4
Benim hakkımda bilmeniz gereken bir şey varsa eğer, muhtemelen bu, uykuya ne kadar da bağımlı olduğum olurdu.
Tanrım sanki sadece uyumak için yaratılmış olduğumu düşündüğüm anlar oluyordu bazen, bazense bütün gün yataktan çıkmamak istiyordum. Geceleri geç yatardım, bütün bir akşamımı genelde film izleyerek geçirirdim ve yatmamın ikiyi bile bulduğu zamanlar oluyordu, sabahsa erken kalkmak zorunda olduğumdan bir elin parmaklarını iki üç fazla geçen altı-yedi saat uyumak zorunda kalıyordum, haliyle de o kadarcık uykuda bana yetmiyordu. Uyumayı her şeyden seviyordum. Eğer bir sevgilinin olması mı, yoksa uyku mu diye sorarlarsa kesinlikle ve kesinlikle uykuyu seçerdim, kendimden ve uykuyu her şeyden çok sevdiğimden o derece emindim.
Ve bunca şeyden sonra bilmeniz gereken bir şey daha varsa o da ancak, gecenin bir saatinde lanet telefonun ötmesi ile uyandırılmaktan nefret ettiğim olurdu.
Tıpkı şimdi olduğu gibi.
Gözlerimi bile açmadan uykulu uykulu aramayı reddetmiştim hemencecik; çünkü ya annem bu saatte sütümü içip içmediğimi kontrol etmek için arardı -birkaç ay önce yirmi üçüme girdiğim ve halen çocuk gibi yatmadan önce süt içtiğim gerçeğini bir kenara bırakın, ya da annemin ta ülkenin ucundan telefonla kontrol ettiğini, her neyse işte-, ya da Lola bundan önceki yaptığı beş saçma salak şaka gibi yeni bir şaka için beni kurban seçmişti. Hayır, hayır, Lola ve Luna'nın saçma şakaları sonrasında kendimi tutamayıp da artarda küfürler yağdırmama kıkır kıkır gülmeleri şu saatte kaldıramayacağım bir şeydi.
Fakat lanet olsun, arayan her kimse, lanet zil sesi ısrarla çalmaya devam ediyordu ve kulaklarımın ve beynimin bu gürültüye daha ne kadar katlanabileceklerini kestiremiyordum. Bu yüzden kafamla üzerimdeki örtüyü tekmeledim, dirseklerim üzerinde doğrulup komidine uzandım, arayanın kim olduğuna dahi bakamayacak kadar uykulu olduğumdan uyuşukça açıp kulağıma dayadım.
"Biliyor musun, Shakira'yı on bir yaşıma kadar erkek sanıyordum."
Duyduğum ses yüzümü buruşturmakla beraber gözlerimi açıp nerede olduğumu şöyle bir süzmeye itti beni, odamdaydım evet; bunda olağan dışı hiçbir şey yoktu hatta tam karşımda kalan duvarın çatlamaya yüz tutmuş bilmem kaç senelik boyasıyla karşılaşmam halen sahici dünyada olduğumu söylüyordu bana. Fakat sorun şuydu; arayan her kimse kendisi hakkında hiçbir fikrim yoktu ve ayrıca, on bir yaşına kadar Shakira'yı erkek sandığıysa bana neydi? Beni ne ilgilendirir ki?
Açmadan önce küfürden hoşlanmayan biri olarak onlarca küfür birikmişti dilimin ucunda, fakat sadece "Bu da neydi?" diyebildim. "Luna, sen misin?"
"Ulu Tanrım," diye iç çekti karşıdaki, kim olduğunu hatırlayabilmek için telefonu göz hizama getirdim ve ekrana baktım, yine de bir şey yazmıyordu. "Sesim o kadar kızsal mı da beni Luna sanabiliyorsun?"
"Lola?"
"Kai'yim, Kim Kai. Hani şu gay olan. Daha devam etmemi ister misin?"
Kaşlarım kendiliğinden çatılırken telefonu bir kez daha önüme indirdim ve bu sefer gözlerimi iyice ovuşturarak bir kez daha ekrana baktım. Hala numara yabancı geliyordu.
"Kai? Beni gecenin bir saatinde aramanın sebebini öğrenebilir miyim acaba?"
"Bana seni istediğim zaman arayabileceğimi söylemiştin?"
Gözlerimi telefonun üst köşesine, saate çevirdim. 02.56'yı gösteriyordu. "Saat neredeyse üç olacak ve.. Sence de beni bu saatte araman biraz garip değil mi? Gündüzler çuvala mı girdi?"
"Pekala, sadece yarın gelemeyeceğimi söylemek istemiştim. Bu kadar."
"Eğer özel değilse, sebebini öğrenmem de bir sakınca var mı?"
