I know you (One Direction, Liam Payne) {Voltooid}

Hoofdstuk 38

Pov. Caitlyn

Liam en ik laten elkaar weer los. We kijken elkaar in de ogen en na een tijdje druk ik mijn lippen op de zijne. Ik was zo bang! Als de jongens en Paul een seconde later binnen waren gekomen, was Liam nu misschien al dood geweest! Ik wil er niet aan denken. 'Zullen we gaan? Ik wil geen seconde langer in deze kelder zitten', zeg ik en Liam knikt. We lopen naar de deur, waar Paul en Louis staan te wachten. 'Harry en Niall zorgen wel voor Mike', zegt Paul. 'Reken er maar op dat je geen last meer van hem zult hebben.' Ik glimlach naar hem. 'Hoe wisten jullie dat we hier waren?' Vraagt Liam. 'Wees je Iphone maar dankbaar', zegt Louis met een glimlach. Liam en ik kijken hem allebei verbaasd aan. 'We maakten ons zorgen om je, omdat je zomaar weg ging. Dus besloten we om te kijken waar je was, met dat vrienden zoeken ding. Paul was nog bij ons en hij stelde voor om een kijkje te nemen. Toen kwamen we dus in dit gebouw. De deur die leidde naar de kelders stond open. Geen idee waarom, maar we gingen meteen naar beneden. Toen we mensen hoorden schreeuwen, wisten we dat er iets niet klopte. We zochten naar de juiste deur en toen we die gevonden hadden, zagen we jullie. Alleen hadden jullie ons nog niet gezien.' Ik glimlach dankbaar naar Louis en Liam geeft hem een brohug. 'Van wie is deze kelder?' Vraagt Paul. 'Van Oliver', zegt Liam. 'Wie is Oliver? Wat heeft hij hiermee te maken?' 'Rustig Paul', zegt Liam kalmerend. 'Ik denk dat het beter is als we ergens anders verder praten.' 'Je hebt gelijk', zegt Paul. 'Het is volgens mij het beste als ik jullie naar het politiebureau breng. Misschien staat er boven al politie.' Liam, Louis en ik knikken en we gaan met z'n vieren naar boven. Paul had gelijk, er staat al politie. Mike zit in de politieauto en een of andere politieagent staat met Harry en Niall te praten. Als ze ons zien loopt de agent meteen op ons af. 'Bent u een van de slachtoffers?' Vraagt de agent aan mij. 'Uhm, ja. Hij ook', zeg ik, terwijl ik naar Liam wijs. Hij knikt naar de agent. 'Zouden jullie allemaal mee willen naar het bureau?' Liam, Louis, Paul en ik knikken. 'Goed dan. Er kunnen nog twee mensen mee in de politiewagen, de rest moet zelf vervoer moeten regelen. Ik stel voor dat jullie twee met ons meerijden', zegt de agent en hij kijkt naar Liam en mij. Ik slik. 'Toch niet in dezelfde auto als Mike?' Vraagt Liam. Het lijkt net alsof hij mijn gedachte kan lezen. 'Nee, uiteraard niet.' 'Okay dan', zeg ik en Liam en ik lopen met de agent mee. Paul en Louis gaan naar Harry en Niall en met z'n vieren stappen ze in het busje van Paul. Liam en ik stappen in de politieauto. Meteen kruip ik dicht tegen Liam aan en slaat hij zijn arm om me heen. De auto start en we worden gevolgd door de politieauto waar Mike in zit en het busje van Paul.

*Na het politiebureau*

Ik plof weer in de vertrouwde bank van de jongens. 'Ahh! Ik heb het hier zó gemist! Ook al ben ik maar even weggeweest.' 'Nou, het voelde als jaren', zegt Liam en hij komt naast me zitten. 'Ik ben echt blij dat we eindelijk van Mike af zijn', zeg ik en ik kruip op Liam's schoot. 'Ik ook. Ik snap niet dat ik voor zijn truc ben gevallen.' 'Je kon het niet weten', zeg ik en ik geef hem een kus. 'Je had geen idee hoe hij eruit zag.' 'Hmm.' Ik grinnik en geef hem weer een kus. Alleen loopt deze uit op een tongzoen. 'Get a room!' Roepen Harry en Louis tegelijk. Ik voel Liam door onze zoen heen glimlachen, waardoor ik ook moet glimlachen. Opeens voel ik de bank onder me verdwijnen. Ik open mijn ogen en haal mijn lippen van die van Liam. We kijken elkaar aan en hij glimlacht. Dan pas merk ik dat hij me heeft opgetild. Hij loopt naar de trap en loopt dan naar boven. Vervolgens maakt hij de deur van zijn slaapkamer open en loop hij, met mij in zijn armen, naar binnen. Daar gooit hij me op het bed en gaat hij naar me liggen. 'Jij verandert ook nooit hè?' Vraag ik met een grijns. Liam grinnikt en schudt zijn hoofd. 'Problemen mee?' 'Ik heb nooit problemen met jou.' Liam glimlacht en ik glimlach terug. Ik kruip naar hem toe en hij slaat zijn arm om me heen. Ik ga met mijn hoofd op zijn borstkas liggen en luister naar zijn hartslag. Zijn borst beweegt rustig op en neer. 'Caitlyn?' Vraagt Liam na een tijdje stilte. 'Ja, Liam?' Liam gaat rechtop zitten en ik doe hetzelfde. Hij pakt mijn handen en kijkt me recht in mijn ogen aan. 'Ik hou van je.' Ik voel mijn wangen rood worden en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. 'Ik hou ook van jou, Liam. Met heel mijn hart.' Liam glimlacht en buigt voorover. Al snel voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Ik duw hem naar achter, waardoor hij met zijn rug op het bed ligt en ik op hem lig. Ik doe mijn armen om zijn nek en meteen voel ik twee handen op mijn kont. Hij knijpt er zachtjes in, waardoor ik een glimlach niet kan onderdrukken. Hij draait ons om waardoor hij nu bovenop mij ligt. Dan haalt hij zijn lippen van de mijne af en kijkt hij me recht in me ogen aan. Ik zie dat hij een beetje zenuwachtig is. 'Are you ready?' Vraagt hij. Ik grinnik en knik. 'Yes sir.' Hij glimlacht en trekt zijn shirt over zijn hoofd. Dan trekt hij me overreind en helpt hij me met het uittrekken van de jurk die ik al sinds gisteravond aan heb. Snel trekt hij zijn broek uit, waardoor we nu in alleen ons ondergoed voor elkaar zitten. Liam buigt naar voren en hij probeert het slotje van mijn bh open te maken. Het lukt hem aardig snel. Langzaam glijden de bandjes van mijn schouders. Ik voel mijn wangen rood worden als ik merk dat Liam een tijdje blijft staren. 'Ughuhm.' Liam kijkt me aan en grinnikt. Zijn hand gaat naar mijn wang en hij streelt er met zijn duim overheen. Dan pakt hij met zijn beide handen mijn gezicht vast en kust hij me. Dit keer is hij degene die mij achterover op het bed duwt.

Hiii

Sorry van dit eind, maar ik wist niet zo goed hoe ik dit hoofdstuk af moest sluiten

Okay dann... Ik vond dat laatste gedeelte al awkward om te schrijven en het was niet eens zo erg

Tjah, dat was het weer

XOXO, Ann