|1| Her Life After Five Years
"Thank you. Please come back again." Masayang sabi niya sa couple na kabibili lang ng bulaklak. She smiled ear to ear. She happy to saw couple who very inlove to each other.
She sighed.
"That's deep." Ani ng isang baritonong boses na nagpawala ng tingin niya sa katatapos lang na customer.
"How long have you been there?" Tanong niya dito. Ngumiti siya sa lalaking kaharap.
Humalik ito sa pisngi niya. "It's so sad that you didn't notice me that I'm here. It's hurt, Chrys!" Sabi nito na tila nasasaktan.
Pinalo niya ito sa braso habang tumatawa. Masyado kasi itong madarama. "Stop that, Apollo. It's not you!"
"Whatever. Anyway, what with that sighed?" Apollo asked.
"It's nothing. I'm happy to see couple who really inlove with each other." Paliwanag niya dito.
"That's true love." Ngumiti ito sa kaniya. Apollo Schewenger is her guy bestfriend. Half-Filipino and half-German ito pero he speaks little tagalog. Nakilala niya ito habang naglalakad sa isang park. Hindi niya sana papansinin ito pero tumawa ito nang naintindihan ang tagalog words na binigkas niya. Kaya, they clicked. "Are you going home early." Tanong nito sa kaniya.
She nodded. "Yes. Mom expects me to come home early. You want to come?"
"It's my pleasure, Babe." At kumindat pa ito sa kaniya. Sanay na siya dito na tawagin siyang 'Babe' kaya tinawanan na lamang niya ito.
"Stop calling me 'Babe', Apollo." At tumalikod siya dito at kinausap ang mga empleyado niya na halos mga Filipino rin.
Iyon naman talaga ang plano niya. Kaya itinayo niya ang flower shop niya slash cafe ay para makatulong sa mga Filipino roon. Marami kasi siyang nakilala sa London na mga Filipino kaya masaya siya kahit papaano.
Nagpaalam siya sa mga ito na uuwi siya nang maaga. Puro kantiyaw ang inabot niya sa mga ito dahil sinusundo na naman daw siya ng boyfriend niya kahit alam ng mga ito na magkaibigan lamang sila.
"Let's go?" Aya niya kay Apollo na nakasandal sa may counter habang nakapamulsa. Gwapo naman si Apollo, sa katunayan ay matangkad ito, maputi, medyo blonde ang buhok. Kulay itimang mata nito, matangos ilong at may di kakapalan na labi. Rounded-shaped ang mukha nito kaya kitang-kita ang jawline nito. Hindi mo talaga mapagkakaila kung bakit marami ang kinikilig at tumitili kapag may nakakakita ritong kababaihan.
Tumuwid ito ng tayo at tumango sa kaniya. Akmang kukunin nito ang dala niyang bag ngunit mabilis niya itong iniwas. She knows that Apollo likes her. Hindi naman ito ikinakaila ng binata. Tahasan ang pagpapahayag nito ng damdamin sa kaniya. Ngunit hindi niya kayang ibigay dito ang bagay na higit pa sa pagkakaibigan. Hindi pa siya handang pumasok sa isang relasyon lalo pa na hanggang ngayon ay may lamat pa rin ang nakaraan niya.
"You are being unfair to your employees." Sita nito sa kaniya at inakbayan siya.
"I'm the boss." She winked.
"You should be considerate sometimes." He said before he opened the door.
"Are you going to lecture me the whole time, Mister?" She asked annoyed.
"Okay, changed topic." Pagsuko nito. Lagi kasing ganun kapag naiinis na siya ay ito na ang titigil.
"How's your company?" Pangangamusta niya dito.
"Well, my Dad wants to expand our business in the Philippines. I don't think it's a good idea." Sabi nito habang nakatingin sa daan.
"Why? That is opportunity."
"If I'm going to agree with it. I should be the one who handle it. Meaning, I'm going to be in the Philippines and leaving you here." Sinulyapan siya nito saglit.
"If leaving me here is the best way to be your company successful then be it. Think of it, Apollo. Not in the lifetime, we both depend to each other. Sometimes we need to seperate. Don't worry I still be your bestfriend." Nakangiting sabi ni Chryska dito.
