Αυτός, αυτή και η μουσική.

Αυτη...

"...και η κουζινα ειναι πληρως εξοπλισμενη." Τελειωσε το μονολογο της η μεσιτρια.

Ενα ομορφο διαμερισμα. Κανονικο διαμερισμα, με μπανιο, κουζινα, επιπλα.

Και βρισκοταν στον δευτερο οροφο. Οχι στο υπογειο.

Εκεινος της χαμογελασε.

"Θα το παρω!" Χαμογελασε στην μεσιτρια.

Πλεον αρχιζε τη δικη της ζωη.

[...]

Το βλεμμα της επεσε πανω στα πραγματα που ειχε πει πως ποτε δεν θα επιανε στα χερια της.

Ηταν σε μια διαφανη, ναιλον σακουλα, πανω στο ψυγειο.

Να μην ειχαν περασει...δυο βδομαδες απο τοτε που ο ηχοληπτης την απειλησε για να τα παρει;

Ειχε αποκτησει μια καποια δημοσιοτητα απο τοτε· μεσα απο τις εμφανισεις της, τις συνεντευξεις της.

Αφησε το περιοδικο στο τραπεζακι του σαλονιου και ξεδιπλωσε τα ποδια της απο το οκλαδον που καθοταν.

Πεταξε παραδιπλα το ελαφρυ κουβερτακι και σηκωθηκε.

Πλησιασε το ψυγειο και διστασε για λιγο. Απλωσε τα χερια της και κατεβασε τη μικρη σακουλα.

Την αφησε πανω στον παγκο και την κοιταξε. Εβγαλε απο μεσα το μικρο μπουκαλακι και τη λεπτη σύριγγα.

Κοιταξε ενοχα τον διαδρομο για να βεβαιωθει πως το νερο της ντουζιερας οπου εκανε εκεινος μπανιο ετρεχε ακομα.

Σε λιγα λεπτα εκανε την διαδικασια και πλεον το ρευστο δηλητηριο βρισκοταν μεσα στο πλαστικο σωμα της συριγγας.

Κοιταξε αλλη μια φορα φευγαλεα το διαδρομο και σφιγγοντας στο λαστιχακι στο χερι της πλησιασε τη βελονα στη φλεβα του καρπου της διστακτικα.

Σε δευτερολεπτα το βελουδινο δερμα της τρυπηθηκε, το νερο σταματησε, η πορτα ανοιξε.

Εκεινος χημηξε πανω της πριν προλαβει να δηλητηριασει τον ιδιο της τον εαυτο και η συριγγα βρεθηκε στην γωνια του σαλονιου.

Την γυρισε προς το μερος του και οι ματιες τους συναντηθηκαν.

Η δικη της βουρκωμενη, η δικη του ανυσυχη.

"Θες να μου πεις τι στο διαολο κανεις!;" Επιτεθηκε αυτος.

"Παραταμε! Καταλαθος εγινε! Δεν το ηθελα!" Φωναξε εκεινη.