Mutsuz Sonsuz|Düzenleniyor

#1 Sessiz Çığlık

Merhaba Ms Okuyucularım!
Bu bölüm Ms'nin düzenlenmiş ilk bölümüdür...
Baştan sona kurgu değişirken baştan sona okumanızı rica ediyorum...
Dünya,Aral,Özgün,Faray,Ece,Sara,Emre karakterleri eski kurguda var iken yeni kurguda hiçbirine yer verilmemektedir...
Bu isimlerden biri illa ki hikayede geçecek fakat eski kurgu ile alakası olmayacaktır...
Yeni kurgu ile yorumlarınızı çok ama çok merak ediyorum...
İyi okumalar!

Kimsenin duyamadığı,kimsenin hissedemediği bir çığlıktı benimkisi...

Kimsenin bulmak için çabalamadığı,bulanlarında nedenini öğrenmek istemediği bir çığlık...

Kendi içime hapsettiğim,derin hislerimi barındıran sessiz çığlıklarım...
-
31.12.2014
08.43

Tatlı bir telaş...

Tatlısı mı olurdu telaşın?
İçinde tatlılık yada mutluluk gibi iyimserlik barındırmayan bu duygu,nasıl iyimserlik içerirdi?

Adı üstünde,telaştı işte...
Bir tutam korku bir tutam endişe...

Etrafta benim için boş çabalayan annem mi yoksa beni istememesine rağmen beni sevdiğini dile getiren babam sayesinde aciz oluyordum?

Yoksa ikiside dahil miydi acizliğime?

Peki sen pembe peluş ayı?
Sende acizliğime dahil misin?
Yoksa babamın küçük bir yalanı?

31.12.2014
11.21

Babamın saçlardan mahrum kafasına sarıldığım küçüklük fotoğrafım...

Eskisi kadar masum değilsin değil mi?

Tabikide değilsin...
Üstünden 2 terk ediş ve 2 facia geçti...
Nasıl masum kalırsın ?

Masumluk...
Bir çocuk her zaman ve her durumda masum muydu?

Elbette değildi...
Masum denilen her çocuk bir hayatı mahvetmişti...

31.12.2014
12.01

Olsa da olur olmasa da olurdu...

Peki ya şimdi?
Şimdi ne değişti?
Hissizlik duygun mu ağır bastı?

Belkide...
Zamanla hissizleştin...
Hissizleştikçe fark ettin...
Fark ettikçe,hayata döndün...

31.12.2014
14.32

Az kalmıştı belkide...
Yeni umutlarla girdiğimiz her seneye,bir sene daha eklememize çok az kalmıştı...
Yemi umutlarla girip herzamanki gibi elimiz boş çıkacaktık...

Herzamanki gibi aynı rutinde devam edecektik...

Annemin lise baskısı,beynimin özgürlük baskısının yanı sıra benimle sürekli dalga geçen sınıf halkı ve okul halkını da unutmamak gerekiyordu...

"Bu yıl güzel geçecek,Afra..."diye fısıldayan annem,beni düşüncelerimden uzaklaştırmıştı...

Kafamı kaldırıp mavi gözlerine baktığımda oldukça neşeliydi...
Belkide hayatta yaşanması gereken birçok şey vardı...

Fakat ben yaşayan ölüydüm...

Bu yıl,diğer 15 yıl gibi kötü geçecekti...