It's Back |NL| [tijdelijk gestopt]

- Hoofdstuk 9 -

Rennen.

Met een wee gevoel in haar maag keek Kaylee achterom. Verschillende mensen rende schreeuwend door de straten. Er ging iets gebeuren, maar wat?

Snel liep ze een straat in, rechts zaten wat mensen die haar indringend aankeken. Verschillende waren gewond. Met haar blik op de grond gericht rende ze verder, achter haar hoorde ze weer mensen schreeuwen. Maar dit keer leek het veel dichterbij te komen. Angstig draaide ze haar hoofd om, door de hoofdstraat stroomde water met een grote kracht, mensen werden meegesleurd. Ze begon sneller te rennen maar nu stroomde het water ook de straat in waar ze liep. Snel rende ze een steegje in, ze zag een ladder langs het huis hangen. Zo vlug als ze kon rende ze erheen en klom erop, terwijl het water steeds hoger kwam te staan begon de ladder te bewegen. Hij kwam los van de muur en zakte in. Ze voelde nog net hoe ze in het koude water terecht kwam.

Je bent gewaarschuwd.

'Ik denk dat ze wakker wordt.'
'Ik ben me rot geschrokken.'
'Deed je het niet expres..?'
Met haar hand tegen haar hoofd ging Kaylee rechtop zitten 'wat..?'
Bruce, Raven en Dijon keken haar allemaal opgelucht aan. Met een frons voelde Kaylee aan haar natte kleren 'ik heb zo raar gedroomd.'
Bruce zuchtte 'Kay, weet je nog wat er is gebeurd?'
'Nee.' angstig keek ze iedereen aan 'wacht, jawel. Er kwam ineens water door de deur en toen werd het zwart.'
'Heeft Dijon je erin geduwd?' Ravens harde stem verbreekt de stilte.
'Nee, hoezo?' verbaasd kijkt Kaylee Raven aan 'het water kwam van achteren, ik.. ik was niet snel genoeg om bij de trap te komen.'
Raven werpt Dijon een vernietigende blik toe 'gewoon, omdat hij straks heel geschrokken met jou naar ons toe kwam gerend, het was hélemaal niet zijn schuld.' het sarcasme is door te klinken in zijn stem.
'Jongens hou op.' Bruce kijkt Raven aan 'en dan nog iets Raven, Dijon haalde Kaylee eruit. Wij waren allebei al boven, dus we moeten niemand beschuldigen.'
Dijon die de hele tijd niks had gezegd kijkt schuldbewust naar de vloer 'Je was niet op tijd bij de trap het water kwam binnen en sleurde je mee tegen de muur aan. Toen was je bewusteloos, ik heb je uit het water gehaald.'
'Weet je zeker dat je haar er niet in hebt geduwd Dijon?' Raven kijkt nog steeds kwaad naar Dijon 'nu zitten we hier, op een dak. Kaylee helemaal nat, dadelijk krijgt ze een longontsteking ofzo.'
'Hou op!' Kwaad keek Kaylee Raven aan 'jullie zijn maar 2 kleine eigenwijze jongentjes, de hele tijd gaan liggen strijden met elkaar, hou toch op!'
Dijon haalde zijn schouders op 'sorry, het was niet mijn bedoeling.'
'Oké Kay, ik zeg wel niks meer tegen hem.'
'Nee, dat juist wel doen. Maak het goed.' Kaylee keek beide jongens aan 'ik weet niet wat er is gebeurd tussen jullie, maar dat moet nu opgelost worden.'
Met een schuin oog keek ze naar Bruce 'wij gaan wel even weg.'
'Je kan niet weg.' lachte Raven schuchter 'we zitten op een dak, omdat het water bijna anderhalve meter hoog staat.'

