It's Back |NL| [tijdelijk gestopt]

- Hoofdstuk 11 -

'Would you run? Or would you stop?'

'You will never give it up'

'Wat moeten we nu?!' Geschrokken keek Kaylee naar de steen 'als we gevangen worden genomen hebben we een vet groot probleem.'
Raven knikte en keek naar Dijon 'ik heb een idee, maar dan moeten Dijon, Dawn en Cari het wel goed vinden.'
Cari knikte 'zeg maar wat we moeten doen, jullie moeten sowieso verder.'
Raven keek even weifelend naar Bruce en Kaylee en begon toen te praten 'We kunnen nooit met z'n zessen naar de Noma reizen, dat zou teveel opvallen. Denken jullie dat jullie ze tegen kunnen houden?' met een knik naar de steen keek Raven de drie aan.
Dawn twijfelde en keek naar Dijon 'we moeten het proberen, maar kunnen jullie wel alleen naar North?'
Raven knikte 'en ik ga met ze mee, tenslotte.' snel pakte hij een stuk papier en begon erop te schrijven 'Wij zorgen in 25 dagen dat we iedereen hebben gevonden. De 4 North's bedoel ik dan. Jullie duiken nu onder, tot de 25 dagen. Dan komen jullie naar de Noma.'
'25 dagen? Dan hebben we nog maar een paar uur om het eiland te redden.' Bruce keek naar dat wat Raven opschreef 'en we weten niet eens waar we ze kunnen vinden!'
Er werd weer op de deur geklopt en Raven keek koortsachtig naar Bruce en Kaylee 'dat is het enige wat we kunnen doen. We moeten erop aan kunnen dat Cari, Dawn en Dijon er zullen zijn.'
Dijon knikte 'we zullen er zijn. Schiet op, jullie moeten nu echt gaan.'

'Doe open!' weer werd er hard op de steen gebonsd 'jullie laatste waarschuwing, alles gaat hier onder stroom.'

'Rennen! Ga!' Dijon, Dawn en Cari gingen in een vechthouding staan en begonnen hun krachten op te wekken 'succes, we zien jullie.'
Kaylee pakte snel haar rugzak en het boek 'Bruce, Raven! Kom!' daarna rende ze naar de steen die Cari had aangewezen om te ontsnappen 'we moeten een voorsprong op ze hebben!'
Bruce knikte 'succes, het gaat jullie lukken. Tot over 25 dagen.' snel liep hij naar Kaylee toe, klom boven op de steen en ging door een geheime gang naar buiten.
'Hou je haaks.' Raven gaf Dijon een stomp tegen zijn schouder en keek hem indringend aan 'ik vertrouw je'
'Ik jou ook' Dijon focuste zich op de steen 'ga nu, wij zullen er zijn.'
'Wij ook.' mompelde Raven, daarna rende hij naar Kaylee en volgde haar door de geheime gang naar buiten waar Bruce op hen stond te wachten 'Raven weet jij de weg?'
Schuchter keek Raven achterom 'ja een beetje. Laten we maar snel gaan.' Onopgemerkt begonnen ze aan hun tocht door de bergen heen. Na tien minuten lopen hoorde ze rare geluiden in de richting waar ze vandaan kwamen 'Er zou toch niks met ze gebeurt zijn?' Bezorgd keek Bruce achterom.
'Ik denk dat ze de wachters wel aankunnen, die hebben geen krachten alleen stokken.' Raven draaide zich ook om en probeerde te zien waar het geluid vandaan kwam.
'Maar dat kan hard aankomen' Kaylee ging op een omgevallen boomstam staan en keek in de verte 'het brand!'
'Brand?' Verbaasd klom Bruce naast haar 'Ze roeien het bos uit! Heel het bos staat in de fik!'
'Rennen!' Raven begon het pad verder te volgen 'ze zoeken ons! Ze willen ons hebben, hoe. Dat maakt ze niks uit!'

'They want us, how, that doesn't matter.'

Rennen, gewoon blijven rennen zo hard je kan.

Want het gaat komen.

Maar je weet niet hoe snel.

________________________________________________________

Dit keer is het hoofdstuk iets korter! Sorry, maar ik vond het zo eigenlijk wel heel spannend haha :)

Want ja.. Will they survive the wood? That's the question...

Achjaa, de volgende keer wordt het nog 10 x zo spannend. I'll promise :)

Duss, laat iets achter in de comments en stemm :D dat zou ik heeel leuk vinden!

xx Daggie