♦Beril♦
Eve dönmek için şu an eşyalarımı topluyorum. Aslında hiç geri dönmek istemiyorum ama Kerem çok zorluyor. Zaten Ayça ile sevgili... Sinirim bozuluyor, her zaman evde Ayça'nın adı geçtiği için..
Tüm eşyalarımı topladım ve aşağı indim. Arabaya bindiğimde öğlen olmuştu. Uzun bir süre sonra karanlık çöktü. Fakat ben hâlâ eve varamadım. Birden bir patlama sesi duydum. Ama yüksek bir ses değildi tabiiki de. Arabayı kenarı çektim.İlk etrafıma baktım. Kimseyi göremedim. Arabadan inip arabayı iyice bir süzdüm. Saonunda sesin nedenini buldum. Tekerleğim patlamıştı. Yedek lastiğim de yoktu. Telefonumu açtım. Abimi aradım (aramaya çalıştım. Çekmiyor. Etraftan araba da geçmiyordu. Bir süre öylece oturdum.
Daha sonra karşıdan gelen bir arabayı farkettim. Araba bana iyice yaklaştığında, arabanın içindeki kişiyi görmek için gözlerimi kıstım. Şoför, arabasını kenara doğru çekti. Sonunda, ilk önce arabadan tek ayağını çıkardı. Sonra ise kendisi çıktı arabadan.
♦Burak♦
Çok düşündüm. Ve son olarak İstanbul'a dönmeye karar verdim. Berillerin dağ evini Beril'in instagram da paylaştığı konumdan buldum. Fakat evin önüne geldiğimde etraf çok sessizdi ve evdeki hiç bir ışık yanmıyordu. Evde olmdığını düşünerek normal evine doğru gitmeye başladım. Ormandan çıktıktan fazla zaman geçmeden ilerde bir kız gördüm. Galiba otostop çekiyordu. Beril'e ne kadar da çok benziyordu. Sanırım halüsilasyon görmeye başladım. Gözlerimi ovuşturdum. Ama hâlâ aynı görüyordum. Bu arada da gözlerimi ovuştururken az kalsın kaza yapıyordum. Beril'e yaklaşıp arabdan indim. Benim olduğumu görünce ilk şaşırdı. Daha sonra da kaşları çatıldı.
♦Beril♦
Arabadan inen kişi Burak idi. Bana doğru yaklaşıp yanıma geldi ve kolumdan tuttu.
"Ne işin var senin burda?"
Burak " Seni görmeye geldim." dedi ve pis pis sırıttı.
"Nasıl bir yüzsüzsün sen? Ha?"
Burak "Geçerli bir sebebim var. Sana her şeyi açıklayacağım. Gel, konuşalım." diyerek elimi tuttu.
"Hayır. Seninle hiç bir yere gelmiyorum." der demez kendimi havada, yani Burak'ın kucağında arabaya doğru giderken buldum.
"Ciddi olamazsın!! Bırak beni hemen." diyerek omzunu yumruklamaya başladım.
Burak "Ben çok ciddiyim!" dedi. Hemde beni kâle bile almadan sürücü koltuğunun yanındaki koltuğa oturtup emliyet kemerimi taktı.
