Blood (Midnight Series: Book Three)

Κεφάλαιο Δώδεκα

Για την πρώτη μας επίσκεψη στην χώρα των Δαιμόνων με την ιδιότητα του "γλείφτη" - μόνο έτσι μπορούσα να μας δω, το όλο σκηνικό μου έμοιαζε λίγο τραβηγμένο δεδομένης της κατάστασης - αποφάσισα να εναγκαλιστώ το παλιό, καλό γκόθικ στυλ μου. Διάλεξα το πιο επιβλητικό φόρεμα που μπόρεσα να ανακαλύψω ανάμεσα στα ρούχα μου και βγήκα από το δωμάτιο μόνο αφού ήμουν 100% ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. 

Ο Κάρτερ ντύθηκε στα μαύρα "για να κάνουμε σετάκι" επειδή επέμενα πως το μαύρο ήταν η σωστότερη ενδυματολογική επιλογή, μιας και θέλαμε να αποπνέουμε έναν αέρα μυστηρίου και σοβαρότητας. Μου υπενθύμισε ότι είμαστε βρικόλακες, οπότε αυτόν τον τομέα τον είχαμε ήδη καλύψει και έτσι κατεβήκαμε στην είσοδο για μερικές τελευταίες οδηγίες και ευχές για καλή επιτυχία. Μετα από αυτό, ανοίξαμε την πύλη για τη χώρα των Δαιμόνων και περάσαμε. 

Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Ο μαύρος ήλιος ακόμα κρεμόταν στραβά από τον ουρανό και το τοπίο έμοιαζε να είχε πάρει φωτιά. Περνώντας από το σπίτι του Σνέικ των ενημερώσαμε πως είχαμε έρθει και να μην κάνει καμιά βλακεία και μας διαλύσει τη συνάντηση. Το τελευταίο του το είπε ο Κάρτερ και ο Σνέικ για πρώτη φορά έμεινε σιωπηλός και περιορίστηκε σε ένα γνέψιμο. 

Ένας ηλικιωμένος δαίμονας είχε αναλάβει τα ηνία του λαού του μετά από το κράξιμο που έφαγε ο Σνέικ, ο οποίος ήταν ευγενικός για δαίμονας. Συμφώνησε να μας ακούσει και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο κόπο υποσχέθηκε να έρθει με το μέρος μας, ενώ πρώτα μας ανέβασε σε μια εξέδρα για να μιλήσουμε από κοντά στο πλήθος. Πρώτη φορά έβλεπα τόσους μαζεμένους δαίμονες σε ένα σημείο. Μια γυναίκα δαίμονας, με πλοκάμια αντί για μαλλιά στο κεφάλι της, κρατούσε ένα μωρό, το οποίο είχε γουρλώσει τα ματάκια του και μας κοιτούσε με απόλυτη προσήλωση. Αν κάθε ένα λεπτό δεν έβγαζε έξω τη διχαλωτή γλώσσα του χαμογελώντας, θα ορκιζόμουν ότι ήταν ένα απλό, φυσιολογικό, ανθρώπινο μωράκι. 

Ο Κάρτερ έβγαλε έναν υπέροχο λόγο για να πείσει τον λαό να μας ακολουθήσει και μέχρι να τελειώσει, όλες οι γυναίκες στο κοινό τον κοιτούσαν εκστασιασμένες και οι άνδρες δαίμονες έτοιμοι να ριχτούν στη μάχη. Με έναν εξαιρετικά καλό απολογισμό συμμάχων μετά την πρώτη μας επίσκεψη, γυρίσαμε στο Σάντοουφορτ Μουρ για να προετοιμαστούμε για την δεύτερη επίσκεψη. 

Οι Καλικάντζαροι. 

Έκανα τη μελέτη μου πριν πάμε στους Καλικάντζαρους, αλλά αυτά που διάβασα δεν ήταν και πολύ ελπιδοφόρα. Είχα απογοητευτεί, μέχρι να μπει ο Κρις στο δωμάτιο και να μου πει πως το βιβλίο που διάλεξα περιείχε ανακρίβειες. Το παράτησα λοιπόν και αποφάσισα να βασιστώ στο ένστικτό μου.