Letters to liam..

3 brief 2

Dear Liam,

deze week zijn mijn ouders thuis geweest en gelijk hebben de pesters een tijdje niks gedaan. het is altijd zo als mijn ouders er zijn gebeurd er niks en gelijk als ze er weer weg zijn is het dubbel zo erg. net als vandaag ze zijn vannacht weggegaan en gelijk die middag ben ik in elkaar geslagen. ik weet echt niet wat ik ooit verkeerd gedaan heb. ik heb een blauw oog en ik heb volgens mij een tijdje bewusteloos op de grond gelegen. het probleem is dat ze me niet willen accepteren zoals ik ben. ik ben anders zeggen ze. ik kom officieel uit Nederland en ze vinden het raar dat ik geen brits accent heb zoals hun. ik probeer mezelf voor hun te veranderen. niet dat het veel helpt volgens mij gaan ze het alleen maar leuker vinden om mij te kwellen. ondertussen heb ik mezelf gesneden, het voelde alsof het de enige uitweg was, alsof ik niet anders meer kon. het voelde precies zoals ze zeggen als een opluchting. ik moet op school steeds vaker mijn eten uitkotsen en dat voelt echt vreselijk. ik voel mijn hele lichaam leeglopen elke keer weer. ze pakken me nooit als er een leraar of conciërge bij is. wat natuurlijk ook niet echt raar is. het wordt alleen maar erger. ik draag hoodies in de zomer gewoon om alles te verbergen, ik schaam me voor mijn eigen lichaam. ik voel dat mijn lichaam er steeds meer moeite voor moet doen om niet om te vallen. ik voel dat het leven uit me getrokken wordt.

ik heb van mijn ouders gehoord dat ik niet hun eigen kind ben, ik ben geadopteerd, alsof dat er ook nog bij kan. ik voel me bedrogen en verdrietig tegelijk. bedrogen oomdat dat mijn ouders me al die jaren voor gelogen hebben en verdrietig omdat mijn echte ouders mij weg hebben gegeven. ik weet niet meer wat ik moet doen...

greetz lisa

hoofdstuk 3 wat vinden jullie ervan??

greetz littlehoranbeing