"But Philippines is your nightmare."
"Like what you said, My. Nightmare. Not yours." At binaling na niya ang tingin sa labas ng bintana.
Limang taon.
Limang taon mula nang tinakbuhan niya ang bangungot niya. At sa nakalipas na taon naging maginhawa at matiwasay ang buhay.
Apollo sighed. "I never win with you. Anyway, you don't miss Philippines?" Nagkibit-balikat lamang si Chryska sa tanong ni Apollo.
"Why?"
"You know the answer, Apollo." Isa kasi ito sa nakakaalam nang nangyari sa kaniya pero he always asked that question. Minsan iniisip na lamang niya na inaasar siya nito.
Masarap namang kasama ang binata pero minsan nakakairita lalo na kapag nagiging nosy ito.
Hindi rin naman nagtagal ay nakarating din sila sa bahay ng dalaga. Agad natanawan ng Mommy niya ang pagdating niya kaya agad siya nitong sinalubong.
Maricar Morales is not her biological mother. Accidentally niyang nakilala ito five years ago. Muntik siyang masagasaan ng ginang. She blessed to met her and be her new mother. Itinuring siya nitong tunay na anak. Maricar knew what happened to her that day. Dinala siya nito sa London to fixed herself. Kaya malaking pasasalamat niya sa Mommy Maricar niya. Kaya pumayag na rin siyang isunod dito ang apelyido niya. She loves her new life now. Parang life after death. Namatay ang Chryska Salvador para mabuhay ang isang Chryska Morales.
"It's nice to see you, Apollo." Bati ni Maricar kay Apollo.
"You look more beautiful everytime I see you, Auntie." Pambobola ni Apollo sa ginang.
Humalakhak ang ginang. "I really like you, hijo."
Iginiya sila ng ginang sa loob. She really likes the attitude of her mother. Being positive and enthusiastic. Kaya hinding-hindi niya ito iiwan. Ibinigay nito ang lahat para sa kaniya. Tinulungan siyang bumangon at lumaban.
Mabilis ding natapos ang dinner nila, hindi rin nagtagal ay umuwi na sa kanila si Apollo. Sila namang mag-ina ay nasa veranda upang magpahangin.
"Anong status niyo ni Apollo?" Biglang tanong ng ginang.
"We're friends, Mom." Maikli niyang sagot.
"Why don't you give him a chance? Lingid naman sa kaalaman mo na gusto ka niya. He is good man, Chrys." Malaman na sabi ni Maricar sa dalaga.
"Mom... Yes, he is a good man. But, ayaw ko naman pong gawing panakip-butas siya. Gusto ko po, once na pumasok po ako sa isang relationship ay iyong sigurado na." Seryosong saad ni Chryska sa ina.
"You still love that man?" Agad siyang nag-iwas ng tingin sa sinabi nito. "I'll take that as a yes."
"Hindi naman po kasi madaling makalimot pero hindi naman po ibig sabihin nun ay nawala na ang poot at galit ko sa kaniya." Turan niya.
"You want to go home?"
"H-huh?"
"Philippines."
Tumingin siya sa baba. "I don't know Mom. I think I'm not yet ready."
"It's been five years. You did great! Iba ka na sa babaeng nakilala ko. Mas matatag at matibay ka na kumpara sa dati. Never na kitang nakikita na umiiyak. And your eyes.. its glow unlike before.." hinawakan nito ang kamay niya. "..you know that it will come and you need to face it, honey. I love you okay? Trust me. You can do it now." Sincere na sabi ng Mommy niya.
Handa na ba siya? It's been five years.. and it's her life now after five years. Masaya na siya sa London. Walang nagpapa-alala sa kaniya sa mapait niyang nakaraan. Even her mother knows everything never let her to remind her painful past.
She looked at her mom. Alam niyang tama ang sinasabi nito. Napabuntung-hininga siya at marahang tumango. Nakita naman niya ang pagsilay ng ngiti sa mga labi nito.
♥ⓝⓘⓒⓧ
