Blood (Midnight Series: Book Three)

Κεφάλαιο Τρία

Ήξεραν.
Εντάξει, όχι όλοι.
Η Σκάι το ήξερε. 
Και ο Κρις θα το ήξερε, δεν είναι κανένας χαζός. Το γιατί δεν έκανε φασαρία, ή γιατί αποφάσισε να με αφήσει στην ησυχία μου, είναι άγνωστο. 
Κι αν δεν ήξερε, θα μου πεις...
Το δέχομαι, αλλά τα βλέμματα που μου πετούσε τρεις μέρες πριν αναχωρήσω - κρυφά, εννοείται - για την Χώρα των Νεράιδων, μου βροντοφώναζαν πως ήξερε. 
Ο Ντέβερελ με κοίταζε περίεργα, οπότε μπορεί να μην ήξερε ακριβώς τί είχα σκοπό να κάνω, αλλά ήξερε ότι δρούσα μόνη μου, πίσω από την πλάτη όλων, χωρίς να ενημερώνω τους υπόλοιπους και χωρίς να τους βάζω στο παιχνίδι. 
Και η μητέρα μου ήξερε. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ για πολύ καιρό να της κρύψω κάτι, ακόμα και σαν βρικόλακας δεν έχω αναπτύξει ακόμα τέτοια ικανότητα. 
Ο πατέρας μου ήταν πολύ απασχολημένος για να ασχοληθεί με μένα. Ίσως και να πίστευε ότι βούλιαζα ακόμα στην απελπισία μετά τον Χαμό του Κάρτερ και δεν είχα βρει τη δύναμη να σηκωθώ όρθια. 
Κανείς δεν έκανε κουβέντα όμως. Η Σκάι με κοιτούσε με λυπημένο βλέμμα και μόλις της έκανα νόημα να σταματήσει να με κοιτάζει λες και κατευθυνόμουν στην ηλεκτρική καρέκλα, εκείνη ξερόβηχε δήθεν διακριτικά και καταπιανόταν με κάτι άλλο. 
Ο Τζον με απέφευγε.
Μόλις έμπαινα στο δωμάτιο άλλαζε θέση και μερικές φορές μάλιστα έβγαινε και από το δωμάτιο, λες και αν μέναμε πολύ ώρα μαζί, κάποιος από τους δύο μας θα έσκαγε. 
Το βράδυ πριν την μυστική μου αναχώρηση το πέρασα στην βιβλιοθήκη, ψάχνοντας πληροφορίες που ίσως μου φαίνονταν χρήσιμες. 
Τίποτα πέρα από αυτό που ήξερα ως τώρα. 
Και δεν ήταν και πολύ ελπιδοφόρο. Για να μπω στη Χώρα, τώρα που η Βασίλισσα είχε κλείσει κάθε είσοδο και έξοδο, έπρεπε να πεθάνω. 

Εντάξει, όχι κυριολεκτικά.
Έπρεπε να θυσιαστώ, ας πούμε.
Το καλό στην όλη υπόθεση ήταν ότι αν κάποιος με δάγκωνε αμέσως μόλις βγαίναμε από την Χώρα, όλα θα ήταν μια χαρά. Το κακό, ήταν πως μόνο ο Κάρτερ θα είχε αυτή τη δυνατότητα, δεδομένου του ότι θα τον έβρισκα, θα με πίστευε και θα ήθελε να με ακολουθήσει πίσω στη ζωή μας. Πολύ ελπιδοφόρο, ε;

Στην βιβλιοθήκη δεν βρήκα τίποτα πέρα από μερικές συμβουλές κατά των Νεράιδων, τις οποίες ήδη γνώριζα. Μπορείς για παράδειγμα, να αποδυναμώσεις μια Νεράιδα αν την χτυπήσεις στο σημείο όπου τα διάφανα φτερά της ενώνονται με το κορμί της. Κάθε χτύπημα της κοστίζει και ένα κομμάτι δύναμης. 
Με λίγα λόγια, αν θες να σκοτώσεις βασανιστικά μια Νεράιδα, χτύπα την επανειλημμένα στο σημείο που τα φτερά βγαίνουν από το σώμα της. 
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να αναφέρω σε ποιόν είχα σκοπό να εφαρμόσω αυτή την τακτική, σωστά;