden daha sonra da bütün şehri, bütün şehri yakacak kadar gazım yoktu çakmağım da, bende sigaramı yaktım. Sonra düşündüm nerede acaba? ne yapıyor? En yakın arkadaşıyla konuşurken de dudağını büzüyor mudur? Göz bebekleri parlıyor mu? Düşünmek insanı öldürmez ama süründürür yani benim fikrim bu, öldürmek Üzeyir Abinin fikriydi.. Yoksa? öldürdü mü lan bu adam kendini amınakoyim! Yok lan niye öldürsün ki, belki de bir sevgili bulmuştur kendine ya da ne bileyim mutludur en azından. İçimden konuşmayı bıraktığımda BurasıYalnızlarManzarası'na gelmiştim. Hemen karşısın da ki çay ocağına oturup çay içmek istiyordu canım, Öykü ile. Belki de benim bu saçma hayal gücüm yüzünden gelmedi kız, ne bileyim her şeyin farkına varmıştır. Ah ulan Çağrı, hiç aynaya bakmıyorsun ki sen! Bir baksana! Tipine bak oğlum derken, arabanın yan aynasına eğildim, saçımı yana doğru attım. Bir kahkaha patlattım ister istemez sebebini bilmeden içimde bir tutam hüzün vardı sanki, yanında olsun istediğim hiç kimse yoktu.. Üzeyir abi bile terk etmişti galiba beni.. Terk edilme konusun da, ansiklopedi kitabıydık..
