Blood (Midnight Series: Book Three)

Κεφάλαιο Δεκαοχτώ

"Είσαι τρελός". Η φωνή του Ντεβ δεν ήταν ούτε υστερική, ούτε πιο δυνατή από το κανονικό. Ήταν απαλή, ήσυχη. Έκανε μια διαπίστωστωση κοιτώντας τον φίλο του. "Είσαι πραγματικά τρελός".
"Γιατί όχι; Το ξέρετε ότι όλες οι Μπανσί μισούν τις Νεράιδες περισσότερο και από εμάς".
"Ναι, το θέμα είναι ότι ούτε εμείς έχουμε τις καλύτερες σχέσεις με τις Μπανσί" σχολίασα. κοιτώντας τον Κάρτερ.
"Κανένας δεν έχει καλές σχέσεις με αυτές, Ρέιβεν" με διόρθωσε ο Ντεβ. "Ούτε καν οι ίδιες μεταξύ τους".
"Καιρός να το αλλάξουμε αυτό" είπε ο Κάρτερ. "Και θα μας βοηθήσουν. Αν μάθουν ότι έχουμε έχθρα με τις Νεράιδες, σίγουρα θα δεχτούν την συμφωνία μας".
"Κάρτερ, να σου θυμίσω ότι πρόκειται για σκοτεινά πλάσματα; Πολύ σκοτεινά πλάσματα" συμπλήρωσα. Μα καλά, τις Μπανσί; Σαν να έκλεινες συμφωνία με τον διάβολο.
"Και οι δαίμονες είναι σκοτεινά πλάσματα, Ρέιβεν, αλλά πολύ καλές σχέσεις έχεις με τον Σνέικ" σχολίασε πικρόχολα. "Και τέλος πάντων, μας βοήθησαν. Ποιός σου λέει ότι δεν θα το κάνουν και οι Μπανσί;"
"Το πιο αδιανόητο από όλα" ξεκίνησε ο αδερφός μου "είναι πως οι υπόλοιποι θα συμφωνήσουν. Γιατί πέρα από τα εμφανέστατα προβλήματα που θα αμτιμετωπίσουμε, είναι πραγματικά μια καλή συμφωνία".
Ο Κάρτερ γέλασε. "Όρθιοι, λοιπόν" είπε. "Πάμε να μιλήσουμε στους άλλους".

