Letters to liam..

13

pov lisa

nog steeds huil ik aan een stuk door. ik snap het gewoon niet. ik weet wel dat ik de grootste fout in mijn leven heb gemaakt. en nee dat is niet dat ik was gaan springen. ik had nooit die brieven naar liam moeten sturen. dan was ik er nu niet meer geweest. het lijkt wel alsof mijn tranen op zijn als ik stop met huilen, en niall me voorzichtig losmaakt. ze kijken me allemaal meedelevend aan. 'lisa why did you write those letters to me?' vraagt liam voorzichtig. 'because i thought you would never read them and you where one of my favorite people and i wanted to write my feelings down and tell it somebody. ' even blijf ik stil en slik 'but i never thought you would come to find me.' eindig ik en frunnik aan het infuus om het eruit te krijgen. langzaam gaat de pleister van mijn hand af, harry hoest waardoor ik opschrik en de pleister loslaat. ik kijk op naar hem. hij glimlacht zwak naar me. ik wil terug glimlachen maar kan het niet doen. Ik kijk weer weg naar buiten maar zie dan dat louis bij het raam staat waardoor ik hem aankijk. ik kijk snel weer naar mijn hand en ga verder met het peuteren aan de pleister en het infuus. niall pakt mijn hand zodra hij het door heeft. ik zucht en geef het op. 'why aren't you leaving i'm just a girl who wants to die.' vraag ik zacht. ik voel niall's had in mijn hand strakker worden wat mij hem aan laat kijken. tranen staan in zijn ogen als hij ook naar mij kijkt. zijn felblauwe ogen doorboren de mijne waardoor ik slik.'lisa please don't say that again you deserve it to be alive and also to be my sister.' zegt niall meet een trillende stem. ik blijf hem aankijken terwijl de tranen over zijn wangen lopen . hij staat gelijk op als ik wegkijk en hij loopt de kamer uit. verbaast kijken de jongens naar de deur, net als ik. nog geen minuut later kijken ze alle drie op hun telefoon en dan naar mij, en dan naar mijn polsen, tranen is het volgende wat ik kan zien... voordat ik doorheb wat er is en ik het infuus uit mijn hand trek en de sonde ook ja ik had een sonde blijkbaar. en ik weg ren, voor alle problemen.

pov niall

ik snap het gewoon niet waarom zou ze zichzelf zoveel pijn willen doen en willen uithongeren. een horan heeft altijd honger. ik had gewild dat ik mijn ouders had tegengehouden, voordat ze werd geadopteerd door die weirdos die nooit doorhadden hoe slecht ze eraan toe was omdat ze altijd aan het werk zijn. ik zit naast de kamer van lisa, ik pak mijn telefoon en app de jongens in de groepsapp 'lisa snijd zichzelf kijk maar naar haar polsen' stuur ik en nog geen drie minuten later hoor ik de deur openslaan en iemand wegrennen. lang haar en een klein persoon, shit dat is lisa. ik sta snel op en ren achter haar aan. ik ben al snel dichterbij omdat ze niet zo snel is. ik zie haar neerzakken op de grond wat mij de kans geeft om rustig dichterbij te komen. haar ogen zijn dicht alweer. ik til haar voorzichtig op en zet een glimlach op naar de zusters die voorbij komen lopen. al snel ben ik weer bij haar kamer en doe de deur open. de jongens zitten nog steeds op dezelfde plek. ik leg haar voorzichtig weer in het bed en druk op het knopje naast het bed. de zuster komt binnen lopen en vraagt wat er is. 'ze is weggerend.' zeg ik en kijk naar mijn zusje die bewusteloos op het bed ligt. ze doet het infuus weer in haar hand en maakt de sonde weer in orde. Ik zucht hoorbaar en maak dan de keuze om haar mee naar huis te nemen en te zeggen dat we zelf wel kunnen oplossen dat ze gaat eten. 'Mevrouw wanneer zou ze naar huis mogen?' Vraag ik. 'Uhm nou ja ligt eraan hoe je wilt zorgen dat ze weer gaat eten.' Zegt ze terwijl ze gaat zitten op de stoel tegenover mij. 'Ik denk dat we daar met zijn vieren voor kunnen zorgen en met mijn moeder erbij weet ik het wel zeker.' Zeg ik glimlachend hopend dat ze ons haar laat meenemen. 'Als je over een maand terugkomt heb ik er geen problemen mee als jullie haar meenemen.' Glimlacht ze naar ons. ik knik, we pakken haar spullen in en ik til haar op en we lopen naar de auto. gelukkig is er geen paparazzi en kunnen we zonder moeite de auto in. ik hou lisa bij mijn op schoot en hou haar stevig vast. ik laat haar vanaf nu nooit meer gaan en ga de beste broer zijn die er bestaat. 

sorry voor het zo lang niet updaten en dat het een klein stukje is en al die shit maar ik had geen inspiratie en ik had een moelijke tijd achter de rug. ik ga proberen dit boek vrolijker te maken en meer te updaten maar ik moet even kijken hoe het gaat met school en sporten en die dingen.

xxx