สวัสดีค่ะฉันเพื่อนยัยคิมมัน อ่อฉันชื่อ วรากานต์
ศิลป์ริวัตร ชื่อเล่นเฟมค่ะวันนี้ฉันมารับบทแทนยัยคิมน่ะค่ะ
"นี้แกฉันหิวอ่ะ ไปหาไรกินกันไหม"ฉันส่งสายตาอ้อนวอนนิดๆไปให้พวกมัน
"เฟมหิวอีกแร้วหรอ อย่าเรยเปลืองตัง ขี้เกรียจซื้อ"ไอ้คิมพูดไอ้นี้มันก็กวนบาทาอย่างนี้ตลอดเระ
"เออ ใช่อย่างที่ไอ้คิมพูดนั้นเระ"ไอ้นิวาก็ด้วยหรอเนี้ย
"ฉันเลี้ยงไปไม่ไป"
"ไป!"ฉันพูดแค่นั้นเระ พูดสะพร้อมกันเรย ของฟรีใครไม่ชอบกันร่ะค่ะ ถึงจะรวยล้นฟ้าขนาดไหนขึ้นชื่อว่าของฟรี อิๆ ความงกไม่เข้าใครออกใครหรอกค่ะ ฮิๆ ^○^
พวกเราทั้ง 3คนมุ่งหน้าไปยังโรงอาหารที่อยู่ด้านล่างตึก ห่างกันไม่เท่าไรหรอกค่ะเดินนิดเดี่ยวก็ถึงร่ะ เมื่อก้าวเข้าไปนังโรงอาหารของกินหลากหลายนานาชนิดถูกจัดมาอย่างหน้ารับประทานยิ่งนักมันเยอะมากๆเรยจอร์จ ฉันเลือกกินไม่ถูกเรยร่ะค่ะ
"คิม...ของฟรีหรือเปล่า"ไอ้นิวาทามไอ้คิม
"ไม่รู้ดิ แต่ที่รู้คือไอ้เฟม ฮิๆ"ดูมันพูด
"เออนี้พวกแกไปหาไรกินไปเดี่ยวหาได้แร้วไปเจอกันทีโต๊ะประจำน่ะ"พวกเราจะมีโต๊ะประจำของพวกเราอยู่ถ้าใครไปนั่งก่อนพวกเราก็จัดการทันทีอย่าพึงพูดถึงเรื่องที่นั่งเรยค่ะมาพูดถึงเรื่องอาหารตรงหน้าดีกว่าน่ะค่ะอะไรมันจะน่ากินขนานนี้น่ะ
"โห !หน้าก็น่ารัก ฐานะก็ดี๊ดี แต่กินส้มต ไม่เห่นจะเข้ากันเลยว่ะ จริงไหมค่ะเฟมขา"ฉันกำลังโดนก่อกวนจากเพื่อนไวน์ลงมากินข้าวพร้อมกันอีก อยากกวนมากใช่ไหมเดี่ยวไอ้เฟมจัดให้
"ไอ้คิม มีกระดูกควายเหลือสักชิ้นไหมว่ะ"
ฮ่าๆสะใจโว้ย ไม่ต้องตกใจหรอกค่ะว่ามันชื่อไรจะใครอีกล่ะ ก็ไอ้เรฟน่ะสิค่ะ ถึงจะเป่นเพื่อนประธานก็เห่นจะต้องไปกวนเรยนิค่ะจริงไหม
"หน็อย....ปากดีจริงๆน่ะเฟมถ้าไม่ติดทีเป่นเพื่อนสุดรักสุดหวงของไอ้คิมน่ะ ฉันจะจับปล้ำจับจูบตรงนี้แล้วนะเว้ย!"ไอ้ฟิวส์พูดได้หน้ากลัวมากT_T ทำไมมันบอกว่าเป่นเพื่อนสุดรักของยัยคิมน่ะหรอ เพราะว่าโรงเรียนนี้พ่อของไอ้คิมเป่นผู้ถือหุ้นของโรงเรียนนี้ครึ่งหนึ่งและถ้าเพื่อนของไอ้คิมเป่นอะไรพ่อของไอ้คิมจะจับพักการเรียนทันที
"แกก็ลองดูสิไอ้ฟิวส์ ผ่านศพฉันไปก่อนเถอะ"
โอ้พระเจ้า!สุภาพสตรีขี่แกะขาวมาช่วยฉันแร้ว เผอิญว่ายัยนิวาเป็นผู้หญิงจะสุภาพบุรุษก็กระไรอยู่นะคะ - -" ยัยนิวาโหดอย่างแรง ไอ้ฟิวส์ถึงกลับหน้าซีดเลยค่ะ ฮ่าๆฉันยืนกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงหัวเราะของตัวเอง
"โอ้...ถึงกับต้องผ่านศพ นีรา เฮ้ย!วานิลา เอ๊ะ
นิวาซาตาน แหะๆแหม นิวาจ๋า..จะฆ่าจะแกงกันเลยหรอ ไม่เห็นใจหน้าหล่อๆของฟิวส์คนนี้บ้างเหรอที่รัก"
อ้วก!ขอกระโถนทีเถอะ!ทำไมไอ้ฟิวส์ถึงหยอดคำหวานได้เก่งขนาดนี้ แต่ยัยนิวาสุดแกร่งของพวกเราก็ใช่ว่าจะหลงกลนะคะ นิวาแกก็ยังหน้านิ่ง เหมือนไอ้คำพูดพวกนั้นไม่เข้าหูเรย
"ฟิวส์...อย่ามาทำชีกอแถวนี้นะ ฉันจะกลับไปฟ้องป้าเดรส"
กึก...นิ่งสงบสยบทุกความเคลื่อนไหวเลยค่ะ ป้าเดรส เอ๋..ใครกัน
"อย่าไปบอกแม่นะเว้ย ฉันยังไม่อยากโดยจับบวชชี เอ๊ย! บวชพระตอนนี้!"
