Blood (Midnight Series: Book Three)

Κεφάλαιο Δέκα

Το σπίτι του μπαμπά της Έμπονι ήταν λίγο έξω από το δάσος και έμοιαζε πολύ μοντέρνο για να βρίσκεται σε ένα τέτοιο άγριο μέρος. Ήταν τριώροφο, με τζάμια περιμετρικά στον πρώτο όροφο, χαμηλό φωτισμό και κρυφά φώτα, μινιμαλιστικό και υπερβολικά ανθρώπινο για έναν βρικόλακα εκατοντάδων χρόνων. 
Ο πατέρας της Έμπονι, ο Όμπερον Κλοβ ήταν ένας γοητευτικός άντρας που δεν έδειχνε πάνω από 55 ετών, ήταν όμως στην πραγματικότητα περίπου στα 450 και κάτι. Ήταν γύρω στα είκοσι χρόνια μεγαλύτερος από τον μπαμπά μου. 
Οι δρόμοι του Όμπερον και του Κάρτερ είχαν διασταυρωθεί δύο φορές στο παρελθόν, δεν είχαν γνωριστεί ποτέ επισήμως, παρόλα αυτά ήξεραν ο ένας πολύ καλά την ύπαρξη του άλλου. 
Ο Κάρτερ με ενημέρωσε πως ήταν ένας απαιτητικός άνθρωπος που έδειχνε την γλυκιά του πλευρά μόνο στην Έμπονι. Ακόμα και μετά από τον ομηρικό τους καυγά πριν κάμποσα χρόνια, η Έμπονι ήταν ακόμα το αδύναμο σημείο του, παρόλο που εκείνη τον απέφευγε. 

Ρώτησα τον Κάρτερ τί είχε παιχτεί τότε με τους δυό τους, γιατί δεν γνώριζα πολλές λεπτομέρειες, μου είπε όμως πως όσο η Έμπονι ήταν μικρότερη, είχε ερωτευτεί έναν θνητό και είχε δοκιμάσει να τον αλλάξει για να τον κρατήσει κοντά της. Ο νεαρός, τυφλωμένος από την αγάπη του για εκείνη δέχτηκε, μιας και ήθελε να την κρατήσει στη ζωή του και έτσι η Έμπονι προχώρησε στην Μεταμόρφωσή του. 

Την ώρα τώρα που βρισκόταν εν μέσω της διαδικασίας, την έπιασε ο πατέρας της στα πράσα και την τράβηξε μακριά από τον νεαρό, τον οποίον έπιασε στα χέρια του και του έσπασε το λαιμό, για να τιμωρήσει την Έμπονι που τον παράκουσε. 

Όπως ήταν λογικό, η Έμπονι έφυγε τρέχοντας, χωρίς να επιδιώξει καμία επαφή μαζί του και έπειτα από κάποια χρόνια, την πήρε ο πατέρας μου υπό την προστασία του. 
Πάντα πίστευα πως η Έμπονι ήταν κάπως αυστηρή με την πατέρα της όλους αυτούς τους αιώνες, αλλά μετά τις λεπτομέρειες που έμαθα, δεν είχα και την καλύτερη διάθεση για το ραντεβού μας. 

"Μπορώ από χιλιόμετρα να καταλάβω ότι τα έχεις πάρει" σχολίασε ο Κάρτερ. "Κοίτα μην πεις τίποτα και πλακωθείτε". 
"Με προσβάλλεις" του είπα. "Εκείνος αποκλείεται να πει κάτι;"
"Ρέιβεν, με μένα μιλάς. Ξέρουμε και οι δύο ότι είσαι μια γλωσσού, πολυλογού και γκρινιάρα γυναίκα, ο ορισμός του μπελά. Παρόλα αυτά, είμαι ήδη τρελός για σένα, οπότε μην με κοιτάς με αυτό το βλέμμα, ξέρεις ότι έχω δίκιο. Σ' αγαπώ, αλλά είσαι γλωσσού. Παραδέξου το". 
"Να πάρει, Κάρτερ" έκανα δήθεν θιγμένη.