Düşüncelerim alıp götürüyor beni kedere boguyor, sıkıyor bağırdıkça
daha da artıyor kederim, sıkıntım. 5 yıl önce babam kalp rahatsızlığıyla vefaat ettiğinde hayatıma girdi Eylül;O gün bugündür korktuğum herşeyi onunla paylaşmıştım ve artık gerçekten korkum oydu. Ona olan güvenim gün geçtikçe azalırken yaşadığımız anıları gözümün önüne getirip ona dair içimdeki unutları biriktirmeye çalışıyordum.her şeye rağmen seviyorum onu herkese rağmen.Aşk bu eminim, bağımlılık iradem zayıf değil ama tutkularım güçlü .Onu kaybetmek den o kadar korkuyorum ki bazen rüyamda alıp başını gittiğini görüyorum, ağlıyorum, göz yaşlarım sel oluyor herşeye gülen ben hiç ciddi olamayan,hayatın sadece mizah tarafına bakıp,mutsuz olamayan ben şu an o kadar korkuyorum ki onu kaybetmekten. Zayıflığım ,zaafım mutluluğum ,hayatım ,hem iyim hem kötüm . 5 yıl bitiyor şu an 5 yıllık sevgi bitiyor, sebep diye soruyorum, gözüm doluyor ağlamayacağım diyorum içimden ama dayanamıyorum. Birer ikişer firar ediyor gözlerinden yaşlar sonra bağırmaya başlıyorum. Neden bişey söyle neden?
"İstemiyorum Aras!" dedi hıçkırıklarının arasında.
***
İstemiyorum Aras istemiyorum! Bu ses vardı sadece kafamda sesler insanlar arabalar hiç biri umrumda değild. Bi çığlık sesi duydum kalp atışlarım hızland, Can'ım yandı Bi an gözüm doldu arkamı döndüm yerde sarı saçlı Bi kız yatıyordu 1-2 dakika hareket edemedim, yutkunmadım yüzünü görmemiştim ama o olma ihtimali bile beni yıkmaya, bitirmeye yeterdi yaşadığım Şok'u atlatıp hareket edebildim sonunda, ileriye koşmaya başladım . O anda yaşadığım duygular o kadar karışktı'ki ,oraya vardığımda yerde kanlar içinde yatan. Eylülü gördüm bağıramadım tepki veremedim ağlayamadım.
******
Hastaneye geldiğimizde hala Bi tepki verememiştim, doktor yanıma gelip yakını olup olmadığımı sordu evet sev- arkadaşıyım dedim sevgilisiyim diyememiştim degildimde, sonra kendime geldim biraz da olsa benden başkası yoktu şu an eylülün güçlü olmam lazım diye geçirdim içimden. Gözyaşlarım yine yanaklarıma dogru süzülürken ölmeyecek demi, dedim sessiz bi şekilde, ölümden bahsettiğimi duyarsa çok kızardı sevmezdi ölümün hiç bi türlüsünü Eylülüm, o benim gibi yaşam dolu ,sevgi dolu biriydi çok severdi eğlenmeyi , gezmeyi olmayacak şeylerin hayalini bile kurardı. O ölmemeliydi.
Biraz sonra omzumda Bi el hissettim babası;Adem amca çökmüştü, gülümseye çalıştı bana, ne kadar çok sevdiğimi biliyordu kızını, arkadan ağlayıp feryat eden Nermin teyze göründü, üzerime hışımla geliyordu beni sevmezdi kızına layık olmadıgımı onu kötü etkilediğimi söylerdi hep ama, umursamazdım hiç 'git' dedi sert Bi sesle o kadar kalmak istiyordum ki burda o kadar yanında olmak istiyordum ki eylülün ama gitmem lazımdı hem Eylülden hem buralardan Uzaklaştım ordan yürüyebildigim kadar yürüdüm sadece yürüdüm.
*******
Eve geldiğimde ,Hasan yoktu Hasan küçüklükten beri en yakın arkadaşım, sırdaşım, dostum, kardeşim en zor zamanlarım da hep yanımda olan tek kişi. Babamı kaybettikten sonra annem babamın üzüntüsüne dayanamayıp, köydekiki dayımların yanına gitmişti okulum olduğu için ben İstanbul'da kalmıştım, tabi burda kalmamın en büyük sebebi Eylülümdü, daha fazla dayanamayıp sıcak suyun altına attım kendimi göz yaşlarım da suya karışıp gidiyordu, inanmıyordum hala yatağa geçtiğinde dua etmeye başladım. Eylülüm; yaralarımı saran kadın şimdi daha derinden kanatıyor yaralarımı.
