It's Back |NL| [tijdelijk gestopt]

- Hoofdstuk 1 -

Harde knallen verstomde de stilte. Met een pijnlijk hoofd ging Kaylee rechtovereind zitten. 'Bruce! Wordt wakker' ze duwde tegen zijn arm aan 'Bruce!'
'Wow' Bruce kwam half onder de dekens vandaan en keek Kaylee slaperig aan 'Is het weer zo ver?' Kaylee knikte 'het is een wonder dat je huis nog staat.' ze stond op en liep naar de badkamer, van daaruit kon ze het huis van haar en haar ouders zien. Of tenminste dat wat er van over was. Hij knikte 'Kaylee ik zat te denken, we moeten hier weg.' hij keek haar serieus aan en ging wat rechter zitten 'Het gaat alleen maar erger worden, we kunnen er niet onderuit.''Misschien stopt het?' Kaylee keek hoopvol naar buiten, meteen kwam er een harde klap en het raam sloeg naar binnen. Kaylee viel een eind naar achteren, ze greep naar haar hoofd.
'Kay!' Bruce sprong van het bed af en rende naar haar toe 'alles oké?'
Ze knikte en beet op haar lip 'Het gaat wel, denk ik. Dankje' moeizaam ging ze rechtop zitten. 'Je moet naar de dokter.' Bruce keek naar de flinke schram op Kaylees voorhoofd 'Je bloed.'
'Het is maar een schrammetje' Kaylee voelde aan haar voorhoofd 'niks om je druk om te maken, hoor.'

Onderzoekend keek Bruce haar aan 'het is maar een schrammetje' deed hij haar na 'Kay, je overdrijft vaak maar het is een flinke kras.'
Ze zuchtte en ging op het bed liggen 'Bruce, toen je gisteravond zei dat het echt ging gebeuren. Ik bedoel, ik dacht het is een grapje.' ze keek naar het plafond, en probeerde zich niet te concentreren op de hoofdpijn die ze had.
Hij keek haar even twijfelend aan 'Ik weet het niet Kay, ik kan gewoon Noso. Niet dat ik hier iets van begrijp.' hij sloeg het boek open en begon te lezen.
Ondertussen waaide het guur naar binnen, Kaylee keek naar het kapotte raam. Het was begonnen, iedereen onderschatte het maar zij waren de enige die wisten wat er zou gaan gebeuren.

De enige?

Daarna richtte ze haar blik weer op Bruce. Met zijn pikzwarte haar en lichtblauwe ogen was hij een van de knapte jongens van South. Hij was 2 jaar ouder als Kaylee en gedroeg zich vaak heel beschermend.
'Kay, die letters. Die lichtte toch op?' Bruce zat een beetje te kijken naar de lege bladzijde 'want bij mij werkt het niet denk ik.'
Met een frons liep Kaylee erheen en ging met haar hand over de bladzijde 'Eh..? Bij mij kennelijk wel.' De bladzijde werd even wat lichter en de letters kwamen tevoorschijn.
'Hoe doe je dat?' Bruce keek Kaylee vol ongeloof aan 'Bij mij doen ze het echt niet hoor.'
Kaylee haalde haar schouders op 'op dit moment maakt het mij ook niet zoveel uit. Lees het nu maar' Op haar knieën ging ze langs Bruce zitten die met zijn vinger langs de letters ging en ze probeerde te vertalen. Hij stopte even en ging daarna weer verder 'Nou, goed.'
'Vertel het nou, Bruce!' Kaylee keek naar de letters in de hoop dat zij ze ook kon lezen maar dat werkte niet 'ik moet weten wat er aan de hand is.'
Bruce keek haar bezorgd aan 'Dit is geen normaal boek, Kay.' hij keek naar het boek in zijn handen 'dit is hét boek van de Noso, hier staan alle geheimen in over de cirkel van Noso.'
'De cirkel van Noso? Dat is toch dat punt in de bergen?' Kaylee pakte het boek en keek erna 'waar altijd 4 van North en 4 van South komen?'
Hij knikte stil 'klopt, maar nu niet meer.' hij las weer een stukje en keek Kaylee aan 'hierin staat geschreven dat er niet in dit boek geschreven wordt, maar dit boek maakt zijn eigen verhaal. Daardoor lichtten de letters op.'
Kaylee keek hem verbaasd aan 'wauw, maar weten we nu ook wat er aan de hand is?'
Hij knikte 'zal ik het voorlezen?' hij wachtte niet op haar antwoord maar begon het Noso voor te lezen.

'Al eeuwen wordt het eiland beschermd door 8 beschermers op NorthSouth. 4 van North, 4 van South. Alles ging jaren goed. Tot die ene dag kwam, dat ze ruzie kregen over de toekomst van NorthSouth. De ene wilde het laten zoals het was, de ander wilde dat er meer mensen zouden komen en zo verder. Het ging zelfs zo ver dat er werd besloten om niet meer bij elkaar te komen.
Toch bleef het een tijd goed gaan. Tot nu.'

Hij was even stil en Kaylee liet de woorden tot haar doordringen 'die groep, die mensen moeten weer bij elkaar komen! Dan komt het goed, toch?'
Bruce knikte 'zij zullen samen moeten werken om te zorgen dat het eiland weer normaal wordt.'
' Lees verder.' Kaylee keek weer naar het boek.

'De enige manier om het te stoppen, is om de 8 van de cirkel te vinden en ze bij elkaar te brengen. Alleen zij zullen een manier vinden om NorthSouth te redden.'

Kaylee knikte 'dan gaan we dat toch doen. Kom!' Ze stond op en pakte haar rugzak 'we gaan die mensen vinden. NorthSouth redden en mijn familie zoeken.'
Bruce deed het boek dicht 'oké, we zullen toch ergens anders heen moeten want het huis houd het niet meer lang.' Hij begon ook zijn rugzak in te pakken.

Een half uur later vertrokken ze.

_______________________________________________________________

Hii!

Alvast super bedankt dat jullie mijn verhaal lezen, hier is nu eindelijk hoofdstuk 1. Veel plezier met lezen ;)

Ik zou het leuk vinden als je iets in de reacties zet :)

xx Daggie