'Nou, dan lossen jullie het nu op. Ik heb geen problemen met jullie beide, maar het wordt vervelend.' Bruce ging naast Kaylee zitten tegen het muurtje en sloeg een deken om haar heen.
'Jij begon.' Raven sloeg zijn armen over elkaar en leunde ook tegen de muur aan.
Dijon zuchtte 'Ik heb niks tegen jou Raaf, het is alleen..'
'Noem me niet zo.' Raven keek hem kwaad aan 'en wát?!'
'Doe effe kalm, ik leg het je uit.' Dijon was even stil en begon toen te praten 'toen jij je krachten kreeg, voelde je jezelf heel wat. Iedereen moest aan de kant want daar kwam jij aan. Je vond jezelf veel beter dan de rest, dat kon ik merken.'
'Dat was helemaal niet mijn bedoeling.' stamelde Raven 'ik was gewoon blij, dat ik krachten kreeg. Ik voelde me belangrijk.'
'Ja, dát was het. Jij was beter dan de rest en zo deed je ook. Ineens was jij niet bij de populaire Noso's weg te slaan, je liet me vallen. Je kwam alleen als het jou uitkwam, dan stond je ineens voor de deur en moest je zo nodig weer de popiejopie Noso uithangen. Ik was kwaad.'
Vragend keken Kaylee en Bruce elkaar aan, Raven was stil en keek naar de grond. Dijon ging verder.
'Toen je vroeg wat ik ervan vond en ik zei dat je niet zo naast je schoenen moest gaan lopen werd je pissig. Je hebt me uitgescholden, ik zou niks kunnen. Ik heb geen krachten dus ik was niks.' Dijon keek Raven kwaad aan 'jij weet zoveel dingen over mij niet.'
Raven opende zijn mond om wat te zeggen maar sloot die weer. Zwijgend keek hij naar de grond.
'Toen je vader je zocht om je op te sluiten wilde je dat ik je zou helpen. Ik was er klaar mee, je kwam alleen maar bij mij als het je uitkwam. Daarom hielp ik je niet, niet omdat ik geen vrienden meer wilde zijn. Maar omdat je het zelf wel op kon lossen.'
'Dat kon ik niet.' Ravens stem verbreekt de stilte 'ik voelde me in de steek gelaten toen je me niet kwam helpen.'
'Hoe denk je dat ik me al die tijd voelde?'
'Net zo..' Raven keek Dijon stil aan 'het spijt me, ik had niet zo door moeten draven. In de cel heb ik kunnen denken, ik heb jou wel nodig.'
Dijon grijnsde 'dat wist ik wel.' hij liep op Raven af en gaf hem een knuffel 'het spijt me Raaf.'
'mij ook.' Raven keek naar Kaylee en Bruce en veegde een denkbeeldig pluisje van zijn trui 'je helpt ons?'
'Tuurlijk.' Dijon grijnsde 'we gaan straks, we moeten wel opschieten en zorgen dat we voor de volgende ramp er zijn.'
Kaylee knikte 'is het ver?'
'Een beetje, meestal ga ik er met de auto heen, maar dat gaat nu niet dus reken maar op 4 uur lopen.'
Bruce stond op en keek over de rand heen 'het water zakt al, zullen we onze spullen gaan pakken?'
Toen de rest toestemde liepen ze naar de bovenverdieping van het café en zochten hun tassen bij elkaar, een half uurtje later stonden ze klaar om te gaan.
Sinds Raven en Dijon het hadden bijgelegd waren ze heel normaal tegen elkaar. Kaylee zat op de stoel toen Dijon zijn kamer uit kwam, in zijn hand had hij een medaillon. Toen hij Kaylee zag stopte hij het snel in zijn zak 'zullen we?'
Kaylee knikte 'wat was dat?'
'Wat?'
'Dat medaillon?'
'Niks.' Dijon hield de deur voor haar open en liep naar buiten 'geloof me.'

Trust is like a paper, once it's crumbeled. It can't be perfect again.

_____________________________________

Holaa!

Hoofdstuk 9 *yaay!* sorry dat het zo lang duurde maar ik ben een beetje ziek geweest vorige week.

Veel plezier met lezen! Wat vinden jullie van Dijon? ;)

Ik vind het heel leuk als je stemt en reageert :)

En is de cover nog leuk.. Ik zat te denken aan een nieuwe misschien :D

xx Daggie