Αυτός, αυτή και η μουσική.

Αυτη...

Σηκωθηκαν απο το τραπεζι και αφου περασαν τον δρομο συνεχισαν να περαπαταν.

Τα χερια τους τυχαια ακουμπησαν και τα ματια της αμεσως συναντησαν τα δικα του.

"Λοιπον Ραιοτ..." Ξεκινησε εκεινος.

Εκεινη τον κοιταξε στα ματια. Τι ομορφα ματια που ειχε. Θα μπορουσε να τα κοιταζει για ωρες, ή ακομη και να τα ζωγραφιζει. Ναι! Θα ηταν πολυ ωραια...

"Εχω εναν φιλο που θα ηθελα να σου γνωρισω...τι λες;"

"Τι ειδους φιλο;" Ρωτησε εκεινη κοιτωντας τα ποδια της που προχωρουσαν. Μια το δεξι, μια το αριστερο, μια το δεξι, μια το αριστερο...

"Εχει γνωριμιες....πιστευω πως το ταλεντο σου δεν πρεπει να μεινει ανεκμεταλλευτο...με την καλη εννοια παντα!" Δικαιολογηθηκε αμεσως ενω εκεινη χαμογελουσε.

Εβρισκε ενδιαφερον το ταλεντο της; Θα μπορουσε να πραγματοποιησει τα ονειρα της;

"Εμ...χρειαζομαι χρονο να το σκεφτω σε παρακαλω!"

"Οπως θελεις... Επισης ηθελα να σου πω οτι μπορεις να βοηθησεις τη μαμα σου με...ξερεις...την εξαρτηση της..." Προτεινε εκεινος διστακτικα.

Τα ματια της ελαμψαν, οπως δεν ειχαν λαμψει ποτε.

"Πως;" Καταφερε και ψιθυρισε κοιταζοντας τον ολο αγωνια.

--------—------------------------------------

"Συμπληρωστε αυτη τη φορμα παρακαλω και φερτε μας την ασθενη. " η ξανθια κοπελα ζητησε ευγενικα.

Εκεινη πηρε το χαρτι στα χερια της και το κοιταξε. Πολλες επιλογές με κουτακια παραδίπλα.

Πηρε ενα στυλο και συμπληρωσε τα απαραιτητα στοιχεια, αφου το παρεδωσε, πλησιασε τη μητερα της.

"Μαμα...ελα τωρα..."

Τα υγρα, θολα ματια της μάνας της την κοιταξαν απολογητικα...δεν αξιζε οτι περνουσε το παιδι της. Σηκωθηκε δυναμικα και στηριχθηκε στην κορη της εξαιτιας της ζαλης της χρονιας μεθης.

Πλησιασαν τον κισέ και η ξανθια κοπελα συνοδευσε την μητερα της σε εναν διαδρομο.

Μολις χαθηκαν απο το οπτικο της πεδιο, εκεινη επνιξε εναν λυγμό και βγηκε εξω.

Ο παγωμενος αερας χτυπησε το λευκο της προσωπο και πεταξε με ορμη τα μαλλια της προς τα πισω.

Εκλεισε καλυτερα το ξεφτισμενο δερματινο και μπηκε στο αμαξι του.