Ο πατέρας μου ανασήκωσε το φρύδι. "Τίνος ιδέα ήταν αυτό;" ρώτησε. Έδειξα με το κεφάλι μου τον Κάρτερ, που χαμογέλασε χαζοχαρούμενα. "Δεν εκπλήσσομαι" πρόσθεσε ο πατέρας μου.
"Θα το πάρω σαν κομπλιμέντο" σχολίασε ο Κάρτερ "και θα σας ενημερώσω, πως ξεκινάμε άμεσα".
"Το βρίσκεις λοιπόν, τόσο καλή ιδέα;" ρώτησε ο πατέρας μοτ, κοιτώντας τον Κάρτερ με το ένα φρύδι ανασηκωμένο. Ο καημένος ο Κάρτερ κατάπιε με δυσκολία.
"Δεν θα έπρεπε;" ρώτησε, χαρίζοντάς του ένα από τα περιβόητα χαμόγελά του.
Εκείνη την ώρα - ευτυχώς - αποφάσισε να επέμβη ο Βλαντ. "Μπορεί και να έχει δίκιο" είπε. "Είναι τρελή ιδέα, αλλά ποιός μας λέει ότι δεν θα πετύχει;"
Ο πατέρας μου έδειξε να το σκέφτεται μια στιγμή. "Η αλήθεια είναι..." ξεκίνησε κάπως διστακτικά "πως οι Μπανσί και οι Νεράιδες δεν έχουν πολύ καλές σχέσεις, από την μεταστροφή της Άλισον".
"Ποιά είναι η Άλισον;" ρώτησα γελοιωδώς. Κανείς δεν φάνηκε να εκνευρίζεται, όπως κατάλαβα, γιατί σχεδόν όλοι έστρεψαν την προσοχή τους στον πατέρα μου, περιμένοντας να ακούσουν ποιά ήταν αυτή η μυστηριώδης Άλισον και τί μεταστροφή είχε βιώσει.
"Η Άλισον" ξεκίνησε ο πατέρας μου και κάθισε στην κορυφή του τραπεζιού "ήταν Νεράιδα. Μια από τις πιο αγαπημένες της Βασίλισσας. Η Ολιάν είχε μια πολύ δυνατή σχέση με την Άλισον, επειδή την είχε βρει στο δάσος, όταν την εγκατέλειψαν οι γονείς της. Έτσι, τουλάχιστον, λέει ο θρύλος" πρόσθεσε έπειτα. "Τέλος πάντων, κανείς στο παλάτι των Νεράιδων δεν είχε δικαίωμα να πειράξει την Άλισον και όποιος το τολμούσε, είχε να κάνει με την Βασίλισσα. Μέχρι που κάποια στιγμή, οι δύο γυναίκες τσακώθηκαν, ο λόγος παραμένει άγνωστος, αν και πολλοί λένε πως έφταιξε η αλλαγή της Βασίλισσας, από γενναιόδωρο πλάσμα σε κακιασμένη καρακάξα".
Ο Κάρτερ γέλασε. Τον σκούντηξα διακριτικά.
"Και τί έγινε;" ρώτησα και πάλι, λίγο αργότερα. Ο Κάρτερ ακόμα γελούσε δίπλα μου.
"Η Άλισον τσακώθηκε με την Βασίλισσα, οι σχέσεις τους χάλασαν και η Ολιάν την έδιωξε από το παλάτι. Βέβαια, ακόμα και τώρα δεν είναι σίγουρο αν την έδιωξε ή αν έφυγε από δική της επιλογή, πάντως μετά από κάποια περίοδο όπου κανείς δεν ήξερε τί απέγινε η Άλισον, μάθαμε από τους Δαίμονες - από τον Σνέικ συγκεκριμένα, που μπορεί να μην του φαίνεται αλλά λατρεύει τα κουτσομπολιά, ότι η Άλισον είχε απευθυνθεί στις Μπανσί".
"Οπότε αυτή η Άλισον είναι ακόμα μαζί τους;" ρώτησε ο Κάρτερ.
Ο πατέρας μου έγνεψε θετικά. "Δεν έχει τις δυνάμεις των άλλων Μπανσί, δεν μπορεί ούτε να προβλέψει το μέλλον, ούτε να προειδοποιήσει, μα έχει ακόμα κάποιες δυνάμεις από της προηγούμενη ιδιότητά της και γι' αυτό μένει ακόμα μαζί τους. Οι Μπανσί την χρησιμοποιούν κυρίως για να βρουν τα αδύναμα σημεία της Ολιάν και - αν ο θρύλος ισχύει - η Άλισον είναι κάτι παραπάνω από χαρούμενη να τις βοηθάει. Εξάλλου είναι και η μικρότερη όλων, οπότε ακόμα και οι σκληρόκαρδες Μπανσί την βλέπουν κάπως... συμπαθητικά".
"Ωραία" είπα. "Αυτή η Άλισον πρέπει να είναι ο συνδετικός μας κρίκος με τις Μπανσί, λοιπόν. Αφού το σχέδιο του Κάρτερ δεν είναι εντελώς χάλια, και αφού δεν έχουμε κάτι καλύτερο υπόψη, προτείνω να ξεκινήσουμε. Δεν είναι προς όφελός μας να χάνουμε χρόνο, έτσι κι αλλιώς".
Ο πατέρας μου σηκώθηκε όρθιος και πήγε στο τζάκι. Έγραψε κάτι σε ένα κομμάτι χαρτί που έβγαλε από την τσέπη του και το έριξε μέσα. "Για να βρείτε τις Μπανσί, θέλετε βοήθεια" είπε. "Μόλις έστειλα μήνυμα στον Σνέικ. Μόνο οι δαίμονες γνωρίζουν την είσοδο για τα λημέρια τους, και κάτι μου λέει πως ο Σνέικ καιρό ψάχνει να κάνει κάτι. Μέχρι το απόγευμα θα είναι εδώ, οπότε μπορείτε να ξεκινήσετε αμέσως μόλις φτάσει. Οι Μπανσί δεν τρελαίνονται και πολύ για τον ήλιο".

Η απάντηση του Σνέικ έφτασε λίγα λεπτά μετά. Θα μπορούσε να είναι στο Σάντοουφορτ Μουρ νωρίς το απόγευμα, έτσι συμφωνήσαμε να μας συναντήσει εκεί για να ξεκινήσουμε μαζί. Πρότεινα στον Κάρτερ να μείνει πείσω αυτή τη φορά, κυρίως επειδή οι αναμνήσεις του δεν είχαν επανέλθει τελείως και φοβόμουν μήπως το ταξίδι τον κούραζε περισσότερο, αλλά με κοίταξε λες και τον είχα βρίσει, όταν συνειδητοποίησε πως αν έμενε πίσω θα άφηνε εμένα και τον Σνέικ μαζί.
"Ξέχνα το, Ρέιβεν" σχολίασε. "Αν έρθει ο φρίκουλας ο φίλος σου, θα έρθω κι εγώ. Μπορεί να μην θυμάμαι πολλά πράγματα ακόμα, αλλά θυμάμαι σίγουρα πως τον τύπο δεν τον γουστάρω".
Αφού δεν δεχόταν καμία αλλαγή στο πρόγραμμα, λοιπόν, αποφάσισα να ζητήσω και από τον Ντεβ να μας συνοδεύσει, για να μην νιώθει πολύ χάλια ο Κάρτερ. Και ο Ντέβερελ δέχτηκε. Υποπτεύομαι, πως είχε σκοπό του να ενοχλεί τον Κάρτερ σχετικά με τον Σνέικ, αλλά δεν άφησα τον εαυτό μου να σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο παραπάνω.
Μόλις ο δαίμονας μπήκε στο Σάντοουφορτ Μουρ, ο Κάρτερ κρέμασε τα μούτρα και απέστρεψε το βλέμμα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Σνέικ να κάνει χιούμορ.
"Αφού δεν θυμάσαι τί έχω κάνει" ξεκίνησε γελώντας "δεν νομίζεις πως είναι καλύτερα να το ξεχάσουμε;" ρώτησε.
Ο Κάρτερ γέλασε ανόρεχτα. "Όχι" είπε και αμέσως ο Σνέικ άρχισε να γελάει.
Τέλεια θα περνούσαμε και αυτή τη φορά.