Letters to liam..

10 (xl)

*next day*

Pov liam

Twee brieven krijgen op een dag het voelt fout. Alsof dit haar laatste berichten zijn. ik open een van de brieven. maar kom er al snel achter dat ik eerst de ander moet lezen.

Dear liam

In deze brief heb ik veel besloten. Ik heb besloten om meer over mezelf te vertellen. Gewoon omdat je misschien wel geïnteresseerd bent. Ik ben lisa parker en ik ben nederlands. (Hehehe jullie dachten al die tijd dat ze in Engeland woonde dus niet😜) ik ben 14 jaar. Heb blauwe ogen en heb bruin haar. Ik heb geen vrienden. Ik ben geadopteerd. Ik woon in een klein plaatsje in utrecht. Ik ben geadopteerd en wordt gepest. Mijn 'ouders' zijn bijna nooit thuis. Ik wordt steeds vaker mishandelt. Ik heb nog een wens op deze wereld wat ik echt nog wil doen: mijn familie vinden. Over twee weken zijn mijn verzorgers thuis. Dan ga ik ze zoeken. Ik ga het niet halen. Het pesten is alleen maar erger geworden. Op school wordt ik met messen bedreigt en met de dood. Ik ben bang en ben op. Mijn lichaam wilt niet meer. Ik ben moe van het niet slapen ik doe het niet meer straks vermoorden ze me in mijn slaap. Ik viel laatst flauw toen ik baar huis liep en werd wakker in het ziekenhuis. Ze wouden me daar houden liam. Ik heb daar een paar uur gelegen en ben toen het ziekenhuis uitgevlucht. Ze vonden me te dun en dat soort dingen. Waarom spreekt iedereen elkaar tegen. Dokters zeggen 'je bent te dun' terwijl de personen die ik zou moeten geloven zeggen 'je bent te dik'. Wie moet ik geloven. Ik ga nu stoppen want de les gaat beginnen bye liam ik hoop je ooit nog eens echt te mogen zien.
Greetz lisa.

'JONGENS BOEK NU METEEN EN VLUCHT NAAR NEDERLAND' schreeuw ik naar beneden, terwijl ik al mijn koffer op mijn bed pleur en kleding erin prop. in rits de koffer dicht en trek hem achter me aan naar beneden toe. de jongens kijken me raar aan. 'lisa heeft een brief gestuurd met heel veel informatie en er staat dat ze in nederland woont. dus boeken die kaaartjes en koffers pakken.' zeg ik. ze knikken en ik pak mijn laptop en boek vier kaartjes naar nederland. nu ook maar hopen dat de fans ons iet ophouden bij het vliegveld en dat soort dingen. ik print de tickets uit en zie de jongens al met koffer en al naar binnen lopen. 'oke ik heb de kaartjes al en alle koffers zijn ingepakt en dat is alles kunnen we gaan.' vraag ik gestrest. ik moet en zal haar vinden hoeveel ik er ook voor moet doen. 'chill liam we gaan naar nederland en dan hoe wil je haar dan gaan vinden?' vraagt harry. 'ze heeft in de brief gezet dat ze in een klein plaatsje in utrecht ofzo woont. dus ik wilde heel urtecht door om haar te vinden.' zeg ik terwijl ik mijn koffer in de auto gooi. en vervolgens weer naar boven ren voor de tweede brief die daar nog op mijn bed ligt, de andere jongens stappen ook in de auto en dan rijdt louis naar het vliegveld. ik lees ondertussen de tweede brief.

Dear liam

Vandaag was een regelrechte hel. Het begon al bij wiskunde de eerste les. De propjes naar mijn hoofd ben ik wel gewend maar nu gooiden ze ook met kleine stenen en die moest ik weer opruimen. Elke les bleven ze maar gooien en na school ben ik zo snel mogelijk naar buiten gegaan maar toch niet snel genoeg. Ze wachten me buiten op. Laura (de grootste pester) liet haat hulpjes me van achter pakken en ze bedreigde me met een mes. Ik heb alles ontkent. Ze heeft me met een mes gesneden liam met een mes in mijn buik en daarna lieten ze me vallen en hebben ze me nog in elkaar geslagen. Tien minuten heb ik daar gelegen met pijn tot ik dacht nu kan ik weer opstaan. Ik ben naar huis gestrompeld. Terwijl mensen me raar aankeken en me niet hielpen. Zie je wel dat iedereen me raar vindt. Ik moet hier gewoon niet thuis zijn. Ik moet weg van de wereld.
Bye liam als je niks meer van me hoort weet je dat ik er niet meer ben. Ik kan zo niet meer leven. Mijn laatste wens is jou ontmoeten samen met de jongens en zeggen dat zonder jullie ik er al een lange tijd niet meer zou zijn geweest.
Greetz lisa

'guys ik denk dat we nu snel moeten zijn' zeg ik met een trillende stem. niall kijkt direct naar mij en ik geef hem de brief die hij hard op voorleest. 'ik denk dat we precies op tijd zijn gegaan en dat we haar leven gaan redden li'zegt harry die zich half omdraait in zijn stoel omdat hij voorin zit. 'ik hoop het anders kom ik een maand lang mijn kamer niet uit.' zeg ik nog steeds met een trillende stem. de jongens schudden hun hoofd. 'nee liam hoe rot j e je ook voelt dat gaat niet gebeuren oke.' zegt louis duidelijk. niemadn zegt meer wat en we rijden verder naar het vliegveld.

