ณ.หอประชุมใหญ่
"ขอเชิญประธานนักเรียนขึ้นมาบนเวทีค่ะ" เสียงปรบมือดังกระหึ่มระหว่างที่ประธานขึ้นไปบนเวที วันนี้เป่นวันปัจฉิมเกรด12ของโรงเรียน ไวน์เป่นประธานนักเรียน เพื่อที่จะกล่าวอวยพรเป่นครั้งสุดท้าย
"หน้าที่ของผม ณ ตอนนี้สิ้นสุดลงเรียบร้อยแร้วครับ 1 ปีที่ผ่านมา คือ 1 ปีแห่งเกียรติยศ ศักดิ์ศรี และความเสียสละ...ผมเป่นประธานโรงเรียน 1ใน 3คน ที่ได้รับหน้าที่อันทรงเกียรติ แต่มันแฝงไปด้วยภาระอันหนักอึ้ง เพราะ 1ปีที่ผ่านมาเรื่องราวต่างๆมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่ว่าจะเป่นเหตุการณ์ที่ดีและไม่ดี หลังจากนี้ไปคงเป่นหน้าที่ของสภารุ่นใหม่ที่จะต้องสานงานต่อจากรุ่นของผม" สิ้นเสียงของไวน์ เสียงดนตรีก็ดังก้องหอประชุมใหญ่
"นี้ คิมไวน์ไปท่องมากี่วันว่ะ" ยัยนิวาหันมาถามระหว่างที่นั่งอยู่โต๊ะในมือ ถือประกาศนียบัตรผู้สำเร็จการศึกษา
"ไม่รู้ว่ะ" ฉันตอบไปกลับไป
"ไง!!" ฉันแระเพื่อนของฉันหันไปยังต้นเสียง เอิ่ม..ไม่ต้องเดินมาเท่ขนาดนั้นก็ได้แร้วจะมาประสานเสียงอะไรกันตรงนี้
กรี้ดๆๆๆๆๆๆ!!!!!!
เหล่าชะนีทั้งหลายที่เห่นพวกไวน์เดินลงมาจากเวทีก็วิ่งเข้ามาล้อมรอบทันที
"เออ่..." เสียงใครไม่รู้มาสะกิดฉันแยู่ด้านหลังฉันจึงต้องหันหลังกลับไปมองเป่นเด็กผู้ชายด้วยร่ะน่าจะลูกครึ่ง
"มีไรค่ะ"ฉันต้องพูดอ่อนโยนไว้เดี่ยวเด็กร้องไห้
"คือ...ผมชอบพี่ครับ"เด็กคนนั้นยื่นช็อคโกแลตออกมาข้างหน้าแร้วก้มหน้าลงอย่างเขินอาย
"ขอบคุนน่ะค่ะ" ฉันยื่นมือออกไปรับช็อคโกแลตกับรุ่นน้อง
"พี่ว่าน้องลองมองคนใหม่ดูน่ะ อาจถูกใจมากกว่าพี่" ฉันปลอบน้อง เพื่อว่าจะหันไปชอบคนอื่นแร้วไใต้องอกหักเพราะเรา ก็คนมันสวยน่ะค่ะ
"ไม่ครับ ผมชอบพี่มากกว่า" เอิ่ม..น้องค่ะ
"คือ พี่มีแฟนแร้วน่ะค่ะ ขอโทดด้วยน่ะค่ะ" น้องเขาทำหน้าผิดหวัง แร้วอยู่ก็ยิ้มขึ้นมาเหมือนคนโรคจิต
"งั้น ผมขอถ่ายรูปคู่กับพี่ได้ไหมครับ"
"กะ..ก็ได้ค่ะ" ฉันยืนชิดกันน้องเขา น้องเขาก็เบียดฉันสะจริง จุ้บ! เอ๋ น้องเขาหอมแก้มฉันอ่ะ
"ขอบคุนน่ะครับ ผมชื่อ เวน์ครับ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะคับ" ฉันกำลังช็อคเรยไม่ได้สนความเป่นอยู่ต
ตอนนี้
"พี่ครับ เป่นอะไรรึป่าวครับ" เวน์เขย่าตัวฉันเล็กน้อย
"ปะ..เปล่าจ้ะ พี่ขอตัวน่ะ" ฉันพูดกับน้องเขา แร้วเดินออกมาห่างๆ
"นี้..มีดอกกุหลาบจะให้พวกเราไหม" อะไรของพวกมันเนี้ย
"คือ ไม่มีหรอก" ฉันก็ไม่ได้เตรียมอะไรด้วยสิ
"อะรายของแกเนี้ยจบทั้งทีไม่มีอะไรให้เพื่อน"
แร้วมันอะไรของพวกแกเนี้ย คนเขาจะให้ดอกไม้ต้อง ให้ด้วยความเต็มใจสิมาขอกันดื่อๆเนี้ยมันใช่มั้ย
"เออๆ เดี่ยวไปซื้อมาให้ก็ได้ว่ะ" ไปจาดตรงนี้ก่อนดีกว่าไม่อยากมาคนมาก้อกวนอีก
งั้นโทรไปบอกมือขวาของคุณลุงได้ป่ะเนี้ย
(ฮัลโหล) รับแร้วจะว่ายังไงดีร่ะ
"คือ อยากให้ช่วยซื้อดอกกุหลาบมาให้หน่อยได้ไหมค่ะ" จะได้ไหมร่ะเนี้ย
(คุณหนูคิมหรอครับ)
"ค่ะ"
(งั้น เดี่ยวผมซื้อไปให้แร้วกันน่ะครับ)
โอ้ย!ง่ายดายอะไรขนาดนี้เนี้ย
ตื้ด!ตื้ด!ตื้ด!
