♦Kerem♦
Şu an o kadar heyecanlıyım ki anlatamam. Çünkü... Çünkü
ev-le-ni-yo-ruum. Hem dee hayatımın kadını ile. Evet o kişi Ayça. Biliyorum genelde böyle konularda kızların sevinmesi gerekir ama işte.. Ne bileyim.. Gereğinden çok daha fazla mutluyum. Nikah günümüzü de aldık. Evlenme tarihimiz 7 Mayıs. Şu an bu mutluluğumu paylaşmak üzere Beril'in evine gidiyorum.
'Beril'in evi' diyorum çünkü artık aynı evde kalmıyoruz. Beni evden kovdu. Lanet olası kardeş.
♦Beril♦
Saat 16.48 ben sabahtan beri yataktan kalkmamışım. Kapı çalıyor ve yatağımdan kalkıp kapıyı açmaya üşeniyorum. Fakat kapıyı açmaya hiç niyetim yok. Cidden. Nasıl olsa çalar çalar gider. Yani, inşallah gider.
Birkaç dakika bekledim. Baktım o kişinin kapının önünden gideceği yok. Sonunda yataktan kalktım. Merdivenlerden aşağı inerken oflayıp pofluyordum. Kapı bu sefer alacaklıymış gibi çalmaya başladı. "Noluyo lan? Alacaklıymış gibi çalıyonuz!" Ebenizi mi s*kiyolar?"
Kapıyı bi açtım karşımda gene, bir adet abi ve bir adette Tuğçe.
"Selaaağm" diyerek içeri geçti Tuğçe. Abimde onun arkasından içeri geçti. "Hanginiz alacaklıymış gibi çaldı lan kapıyı?"
Abim hemen Tuğçe'yi gösterdi. Tuğçe ise sadece sahte bir sırıtarak beni geçiştirdi. Bende tınlamadım zaten. Sadece sormuş olmak için sormuştum. (Kapıda karşılaşmışlar.)
"Ee niye geldiniz?"
"Biz evleniyoruz!" dedi ikisi aynı anda.
"Ohaa! Siiiz! Nasıl yani yhaa? Siz evleniyo musunuz? İkiniz? Birlikte!?"
"E yuh artık!!" diyen şaşkın gözlerle bana bakmaya başladılar.
"Ne var yha?"
"Ben Enes ile evleniyorum" diyerek yüzüğünü gösterdi Tuğçe.
"Ben de Ayça ile evleniyorum." diyen abime
'ciddi olamazın' bakışları atmaya başladım. O da anlamış olacak ki "hayır! Ben çok ciddiyim" dedi.
"Yha banane yha banane banane bananeee" diye olduğum yerde zıplamaya (tepinmeye) başladım.
"Ben sevmiyorum o kızııı. Oynuyo seninle anlasanaa"
Gözlerimi açtığımda kendimi yerde otururken buldum. Ve de abimin bana sinirli bakışları ile karşılaştım. Ama ben haklıydım. Hem de sonuna kadar.
"Senin hayatın boyunca üzüleceğin bir evlilik geçirmeni istemiyorum. Hele de o or*spuyla"
(Yanağımdaki acıyla kendime geldim.
Şaka yaptım. Yanağım acımadı çünkü kimse tokat filan atmadı.)
Kerem birden beni omuzlarımdan tutup sarsmaya başladı.
"Düzgün konuş!" diye dişlerinin arasından tısladı.
Sadece gözlerimi sıkıca yumup derince bir nefes almakla yetindim.
Kerem gittikten sonra biz Tuğçe ile benim odama geçtik.
Ona Burak ilke aramızda en son geçenleri anlattım.
Tuğçe şok, Tuğçe iptal, Tuğçe vefad.
Durbunlucicek hesabımdaki 'İlk ve Son'u okuyabilirsiniz.
