Selim Kaçar mı, kaçmaz mı?

Giriş

"Ne zaman rembetiko duysam içim kabarır. Dolu dolu hüzün, kırgınlık çınlar kulağımda. Yersiz yurtsuzlukları mı acaba beni çeken... Hep dışlanmışlıkları mı? Bilemem... Acıyla yoğurulmuş müzik bir hoş eder beni... Sanki bir kilo uzoyu tek başıma içmişim gibi hoş olurum... Buruk olurum...

Benim isyan etmeyen, edemeyen tıkanıp köşeme sıkışmış halimin tam tersi olduklarından dolayı düşkünüm onlara ve müziklerine. Daha ne kadar böyle ürkek ve korkak yaşayacağım acaba? Dünyadaki en zor şey kişinin kendisine tahammül edememesi sanırım.

Oturup intihar mektubumu yazacağıma bunları yazıyor olmama bile gıcık oluyorum.

Yahu arkadaş ne gereği vardı ki son sigara içeyim... Hadi bir de son bir şarkı dinleyim...

Sen kendini nah vurursun Selim efendi!

Zaten kendimi vurunca ne olacak onu da anlamıyorum ya neyse.

Bari bir kadeh de rakı koyayım da adam gibi yazayım benim berbat, işe yaramaz kaybeden öykümü de ondan sonra vurayım kendimi... Yani inşallah vurayım.

Şimdi ben bunu yazmaya başladım başlamasına da nereden nasıl anlatacağım.

Benim tuhaf öyküyü birinci tekil şahıs mı anlatayım? Yoksa pek sevdiğim Dostoyevski'nin Suç ve Cezası'ndaki gibi mi anlatayım onu bilemedim. Benim birader bana sen roman kahramanları gibisin derdi hep. O zaman ben Raskolnikof muyum?

Yuh Selim yine abarttın! Sen altı üstü kıçı kırık şarlatan Selim'sin. Öykümü yazayım dedin de öykünün dışında her şeyi yazıyorsun. İlla lafı dolandıracaksın zaten. Konuya asla girmeyeceksin. Tamam ulan karar verdim işte. Olayları yaşayan ben değilmişim de başkası yaşamış gibi anlatacağım...

Selim Kaçar, otuz üç yaşında, bekar (aslında dul) ipsizin biriydi. Otuz üç yıllık ömrünün büyük bir kısmını başlayıp da bitiremediği işlerle geçirmiş, hep voliyi vuracağı işleri kovalayarak zamanını çarçur etmiş makine mühendisi................

Yok lan, bu da olmadı... Sevmedim bu başlangıcı. Ben olsam böyle girişi olan bir şeyi hayatta okumam. Gerçi ömrümce okuduğum kitabı toplasan yediyi sekizi geçmez ama böyle başlangıcı olan bir şeyi de okumam. Hadi yazdın tüm her şeyi, kim inanır ki senin anlattıklarına. Hadi inandılar diyelim ispatlayabilir misin ki tüm bunları...

Of... Of ki ne offf... Neyse hadi bana eyvallah... Sanırım daha da görüşemeyiz..."