Winx club en het jonge feetje

Opzoek naar het feetje en gesprek met de vader

Een vooraf woord. Ik hoop dat jullie dit een goed deel vinden. Ik slaap slecht vanwege al het leren voor mijn PTA week. En het spijt me als soms woorden aan elkaar staan maar ik heb problemen met mijn spacebar. Hier is het volgende deel!

Blooms Pov:

Het was 8 uur 's avonds en wij (de winx en ik) kwamen net thuis. Moe plofte we op de bank

" 4 uur en we hebben nog steeds geen aanwijzing wie de fee kan zijn." Zei Stella terwijl ze languit op de bank ging liggen

"Hoe moeten we haar ooit gaan vinden?" Vroeg Musa

" We zullen haar vinden" verzekerde ik ze "We hebben toch ook Roxy gevonden"

"ik hoop snel genoeg" zegt Layla

"Meiden, we moeten ons klaarmaken, we moeten nog naar Sophie toe weten jullie nog?" zeg ik

iedereen zucht maar staat op om zich weer klaar te maken. Na een half uur was iedereen klaar en liepen we naar buiten, door naar het huis van Sophie. Het was erg koud buiten

"Zzzzijn we er al bijna?" Vraagt Stella, bibberend van de kou

"Bijna, hier om de hoek is het"Zeg ik 

Toen we aangekomen waren liep ik naar voren en belde aan. Na een minuut hoorde we niks en begon ik op de deur te bontsen

Ik hoorde wat gepraat en na een minuut werd de deur open gemaakt door Sophie

Sophie's Pov:

Ik zat rustig in mijn kamer aan mijn huiswerk, toen ik de deurbel hoorde gaan

"vast weer een vriend van pap"Dacht ik.Ik bleef zitten en ging verder met mijn huiswerk, tot na een minuut mijn vader naar me begon te schreeuwen

"Sophie doe nou godverdomme die kut deur open" Riep hij.Ik zuchtte, liep naar beneden en deed de deur open, en ik schrok me dood toen ik zag wie er voor de deur stonden. MIJN LERAREN

"Hi Sophie" Zegt Juffrouw Bloom "is je vader ook thuis"

Ik knikte en liet e wachten in de hal toen ik naar de woonkamer liep " En wie stond er deze keer voor de deur, trut?" Vroeg hij

"Mijn leraren,meneer, ze willen met u praten"Zei ik zacht zodat ze me niet hoorden

"Shit, oke je weet wat je moet doen, en zo niet dan vermoord ik je begrepen?!"

Ik knikte rustig, Als er iemand is die komt voor mij, moet ik doen alsof mijn vader geweldige vader is en kan ik pap zeggen

Ik hoor dat mijn vader zichzelf voorstelt en ze naar binnen lijdt

"Liefje"Zegt mijn vader "Waarom maak jij niet even wat thee voor onze gasten en ga daarna verder met je huiswerk" 

"Ja pap" Zeg ik snel en ren naar de keuken, zet snel thee, geef iedereen een kopje en ren naar boven, blij dat ik er niet bij hoef te blijven.

Bloom's Pov:

Ik was rustig in mijn thee aan het roeren terwijl ik Sophie bedank en zie haar naar boven rennen. Toen wendde ik me naar haar vader

"Meneer euhm" Stamel ik

"Rozenburg, Alexander Rozenburg" Zegt de man

"Meneer Rozenburg, We zijn erg bezorgt om uw dochter, Het gaat niet zo goed met haar in de klas, ze is vaak afgeleid en ergens ander met haar hoofd, ze maakt vaak haar huiswerk niet en bij gym zagen we dat ze blauwe plekken en schrammen, ze heeft ook weinig vrienden in haar klas en schiet eigenlijk alleen op met een jongen uit groep 8. We willen graag weten wat er aan de hand is" Zegt Bloom

"ze was altijd al afgeleid, al sinds toen ze klein was. Ze is een beetje klunzig, daardoor komen de schrammen en blauwe plekken, min klunzig klein meisje"Zegt de man

Ik keek hem recht in de ogen aan en wist dat hij liegt. 

"kunt u eens vertellen hoe haar moeder overleden is?" Vraag ik op een lieve manier

"Ze is helaas overleden toen Sophie net geboren was, Sophie heeft het er moeilijk mee dat ze geen moeder heeft zoals andere mensen" Zegt de vader

Op het moment dat ik meer wilde vragen kwam Sophie naar beneden rennen

Sophie's Pov:

Ik rende naar beneden, het was nu of nooit. Ik zag iedereen naar mij kijken. 

"het is nu of nooit Sophie"Zeg ik in mijn hoofd

"Pap?"Vraag ik met mijn lieve stem

Hij draait zich om "Ja lieverd wat is er?" vraagt hij, maar hij kijkt me aan met de blik "als je het maar laat om een verkeerd ding te zeggen of je gaat eraan"

"Nou, je zei dat je vanaf volgende week op zakenreis gaat, En ik hoopte, als U dat ook niet erg vind juffrouw, of zei misschien op me kunnen passen, aangezien het de makkelijkste oplossing is" Zeg ik

Ik keek naar juffrouw Bloom en smeekte bijna

"Dat lijkt me nie" Zei mijn vader maar juffrouw bloom ging dwars door hem heen "Wat een geweldig idee Sophie, dat zou echt heel gezellig zijn"

"Nou, oke dan"Zei mijn vader

"Het is tijd om te gaan" Zegt juffrouw bloom "Het is al laat en morgen moeten we allemaal naar school"

Ik knikte en wachtte met ze op de gang en liet ze uit.

"tot morgen sophie!" Hoorde ik juffrouw Flora roepen

"Tot morgen!" Riep ik terug

Toen ik de deur had dichtgedaan zag ik mijn vader boos achter me staan

"Oh nee niet weer" Dacht ik

"Jij kleine trut, een beetje een scene schoppen zodat je niet naar je oom hoeft hé"

Ik kon niet antwoorden. Ik voelde gelijk weer een klap in mijn gezicht en tegen mijn benen. Ik viel op de grond en werd weer hard aangepakt. Het laatste dat ik nog zag was dat me vader op me spuugde en lachte, toen ik me weg liet gaan in de duisternis

Wauw 903 woorden in min verhaal. Nog nooit zoveel gedaan.Ik hoop dat jullie het wat vinden, Ik ben nog steeds blij met kritiek of opmerkingen

Love you all! Renee