Sakin ve tekdüze bir yaşam süren Beren'in hayatı mahalledeki insanların çıkardığı dedikodular sonucu bir anda tepetaklak olur. Ailesi için fedakârlık yapmak zorunda kalan Beren, hiç tanımadığı bir adamla evlenmek zorunda kalır.
Kader çarkı başlamışt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aynı anne ve babadan olmayan kardeşi olurdu insanın. Mutlaka herkesin kan bağıyla bağlı olmadığı kardeşi olurdu. Benimde vardı can dostlarım. Birbirimize hem kardeş hem dost olmuştuk.
İrem, Sıla, Sibel ve ben.
Birbirine bağlı dört en iyi dost. Küçük yaşta tanışmıştım onlarla ve hiç de birbirimizden ayrılmamıştık. Birbirimizin sırlarını da aşklarını da kalp kırıklarını da en iyi biz bilirdik. Liseden sonra farklı alanlara dağılmıştık ama birbirimizden asla kopmamıştık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aramızda en büyük Sibel'di. Kendisi şu aralar yirmi dört yaşına girecekti ve epey mutsuzdu. Günler öncesinden başlamıştı yaşlanıyorum demelere.
Sibel güçlü, dimdik ayakta durabilen ve hayattan ne istediğini bilen bir kadındı. Ailesinin zor hayat şartlarına rağmen ayakta durabilen bir insandı.
Sibel'in yaşadıkları kolay şeyler değildi. O güçlü olmak zorunda kalan bir çocuktu aslında. Daha 16'sındayken babası gözlerinin önünde annesini öldürmüştü. Daha 16'sındayken bir ANNENİN, BİR KADIN CİNAYETİNİN tek şahidiydi.
''Erken büyümek zorunda kalan küçük bir kadın olmuştu.''
Ablasıyla beraber tek başlarına kalmışlardı. Fakat tek başlarına da kimse bırakmamıştı onları. Çiçek mahallesi sakinleri onların her zaman yanında olmuştu. Keşke diyorum bazen, keşke 'aile arasında kavga olur' demek yerine o zamanlar, Saliha teyze öldürülmeden önce yanlarında olsaydılar belki anneleri hala ellerinden tutuyor olurdu. Belki de bizi bitiren, insanlığımızı kaybettiren de buydu. Sessizce bir köşede hiçbir şeye karışmadan bana dokunmaya yılan bin yaşasın düşüncesiyle oluşturduğumuz düzen yüzünden belki de bu kadar perişan olmuştu her şey. Çocuklar annesiz, anneler evlatsız kalmazdı belki bu düzene karşı gelsek...
O zamanlar bilmiyordum ama bende komşular kendi kapılarını kapatınca o yalnızlıkla boğuşan bir Sibel gibi olacaktım.