*skip de rest because i'm lazy*

we komen aan in amsterdam en nemen een taxi naar utrecht toe naar het hotel dat harry in de auto nog geboekt had. na een uur staan we voor een hotel. 'ehm haz volgens mij is dit niet utrecht of hoe je het ook uitspreekt.' zegt niall om zich heen kijkend. ' nee klopt dit is een klein plaatsje in utrecht en hier hebben we meer kans dat we niet herkent worden omdat het niet zo heel groot is.' zegt harry terwijl we rustig naar binnen toe lopen. 'hallo hoe kan ik jullie helpen?' vraagt de vrouw aan de balie in het nederlands denk ik. 'i'm sorry but we are englisch.' zegt louis tegen de vrouw. 'ow right how can i help you?' vraagt de vrouw nog een keer maar dit keer wel in het engels. ' we have a reservation on the name styles.' zegt louis tegen de vrouw. ze knikt en typt wat in op de computer. en geeft ons daarna de kamers en wijst ons een stukje de weg. we lopen naar boven en leggen de koffers op de bedden. ik pak mijn telefoon en zoek naar de scholen hier in de buurt. 'Kom guys we gaan' zeg ik terwijl ik mijn telefoon in mijn zak terugstop. 'Heb je al scholen gevonden in deze buurt dan?' Vraagt harry verbaasd. Ik knik nou hop naar de eerste kunnen we lopend en dan zien we de buurt gelijk ook een beetje. De jongens knikken en doen hun jassen aan. We lopen naar buiten en lopen richting de eerste school. De buurt is zo mooi hier. Na tien minuten lopen komen we aan bij een grote school. we lopen naar binnen en zien zodra we binnen komen zien we een beer liggen midden in de gang. we kijken elkaar aan en kunnen nog net ons lach in houden we lopen naar de receptie toe in ieder geval zo ziet het er uit. ze knikt naar me dat ik het deurtje open moet doen en kijkt me dan afwachtend aan. 'hello we are looking for a girl called lisa parker.' zeg ik tegen de vrouw. ze knikt en typt van alles in op de computer. 'right lisa parker did you said right?' 'yes i did.' zeg ik terug als antwoord. ze knikt en staat op 'you can walk with me' zegt ze nog als ze de deur door loopt. we lopen snel achter haar aan en lopen dan de trap op. we stoppen na drie verdiepingen en ze loopt dan door naar een lokaal. ze wijst ons de weg en we kijken door het raam. helemaal achter in de klas zie ik een klein meisje zitten. ze schrijft op een blaadje en als ik goed kijk kan ik aan haar handschrift zien dat het naar mij toe is. langzaam begint de klas rumoeriger te worden wat mij laat denken dat de uitleg klaar is. steeds meer propjes zien we de kant van lisa op gaan. en er vallen wat tranen op het papiertje. 'oke guys ik weet heel zeker dat dit DE lisa is dus we gaan haar nu de hele dag in de gaten houden. maar hoe we dat gaan doen geen idee.' zeg ik vast besloten. ze knikken en dan lopen we snel weg omdat er iemand naar buiten loopt. we zitten nu op een plek waar niemand ons kan zien. niall heeft net een bericht van zijn moeder gekregen dat ze wilt facetimen dus nu zijn we aan het wachten tot we maura in het beeld zien wat niet lang duurt.

'heey mam wat is er normaal ben je meer van het whatsapp enzo' zegt niall vrolijk omdat hij zijn moeder weer ziet.

'ehm nou ja het zit zo we hebben eigenlijk al een heel lang een groot geheim voor jou en greg achter gehouden.' zegt maura terwijl er tranen opkomen in haar ogen.

'nee mam niet huilen het is oke vertel het me maar' zegt niall terwijl hij zijn moeder gerust probeert te stellen maar dat gaat moeilijk door een facetime gesprek.

'je je hebt nog een klein zusje van 14' zegt maura met een zucht. en een traan loopt over haar wang.

niall kijkt met een glazige blik voor zich uit.

'ik stuur wel een foto van haar misschien kan je die gebruiken om ooit in contact te komen door haar te gaan zoeken want ik weet zeker dat je haar gaat zoeken' zegt maura zacht omdat niall nog niks heeft gezegd. hij knikt zacht waarna maura ophangt. langzaam zakt zijn hand naar beneden en begint hij te mompelen, 'ik heb een zusje ik wist wel dat ik een nog een broertje of zusje had, ik wist het wel.' mompeld niall stil terwijl hij op zijn telefoon kijkt naar het berichtje van maura.

*maura heeft een foto gestuurd*

niall opent het bericht en kijkt met grote ogen naar het meisje op de foto net als wij.

'dit is lisa jongens ik heb mijn zusje al gevonden we moeten haar alleen vandaag nog aanspreken voordat ze, ze je weet wel doet' zegt niall zelfverzekerd.

sorry dat het zo lang geduurt heeft maar ik had het heel druk met school enzo maar hier een xl hoofdstukje voor jullie. wie had dit trouwens verwacht? ik ben bezig met het volgende hoofdstuk dus die komt sneller.

xx litllehoranbeing