Αυτός, αυτή και η μουσική.

Αυτος...

Τελειωσε τις ασκησεις του και μολις τελειωσε απο τα αποδυτηρια, βγηκε απο το γυμναστηριο χερετωντας την κοπελα στον παγκο.

Ξαναπερνωντας απο την πλατεια με το συντριβανι, ακουσε γνωστες συγχορδιες και γυρισε το κεφαλι του προς την πηγη του ηχου· αντικρυσε τις ιδιες μακρυες, καστανες μπουκλες και το ιδιο μαυρο δερματινο.

Πλησιασε.

Το πιο ομορφο προσωπο συσπωνταν απο το συναισθημα, καθως τραγουδουσε.

Παρατηρησε την ανοιχτη θηκη με τα χρηματα. Κατευθειαν εβγαλε απο την τσεπη του ενα χαρτονομισμα και το πεταξε μεσα.

Τα ματια της ανοιξαν και αντικρυσαν  τα δικα του. Τα δικα του γεματα θαυμασμο για το ομορφο πλασμα που αντίκρυσε, τα δικα της κενα, παγωμενα, μα γεματα πνιγμενα ονειρα.

Βηματισε προς το κοντινο σουπερ-μαρκετ και αγορασε διαφορα σνακ. Τα εβαλε μεσα σε μια πλαστικη σακουλα και εκατσε σε ενα παραμερο παγκακι.

Θα την περιμενε μεχρι να τελειωσει.

Μετα τις τελευταιες λεξεις, μαζεψε ολα τα χρηματα της θηκης μεσα σε ενα τσαντακι και το στριμωξε στην τσεπη της. Υστερα εβαλε την κιθαρα στην ξεφτισμενη θηκη και ανεβασε το φερμουαρ.

Την πλησιασε.

"Γεια..." Αρχισε διστακτικα
Τον κοιταξε δυσπιστα.

"Γεια!" Απαντησε φευγαλεα.

"Ε...αυτα ειναι για σενα" ετεινε τη σακουλα προς το μερος της.

Ηλπιζε να μην τον παρεξηγησει, καταλαβε την κατασταση της.