อ่ะ โทรทัพศ์สั่น~\~
(ข่าวร้ายครับคุณหนู ตรงตลาดดอกกุหลาบสีขาวขายหมดเกลี้ยงแล้วครับ จริงๆคือหมดทุกสีเลยด้วยแหละ เหลือแต่ดอกเข็ม จะเอาแทนไหมครับ) บ้าป่ะเนี้ย ToT
"แร้วจะเอาดอกเข็มมาไหว้ครูหรอค่ะ"
(ดอกบัวก็มีน่ะครับ)
"เอาเก็บไว้ถวายพระวันเข้าพรรษาของนายเถอะ"
(งั้นเอาพวงมาลัยมั้ย มีดอกกุหลาบสีแดงห้อยอยู่ด้วยน่ะครับ หรือจะเอาจำปีสีขาวก็มี)
"จะบ้าเรอะ นี้นายคิดว่าฉันเป่นศาลพระภูมิหรอค่ะ อยากตาย"
(ถ้าตาย ก็มีดอกไม้จันทร์ให้น่ะครับ มีให้เลือกหลายสีด้วย^^)
"นายนั่นแหละที่จะตาย!!!!!"
(ครับ)
เห้ย!วางสายกันดื่อๆเรยเนี้ยน่ะ พ่อคูน
"คิมเป่นอะไรรึป่าว" ไม่น่าทาม
"ป่าว"
"อืม" มันสนใจฉันบ้างไหมเนี้ยโอ้ย
ฉันเดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อน ไวน์ก็มีแต่แฟนคลับ
ส่วนเพื่อนฉันที่เหลือก็เหมือนกับไวน์นั้นเระ
ทำไมฉันไม่มีแฟนคลับน่ะหรอ ไล่ฆ่าไปหมดร่ะ
"นี้ ครับคุนหนู" ดิยะม่า หรอ
"อะไร" เขายื่นช่อดอกไม้สีขาวมาให้ และขอที่ฉันฝากซื้อเพื่อที่จะเอามาให้เพื่อน
"ก็จองที่คุณหนูสั่งไงครับ"
"ไหนว่าไม่มี"
"ก็ใครร่ะครับที่จะกล้าขัดคำสั่งหญิงเทควันโดสายดำมือหนึ่งของบ้านคิมะตะโคยะ"
"หึ่ม!ไม่ขนาดนั้นมั่ง"
"ต้องสิครับ คุณหนูเก่งที่สุดแร้วนะครับ"
"ฉันต้องเอาชนะนายให้ได้ก่อนถึงจะบอกว่าเก่งได้เต็มปาก"
"อ่าวแร้วนี้ คุณหนูพูดครึ่งปากหรอครับ" กวน สะจริง
"คงงั้นเระ"
"งั้นเดี่ยวผม ขอตัวกลับก่อนน่ะครับมีงานต้องทำเยอะเรย"
"อืม" แปลกดีน่ะ ฉันสนิทกับเขาทั้งๆที่พึ่งรู้จักกัน มิยะม่า อ่าวเดินเร็วชิบไปไหนแร้วร่ะ
"สนุก กันจังน่ะ"
"ก็มันไม่มีเพื่อนนิน่า"
"เดี่ยวเป่นเพื่อนให้เอามั้ย"
"ไม่"
"อ่าวทำไมร่ะ"
"ก็ฉันไม่อยากให้นายเป่นแค่เพื่อน"เขินน่ะโว้ย
ไอ้คิมแกพูดออกมาได้ไงว่ะ
"งั้นก็มาเป่นแฟนกันสิ"
"งั้นก็ลองดู" ต่อปากต่อคำแบบไม่มีใครยอมใครเรยจริง จบแร้วสิน่ะชีวิตมัธยม
"รักน่ะ" ไวน์เข้ามากระซิบข้างๆหู ขนหูลุก
"นี้มาถ่ายรูปกัน!!!" ยัยเฟมตระโกนมาแต่ไกล
"ป่ะ" ไวน์จับมือฉันวิ่งไปที่เพื่อน
"มาๆ 1 2 3 แคมป์เจอร์"มันยังจะเร่น
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
"เดี่ยว หายไปไหนคนหนึ่ง" เออใช่ฟิวส์หาย
"ฟิวส์เขาไปซ้อมกีฬาน่ะ บอกว่าจะไปแข่ง
ระดับประเทศ" ยัยนิวาเอ่ยขึ้น เมื่อเพื่อนสงสัย
ว่าคงมีมันคนเดียวที่รู้
"ให้ตายเถอะ แค่ถ่ายรูปมันยังไม่มา" ยัยเฟมอารมณ์เสียบ้างตามๆกันไป
"ช่าง เดี่ยวค่อยถ่ายตอนฟิวส์ชนะไง" ฉันแสดงความคิดเห่นบ้าง ทุกคนก็พยักหน้า
"งั้นเราไปเชียร์นี้กว่าเนอะ" ฉันพูด
"อืม!!!" เพื่อนก็ต่างเห่นด้วยเราจึงไปดูที่สนาม
และเชียร์อย่างเมามัน จบแร้วน่ะค่ะม.6
เจอกันอีกที่ที่มหาลัยนะค่ะ เรื่องวุ่นๆของพวกเรายังไม่จบกันแค่นี้ติดตามกันได้ในเรื่อง
มหาลัย'วุ่นๆ ติดกับยัยตัวแสบ^^