อ่อ...แม่ ฮ่าๆ แม่ไอ้ฟิวส์ชื่อเดรส ว้าย!ชื่อน่ารักจัง ท่าทางรูปร่างป้าเดรสต้องสวยงามดังนางสาวไทยแน่ๆเลย เพราะไอ้ฟิวส์ก็ใช่ว่าจะขี้เหร่หล่ออยู่เหมือนกันแฮะ
"งั้นก็อย่ามาปากดีแถวนี้ สงบปากสงบคำไว้ซะฟิวส์"มาดยัยนิวานิ่งจริงๆเล่นเอาไอ้ฟิวส์เงียบไปเรย แต่ฉันก็แอบได้ยินเสียงเบาๆที่ลอยมาในอากาศจากปากไอ้ฟิวส์ว่า
"คอยดูเถอะ สักวันฉันจะจูบยัยนิวาให้ได้"ไอ้ย่ะ ยัยนิวาไม่ได้ยินใช่ไหมระนั้นจากนั้นฉันก็ไม่สนสิ่งใดทั้งสินฉันก็กลับมากินอาหารอยู่ตรงหน้าต่อ
"อ้ำๆ.....อร่อยไหมจ้ะ อ้ำ...ให้ไอ้เรฟสุดหล่อคนนี้ช่วยป้อนไหมจ้ะเฟมสุดเลิฟ"
"มีมือมีตีนเท่ากัน จะให้ป้อนทำซากอะไรล่ะหา เลิกกวนฉันซะทีจะได้ไหมเรฟ รำคาญ เสียดายอาหารที่ตักมาด้วย จะอ้วกเพราะเรฟนี้แหละ"
เห้อ!คิดแร้วน่าเบื่อจัง
"โว้ย!เดี่ยวนี้เฟมสุดที่รักของฉันขึ้นกล้าขึ้นเสียงกับฉันหรอ"
"แล้วทำไมฉันจะขึ้นเสียงกับนายไม่ได้ห้ะ!" รำคาญโว้ยจะอะไรกันนักหนาเนี้ย
"คร้าบๆๆๆ ขึ้นก็ขึ้น แต่ถ้าขึ้นแล้วอย่าลืมลงน่ะ
คร้าบไอ้เรฟจะรอ" กวนตีนอีก
"ไม่ลงหรอกเดี่ยวเจอหน้านาย"
"งั้นก็ จุ๊บ😚" กรี้ดๆไอ้บ้าหอมแก้มฉัน
"นี้นายมันจะมากไปแร้วน่ะ"
"ไม่มากหรอกครับ สำหรับคนที่ไอ้เรฟชอบ"
"ชอบอะราย นายนี้พูดบ้าๆ"
"บ้าแล้วรักป่ะล่ะ"
"รักบ้าบออะไรของนาย"
"เป็น...แฟน..กัน..น่ะ..ครับ"กรี้ด ในใจ
"อะ..อืม"หน้าฉันแดงยิ่งกว่าลูกตำลึ่งสะอีก
"เย้ๆๆๆๆๆ" เสียงดังมากน่ะนายเนี้ย
"นี้ อย่าเสียงดังจะได้ไหมคนมองกันทั้งโรงอาหารล่ะ"
"ครับๆๆ ขอโทดครับ"
ฉันจะขอรักนายจนถึงลมหายใจสุดหายของฉัน
ฉันสัญญา
