It's Back |NL| [tijdelijk gestopt]

- Hoofdstuk 13 -

De klok slaat 8 uur, rustig kruipen Kaylee, Raven en Bruce uit hun bed. Harmke had ze plekken op de zolder aangewezen. Snel trekken ze hun jassen aan en lopen naar beneden.
'We moeten hier weg.' sist Bruce 'ik vertrouw dat mens, voor geen meter, en er is nog niks gebeurd, het is al half 8 geweest.' strak kijkt hij om zich heen en loopt daarna zachtjes de trap af.
'Vertel mij wat, dat heb je al honderd keer gezegd.' Raven schud zijn hoofd 'we moeten niks met hun te maken krijgen, ze kunnen ons alleen maar in de weg staan.' vlug werpt hij een blik bij Harmkes slaapkamer naar binnen maar alles lijkt vrij rustig 'let's go.'
Vlug lopen ze door naar de woonkamer. Kaylee pakt het boek uit haar tas 'we moeten zeker weten dat zij iemand van die derde stam is. Die bestond toch helemaal niet?' snel begint ze door het boek te bladeren 'er staat nergens iets.'
'Misschien heeft het met die zin te maken, dat niets is wat het lijkt..?' fluistert Raven, hij ploft neer op de bank, waardoor er een soort bruine kist onderuit schuift 'krijg nou wat..'
'Dan denk je dat je alles weet, weet je nog niks.' Bruce gaat zitten op zijn knieën en pakt de kist eronderuit 'Kay, kom eens.' hij trekt wat aan het slotje maar het geeft niet mee 'we moeten een sleutel hebben.'
'Niet nodig, jullie hebben mij.' Raven grijnst, mompelt een spreuk en wijst naar het slot 'probeer eens.'
Bruce trekt weer aan het slotje, eerst gebeurt er niks maar dan klikt het open 'Handig.' terwijl hij zachtjes de deksel opent komt er een enorme stofwolk naar boven 'nou, lang niet meer gepoetst zo te zien.'
Voorzichtig haalt Raven een metaal voorwerp uit de kist 'dit lijkt wel een magiemeter'
'Magie-wattes?' vragend kijkt Kaylee in de kist 'sorry, maar die soort geschiedenislessen heb ik nooit gehad.'
Even lacht Raven, maar meteen daarna kijkt hij weer serieus 'deze meters werden vroeger door de andere stammen gemaakt, zo kon je zien of er iemand voor je stond met krachten.'
'Handig.' Kaylee bekijkt de magiemeter 'en wat is dat?' onder in de kist, in een deken gerold ligt een soort buisje, met daarbovenop een handvat.
'Houd dat uit mijn buurt.' Raven duwde het flesje de andere kant op 'daarmee kan je iemands magie afnemen'
'Is ze een soort magie steler?' Kaylee kijkt Raven vragend aan 'die stam, waarover het boek schreef. Daar stond toch in dat ze geen magische krachten hadden?'
Raven knikt 'en ik denk dat Harmke zo'n persoon is, laten we deze maar meenemen. Voor het geval dat..' resoluut staat hij op, stopt de spullen in zijn rugzak en loopt richting de voordeur.
Kaylee en Bruce volgen zijn voorbeeld, na nog een laatste blik in het boek te hebben geworpen doet Kaylee het dicht en stopt het in haar tas 'stop eens.' Vragend kijken Raven en Bruce haar aan 'is er iets?'
Kaylee knikt 'ik dacht dat ik iets hoorde.' ze haalt haar schouders op 'zal wel niets zijn.'
Vlug lopen ze door het kleine gangetje naar de voordeur, eenmaal buiten doet Raven zachtjes de deur dicht 'we gaan richting het dorpje, oké?' terwijl ze rechtsom het huisje lopen, klinkt er het geluid van het zacht kraken van takjes. Roerloos staan ze stil.
'Zozo, dus jullie dachten zonder iets te zeggen weg te gaan?' Langzaam draaide ze zich om.
Een grijns ontstond op het gezicht van het oude vrouwtje 'dat hadden jullie niet gedacht hè?'

De donder verstomde de stilte, zo snel als hun voeten hun konden dragen rende een groepje jongeren het bos in. Achter hun klonk geschreeuw. In de verte stak het statige gebouw fel af tegen de donkere lucht. Naast kun klonk een klap van de bliksem, terwijl het geschreeuw achter hun dichterbij kwam vluchtte ze het gebouw in. Een van de jongens pakte een stoel en forceerde de deur. Langzaam liepen ze achteruit, de deur in de gaten houdende. Er klonk gebons op de deur, ze draaide zich haastig om en begonnen verder het gebouw in te lopen. Links en rechts stonden wat beelden, daarnaast een trap naar beneden. Ze rende de trap af en kwamen uit in een soort kelder, een bunker. Een zwak lampje verlichtte de donkere gang die voor hun lag. Tastend volgde ze de donkere gang, links en rechts zaten wat deuren. Langzaam werd een van de deuren geopend, het was een klein kamertje met een bed, een kast en een wasbak. Ineens klonk er een harde klap, vlug trokken ze de deur dicht en luisterde naar het geschreeuw, dat steeds dichterbij kwam. Zo snel als ze konden zochten ze een plek om zich te verstoppen in de kamer. Even verstomde het geschreeuw, ze hoorde een deur opengaan en het schreeuwen werd weer harder. Er werd geslagen op de muren, de deuren werden open en dicht getrokken. Iedereen hield zich stil toen de deur naar de kamer werd opengetrokken waar ze zaten. Zacht hoorde ze aan de voetstappen dat er iemand naar binnen liep. Er werd rondgekeken, maar daarna sloeg de deur weer met een klap dicht. Even konden ze het schreeuwen nog goed horen maar toen werd dat steeds zachter tot het stopte. Opgelucht kwamen ze tevoorschijn, rustig deden ze de deur open en het meisje keek naar rechts de gang in 'ik denk dat er niets meer is.'
Een schelle stem verbrak de stilte 'dat had je verkeerd gedacht.'

________________________________________________________

Hii!

Eindelijk, daar is hoofdstuk 13! Sorry dat het zooo lang duurde maar mijn inspiratie was weer even wat minder :o.

Dit keer is het hoofdstuk ook iets korter dan normaal, maar dat kwam omdat ik de spanning een beetje op probeerde te bouwen en ik vond dat als ik nog langer zou typen dat het dan niet meer spannend zou zijn.

(dus, is het spannend?)

De onwijjjjs mooie cover is gemaakt door LotteRosanne

Suuper bedankt! Ik ben er echt zooo blij mee :) Ze heeft een coverboek, dus als je ooit een cover nodig hebt, zou ik zeker even kijken!

xx Daggie